Własności psychologiczno-estetyczne

Własności psychologiczno-estetyczne określające psychologiczną wartość wyrobu. Obejmują one różnorodne czynniki, takie jak: kompozycja przestrzenna i kolorystyczna poszczególnych elementów, proporcje i kształty elementów, faktura i barwa powierzchni elementów itp. (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ponieważ własności użytkowe i psychologiczno-estetyczne są trudne do ujęcia za pomocą matematycznych zależności, więc w ocenie projektów stosuje się zwykle kryteria związane z własnościami technicznymi i ekonomicznymi. Sposoby formułowania tego rodzaju kryteriów w połączeniu z metodami wyznaczania projektów, dla których uzyskują one swoje ekstremalne wartości (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Zagadnienie poszukiwania najlepszych rozwiązań problemów projektowych jest nierozerwalnie związane z rozwojem metod projektowania. Już z chwilą powstania pierwszych prac Galileusza (XVII wiek) związanych z wytrzymałością belek zginanych pojawiło się zagadnienie kształtowania konstrukcji optymalnie dopasowanych do wymagań wytrzymałościowych (uprawnienia budowlane). Równolegle z rozwojem metod analizy konstrukcji następowała ewolucja metod optymalizacji.

Szczególnie silny ich rozwój nastąpił w czasie II wojny światowej, wraz z rozwojem analizy systemowej i badań operacyjnych. Wzrost wielkości i złożoności systemów, który można zauważyć w nowoczesnych społeczeństwach, spowodował wówczas konieczność rozwoju metod zapewniających skuteczność i efektywność ich planowania i projektowania. Powstała wówczas potrzeba przetwarzania dużych ilości informacji, która spowodowała powstanie oraz szybki rozwój elektronicznej techniki obliczeniowej (ETO) i wtedy dopiero powstały warunki do szerokiego wykorzystania metod optymalizacji w praktyce inżynierskiej (program egzamin ustny).

Kryteria optymalizacji

W tym rozdziale przedstawione zostaną sposoby formułowania problemów optymalizacji konstrukcji (systemów) oraz wybrane metody ich rozwiązywania. Należy zwrócić uwagę, że obecnie metody te znajdują zastosowanie także w analizie konstrukcji i innych dziedzinach, nie zawsze bezpośrednio związanych z problemami optymalizacji. Rozszerzenie wiadomości teoretycznych i praktycznych, z tej niezwykle szybko rozwijającej się gałęzi nauki. Problem optymalizacji, czyli wyboru najlepszego rozwiązania, powstaje wówczas, gdy istnieje cel lub cele, które należy osiągnąć, oraz istnieją różne sposoby ich realizacji (opinie o programie).

Prawidłowe sformułowanie problemu optymalizacji powinno więc zawierać:

• określenie kryteriów optymalizacji, które będą miarą spełnienia celów.
• ustalenie tych elementów opisu konstrukcji systemu, które nie zależą od projektanta; zmienne te nazywamy parametrami optymalizacji,
• określenie zmiennych projektowych, którymi są elementy opisu konstrukcji systemu zależne od projektanta,
• przyjęcie ograniczeń na zakres zmienności zmiennych projektowych.

Rozwiązanie problemu optymalizacji będzie polegało na takim wyborze zmiennych projektowych, aby kryteria optymalizacji, które są od nich zależne, osiągnęły wartości ekstremalne przy spełnieniu wszystkich przyjętych ograniczeń (segregator aktów prawnych).

Wybór kryteriów optymalizacji zależy w głównej mierze od rozwiązywanego problemu. Ponieważ zagadnienia ekonomiczne są integralną częścią techniki, więc najogólniejszym kryterium optymalizacji byłby koszt konstrukcji systemu przy spełnieniu wszystkich wymagań technicznych i funkcjonalnych. Należy zwrócić uwagę, że w skład kosztu realizacji wchodzą zarówno koszty projektowania oraz wykonawstwa, jak i przewidywane koszty eksploatacji. Tak sformułowane kryterium jest spotykane jedynie w fazie projektowania wstępnego, natomiast w dalszych etapach projektowania konstrukcji (systemów) stosowane jest rzadko, ze względu na dużą liczbę zmiennych projektowych, które należałoby uwzględnić przy formułowaniu problemu oraz trudne do ustalenia związki między tym kryterium a zmiennymi projektowymi (promocja 3 w 1).