Spadek toru żurawia

Spadek toru żurawia nie może przekraczać 0,15%, tj. 15 mm na 10 m długości toru (program uprawnienia budowlane na komputer).

Tor powinien być uziemiony, a poszczególne odcinki połączone przewodami metalowymi. Oba końce toru powinny być zabezpieczone w sposób uniemożliwiający zjechanie kół żurawia z szyn. Typ szyny zależy od masy żurawia, ale przeważnie są to szyny typu ciężkiego (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Żuraw może obsługiwać tylko pracownik odpowiednio przeszkolony. Operator dźwigowy powinien być zaznajomiony przez kierownika budowy przed rozpoczęciem montażu:
- z planem sytuacyjnym budowy i składowisk prefabrykatów,
- z kolejnością montażu,
- z ciężarem poszczególnych elementów, sposobem ich zawieszania na haku i ustawiania w budynku,
- ze sposobem łączenia elementów między sobą.

W czasie podnoszenia elementów operator często nie ma możliwości obserwowania przez cały czas podnoszonego elementu. Z tego względu jeden z robotników kieruje podnoszeniem, porozumiewając się z dźwigowym umownymi sygnałami.
Maszty montażowe należą do najprostszych mechanizmów podnośnych.

W porównaniu z innymi urządzeniami mają tę zaletę, że bardzo łatwo można je wykonać we własnym zakresie na budowie. Maszty mają jednak wiele wad (uprawnienia budowlane). Kłopotliwa jest ich obsługa i stosunkowo mały zasięg, gdyż pochylenie masztu może wynosić tylko 15°. Duży obszar terenu zajmują odciągi. Zmiany stanowiska masztu są pracochłonne.
Maszt składa się z głowicy, słupa oraz podstawy. Do głowicy masztu mocuje się odciągi. Maszt z podstawą połączony jest przegubowo, aby mógł się obracać. Odciągi można skracać lub wydłużać, co umożliwia pochylenie masztu. Każdy maszt powinien mieć co najmniej trzy dobrze zakotwione odciągi. Maszty wykonuje się z drewna lub metalu.

Maszty drewniane wykonywane są z jednego okrąglaka. Mają one przeciętnie około 10 m wysokości, a udźwig dochodzi do 100 kN. Krążek linowy na głowicy przewiązuje się liną i w taki sam sposób mocuje się u dołu krążek kierunkowy. Jako podstawy używa się klatki z bali ściągniętych śrubami.

Maszty stalowe zwykłe, o dużej wysokości i znacznym udźwigu do 60 m i do 1000 kN, wykonywane są z rur lub kształtowników stalowych, często jako kratownice przestrzenne (program egzamin ustny).

Dźwigniki

Dźwigniki mają bardzo duży udźwig, ale małą wysokość podnoszenia. W pracach montażowych są one używane głównie do regulacji ustawienia elementów.
Najczęściej do tego celu stosowane są dźwigniki śrubowe. Składają się ze śruby wbudowanej w oprawę (opinie o programie). Zależnie od konstrukcji dźwignika śrubę lub oprawę, stanowiącą nakrętkę, pokręca się dźwignią. Dźwigniki śrubowe są często wbudowane w stojaki masztowe.

Dźwigniki korbowe są wygodne do regulacji elementów wymagających unoszenia lub nasuwania. W obudowie dźwignika przesuwa się zębatka, poruszana kołem zębatym pokręcanym korbą. Przy korbie znajduje się zapadka zabezpieczająca zębatkę przed obsunięciem się. Ciężar podnosi się na głowicy lub na stopie zębatki.
Dźwigniki hydrauliczne służą do podnoszenia bardzo dużych mas 5-750 t. Składają się one z cylindrów i tłoka oraz pompy i kompletu rur. Ciężar jest podnoszony przez tłok, który wysuwany jest przez ciecz wtłaczaną przez pompę, poruszaną przeważnie ręcznie. Przed opuszczeniem się tłoka zabezpiecza przeciwnakrętka lub pierścienie, które przyjmują obciążenie na siebie (segregator aktów prawnych).

Drobny sprzęt montażowy. Montażyści podczas układania elementów i wykonywania złączy posługują się kielnią i pionem murarskim, szuflami, prętami do rydlowania betonu itp.

Specyfika robót montażowych spowodowała wytwarzanie narzędzi i sprzętu, których nie stosuje się w innych zawodach budowlanych. Roboty montażowe wprowadzono dopiero kilkanaście lat temu. Dlatego narzędzia i sprzęt montażowy wciąż jeszcze pozostają nowe i ciągle jeszcze się je ulepsza. Z tego względu poniżej omówiono tylko najbardziej charakterystyczne narzędzia i sprzęt (promocja 3 w 1). Do wypełniania zaprawą złączy poziomych używa się płaskiej i długiej łopatki.