Wielowarstwowe płyty wiórowe

Wielowarstwowe płyty wiórowe, złożone np. z pięciu warstw. Ich produkcja wynika z faktu, że w przypadku płyt trzywarstwowych, po pewnym czasie, grube wióry mogą odznaczać się pod powierzchnią fornirowaną, laminowaną lub polakierowaną (program uprawnienia budowlane na komputer).
Płyty pozostają proste, jeśli także w czasie obróbki przez naklejanie obłogów lub szlifowanie, nie zakłóca się ich symetrycznej budowy w stosunku do płaszczyzny środkowej płyty.
Zachowanie tego warunku przy produkcji płyt wielowarstwowych możliwe jest tylko przy dużym nakładzie środków technicznych i staranności przy ustawianiu i nadzorowaniu pracy urządzeń (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Naklejanie oklein z tworzywa sztucznego.

Warstwy oklein laminowanych ozdobnych płyt płasko prasowanych, składają się z wstęg nośnych impregnowanych utwardzalnymi żywicami syntetycznymi. Pasma nośne, swą budową i stawianymi im wymaganiami, odpowiadają w wysokim stopniu płytom laminatowym (HPL). Stopień wytrzymałości naprężeń a zatem jakość i cena tych płyt warunkowane są grubością i odpornością na ścieranie ich oklein (uprawnienia budowlane).
Norma wyznacza cztery klasy ze względu na ścieralność i dwie ze względu na grubość warstw. Ze względu na ścieralność obowiązują oznaczenia klas: N („normalna"), M („średnia"), H („twarda"), S („bardzo twarda").

„Sercem" w procesie produkcji płyt wiórowych jest ciężka, ogrzewana prasa wielostopniowa, inaczej zwana ciągłą. W niej to utwardza się przygotowane uprzednio formatki do wyznaczonej łatami odległościowymi grubości płyty. W temperaturze 150°-160°C utwardza się też otaczający wióry klej żywiczny. Czas prasowania i siła są różne, w zależności od rodzaju płyty i jej grubości.

Wykończenie

Po wyjęciu płyt spod prasy, należy się z nimi delikatnie obchodzić, aby nie doszło do zakłócenia równowagi sił wewnętrznych (naprężenia własne warstw powierzchniowych) i płyty, nawet po obróbce, pozostały proste (program egzamin ustny). Najpierw tnie się je w kierunku podłużnym i poprzecznym na dokładny wymiar i z obu stron równomiernie schładza. Płyty bez oklein szlifuje się, aby uzyskać równomierną grubość. Następnie w magazynie przejściowym („dojrzewalnia") płyty poddawane są klimatyzacji (wyrównanie wilgotności).
Typy płyt płasko prasowanych, dla których ustanowiono normy ochrony jakości (opinie o programie).

W płytę drzwi do pokoju, jaka jest normalnie dostępna w handlu, wmontować trzeba otwór na okienko. W czasie wycinania tego otworu uwidacznia się budowa płyty drzwiowej: chodzi tu o płytę wiórową rurkową wytłaczaną, której obydwie strony okleja się płytą pilśniową.
Płyty wytłaczane to płyty wiórowe stosowane zwłaszcza w budownictwie, ale także do budowy drzwi, mebli i wykańczania wnętrz. Od płyt wiórowych płasko prasowanych odróżniają się one innym ułożeniem wiórów w gotowej płycie. Podczas gdy w przypadku płyty płasko prasowanej wióry skierowane są równolegle do powierzchni płyty, płyta wytłaczana charakteryzuje się ich przeważnie prostopadłym ułożeniem. Taki układ spowodowany jest innym procesem ich wytwarzania.

Proces produkcyjny tego rodzaju płyt nie przebiega rytmicznie. Cechuje go ciągłość (sukcesywność). Wióry nasączone klejem mocznikowym ściskane są stemplem prasującym przez ogrzany kanał („napychane"). W ten sposób zagęszcza się wióry a poprzez działanie ciepła dochodzi do utwardzenia kleju (segregator aktów prawnych). Tą metodą można też wytwarzać w sposób racjonalny grube płyty o ciągłych rurkowatych przestrzeniach niewypełnionych.

W tym celu, w kanale prasowniczym ustawia się ogrzane rury, które, jakby od środka, przyśpieszają twardnienie kleju i zmniejszają znacznie gęstość płyty. Powstające w ten sposób wolne przestrzenie zużytkować można w budowie domów z elementów prefabrykowanych, w celu umieszczenia w nich przewodów instalacyjnych, lub polepszenia akustyki pomieszczenia przy okładzinach ściennych i sufitowych (promocja 3 w 1).