Wieża telewizyjna w Stuttgarcie

Wieża telewizyjna w Stuttgarcie uznana jest - jak wspomniano - jako swego rodzaju prototyp wszystkich wież. Poza tym zastosowano w niej wiele ciekawych i trudnych rozwiązań konstrukcyjnych, jak np. sprężenie płyty dolnej stożkowego fundamentu, sprężenie stropów głowicy oraz oryginalne rozwiązanie funkcjonalne, np. kawiarnia na 160 osób i platforma widokowa na 400 osób w głowicy górnej (program uprawnienia budowlane na komputer).

Najważniejsze wymiary wieży wynoszą: wysokość do nasady anteny 158,6 m, wysokość z anteną 211,0 m, średnica zewnętrzna trzonu u dołu 10,8 m, przy głowicy 5,04 m, największa średnica głowicy 14,80 m, grubości ścianek żelbetowych u dołu 60 cm, u góry 18 cm. Wewnątrz trzonu co 10 m umieszczone są sztywne przepony żelbetowe, na których opierają się słupy żelbetowe 30 X 40 cm ograniczające szyb windy i podtrzymujące kanały przewodów. Zastosowano beton Rw = 400 kG/cm7, stal Qr = 4200 kG/cm2 (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Największe naprężenie ściskające w trzonie wynosi 70 kG/cm2, a rozciągające ok. 40 kG/cm2. Praca zbrojenia jest minimalna przy przyjętych do obliczeń obciążeniach wiatrem, ustalonych dla Stuttgartu w wysokości q = 120kG/m2 ze współczynnikiem dynamicznym 1,51 i współczynnikiem opływu Cw = 0,50. Otrzymane wielkości sił i momentów w poziomie wierzchu fundamentu wynoszą N = 7460 T, W = 574T, M = 18802 Tm. Obliczony okres drgań własnych wieży wynosi 4,71 sek, a z uwzględnieniem sprężystości podłoża ok. 6,0 sek, obliczone wychylenie wieży na poziomie 150,0 m - 0,61 m, na wierzchołku anteny (211,0 m) - 1,68 m. Dotychczas pomierzone wartości ugięć sprężystych trzonu żelbetowego wynoszą do 25 cm.

Stuttgart leży
w strefie drugiej trzęsień ziemi (przyspieszenie przy trzęsieniu b = 0,10 do 0,25 m/sek2) (uprawnienia budowlane). Przy obliczeniach uznano jednak, że prawdopodobieństwo równoczesnego wystąpienia trzęsienia ziemi i huraganowego wiatru jest zbyt małe, aby je uwzględniać w obliczeniach, wobec czego nie sumowano obu tych działań; huraganowe parcie wiatru okazało się niekorzystniejsze. Wieżę w Stuttgarcie projektował F. Leonhard t; zrealizowała firma Wayss u. Freytag w r. 1955.

Grubość ścian trzonu

Wieża w Dortmundzia ma trzon podobny do wieży w Stuttgarcie, głowica jej jest w zasadzie trójdzielna (program egzamin ustny). Najwyższy pierścień oraz pomieszczenia środkowe służą do obsługi i sterowania urządzeń teletechnicznych, część dolna, najobszerniejsza, trójkondygnacyjna służy jako
pomieszczenie dla kawiarni i restauracji. Fundament wieży jest płytowy masywny, na podłożu skalistym.

Jego średnica wynosi 25 m. Grubość ścian trzonu jest zmienna od 60 do 20 cm. Największe siły i momenty zginające na poziomie stopy fundamentu wynosiły w tym przypadku N = 13200 T; M = = 29700 Tm. Największe naprężenia w trzonie wieży wynoszą 108kG/cm2 (obliczone w II fazie pracy przekroju) (opinie o programie). Zastosowano beton Rw = 300 kG/cm2. Zaobserwowany ruch głowicy jest elipsą o średnicach 25 i 10 cm. Wieża zrealizowana została przez Firmy Wayss u. Freytag (Essen) oraz Hochtief (Dortmund) w roku 1959.

Wieża w Egersdorfie jest wieżą cylindryczną o wysokości stosunkowo małej - 69,20 m. Średnica zewnętrzna wieży wynosi 8 m, grubość ściany 18 cm. Wewnątrz trzonu wykonane są żelbetowe schody ujęte w osobnych ściankach żelbetowych (segregator aktów prawnych). Żelbetowe stropy umieszczono w dolnej części wieży (4-kondygnacyjna), na wysokości 29,40 m (przepona usztywniająca) oraz w części wieńczącej wieży, która składa się z czterech poziomych stropów pierścieniowych płytowych o grubości 25 cm i wysięgu 3,25 m.

Zastosowano beton Rui = 225 kG/cm2, zbrojenie pionowe stalą okrągłą 0 14 oraz pierścieniowe 0 8 i 0 6. Wieżę wykonano w deskowaniu ślizgowym, stropy wykonywano po ukończeniu betonowania trzonu, łącząc zbrojenie stropu z pozostawionymi zagiętymi specjalnymi wkładkami.

Dla ułożenia belek deskowania pozostawiono w trzonie bruzdy, które później zalewano betonem (promocja 3 w 1). Ciekawostkę stanowi fakt, że trzon żelbetowy wykładano od wewnątrz płytami pumeksowymi grubości 10 cm w celu zapewnienia izolacji cieplnej.