Wilgotność powietrzna w hali

W czasie lata zdjęto częściowo pokrycie, przesuszono gazobeton i wykonano dodatkowe ocieplenie. W następnym roku wilgotność gazobetonu obniżyła się do 16% v. Stropodach z płyt gazobetonowych o grubości 15 cm 2, ułożonych na dźwigarach strunobetonowych (program uprawnienia budowlane na komputer). Bezpośrednio na płytach była wykonana warstwa czystego asfaltu 4 o grubości 1 cm, a na niej 2 cm asfaltu lanego 5. Wilgotność powietrzna w hali była stosunkowo niska, gdyż ciśnienie pary wodnej wynosiło 8, 0 Tr.

Z analizy procesu dyfuzji pary wodnej wynika, że w płycie gazobetonowej występowała podczas zimy kondensacja pary wodnej, a mimo to zawilgocenie gazobetonu nie było wysokie, gdyż wynosiło tylko ok. 7,5% v. Pokrycie stropodachu utrzymywało się w dobrym stanie. Stropodach został wykonany z płyt gazobetonowych 2 opartych na dźwigarach stalowych 1. Spadek był wyrobiony gładzią cementową 6, na której wykonano pokrycie z dwu warstw papy (program uprawnienia budowlane na ANDROID) Wilgotność powietrza w hali była bardzo niska, gdyż wynosiła tylko oko 4,4 Tr, i dzięki temu zawilgocenie gazobetonu nie przekraczało 2,5% v. Pokrycie dachowe znajdowało się w dobrym stanie (uprawnienia budowlane).

Stropodach ze szczeliną wentylowaną 7, która została utworzona dzięki zastosowaniu płyt azbesto-cementowych 8 ułożonych na łatach nad płytami gazobetonowymi. Przekrój szczelin wentylowanych w stosunku do powierzchni dachu wynosił około 1/2000. Pokrycie z dwóch warstw papy 3 przyklejone do płyt azbesto-cementowych. Od dołu pod stropodachem był podwieszony sufit, a do przestrzeni nad tym sufitem wdmuchiwano przegrzane suche powietrze. Wilgotność powietrza w hali odpowiadała ciśnieniu pary wodnej ok. 20 tor. Połowa stropodachu zachowała się w bardzo dobrym stanie, a druga część pokryła się licznymi pęcherzami, co zostało prawdopodobnie spowodowane tym, że pokrycie tej części było wykonane w porze deszczowej (program egzamin ustny).

Wilgotność gazobetonu

Wilgotność gazobetonu była bardzo niska, gdyż wynosiła 2,3-3,1% v. W Niemczech betony komórkowe były stosowane w stropodachach z różnym skutkiem. R. Jenisch i W. Schiile [7.9] wykonali badania i obserwacje istniejących stropodachów i stwierdzili, podobnie jak w opisanych wyżej przypadkach, że bardzo istotną rolę odgrywa rodzaj konstrukcji stropodachu, wilgotność początkowa betonu komórkowego, a także szczelność pokrycia papowego (opinie o programie). Dwa spośród badanych stropodachów miały konstrukcję warstwową.

Na płycie żelbetowej była ułożona warstwa gazobetonu o grubości 5 cm, następnie gładź cementowa o grubości 2 cm i pokrycie z 3 warstw papy. Stropodachy były wykonane nad pomieszczeniami mieszkalnymi. Wilgotność gazobetonu pobranego z tych stropodachów po dwóch latach od czasu wbudowania wynosiła 25-50% m, po 7 latach - 5-35% m. Wysychanie więc było bardzo nierównomierne i w niektórych miejscach nawet po tak długim czasie gazobeton był nadmiernie zawilgocony. Zdaniem wspomnianych autorów jest bardzo prawdopodobne, że wysoka wilgotność gazobetonu została spowodowana przeciekaniem wody deszczowej przez nieszczelne pokrycie. Inny stropodach poddany badaniom, był wykonany jako wentylowany (segregator aktów prawnych). Konstrukcję nośną stanowiły żelbetowe płyty żebrowe, na których była ułożona warstwa papy jako paroizolacja, a następnie płyty z gazobetonu, o grubości 10 cm. Na gazobetonie wykonano pokrycie z 3 warstw papy.

Między płytami żebrowymi a gazobetonem była wytworzona przestrzeń powietrzna 15-25 cm, wentylowana na zewnątrz. Był to więc stropodach wentylowany od dołu. Po 1 roku wilgotność gazobetonu wynosiła 35-45% m, zaś po 7 latach obniżyła się do 3-5% m (promocja 3 w 1). Jednak w tych miejscach, gdzie pokrycie papowe było uszkodzone, stwierdzono zawilgocenie gazobetonu 20-35%.