Woda gruntowa grawitacyjna

Woda tego typu zapełnia wolne przestrzenie między ziarnami lub cząstkami gruntu i może poruszać się pod własnym ciężarem lub być nieruchoma.

Jej wpływ na szkielet gruntowy przejawia się przez:

1. działanie chemiczne,
2. działanie mechaniczne,
3. przekazywanie ciśnienia hydrostatycznego,
4. przekazywanie ciśnienia hydrodynamicznego (spływowego) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Działanie chemiczne wody na szkielet gruntowy polega na udziale jej w procesach wietrzenia opisanych poprzednio (agresywnym działaniu w stosunku do ziarn i cząstek gruntu). Destrukcyjne działanie zależy od składu chemicznego wody i od szybkości jej przepływu, gdyż przy szybkim dopływie świeżej wody, niezneutralizowanej, skutki agresywności są znacznie większe (uprawnienia budowlane). W wodzie najczęściej spotykane są kationy Ca⁺⁺ i Mg⁺⁺ oraz Na⁺ i K⁺, a spośród anionów Cl^-, SO2 i HCO7. Rozpuszczone w wodzie sole w postaci jonów znajdują się w stanie równowagi ruchomej na powierzchni granicznej cząstek i współdziałają z nią. Wartość pH dla roztworu obojętnego wynosi około 7. Ze zwiększeniem zawartości wodorotlenków w roztworze pH wzrasta. W środowiskach o dużej zawartości wapnia pil może osiągnąć wartość 9-10 (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Działanie mechaniczne wody polega na unoszeniu ziarn lub cząstek gruntu w procesach erozji i transportu opisanych poprzednio oraz na działaniu dyfuzyjnym, polegającym na wymywaniu z gruntu drobniejszych ziarn i cząstek (program egzamin ustny).

Woda przesączająca się

Przekazywanie na szkielet gruntowy ciśnienia hydrostatycznego uwidacznia się w następujących zjawiskach:

• działaniu j>rawa Archimedesa,
• wypieraniu gruntu ku górze, co daje się odczuwać szczególnie przy gruntach nieprzepuszczalnych i często ma miejsce w wykopach, gdy pod warstwą gruntu nieprzepuszczalnego znajduje się woda o zwierciadle napiętym (opinie o programie).

Przekazywanie ciśnienia spływowego na szkielet gruntu będzie omówione niżej po zapoznaniu się czytelnika z przepuszczalnością i ściśliwością gruntu. Znajduje się ona av strefie aeracji. Obszar tej strefy sięga od powierzchni terenu do zwierciadła wody grawitacyjnej. Wolne przestrzenie w gruncie w strefie aeracji mogą być wypełnione tylko powietrzem i jedynie przejściowo w czasie przesiąkania wody w głąb wypełnia je woda. Siła F_k powoduje podnoszenie się wody w rurce włoskowatej (kapilarze), natomiast siły poziome przy pełnym nasyceniu gruntu wodą nie wywołują żadnych dodatkowych zjawisk, gdyż wzajemnie się znoszą, występując we wszystkich sąsiednich kanalikach (segregator aktów prawnych).

Rozważania powyższe odnoszą się raczej do przypadków idealnych, przy których poszczególne kanaliki mają jednakową średnicę na całej swej wysokości i są zbliżone do siebie wymiarami. W gruntach rzeczywistych, taki przypadek prawie nigdy nie zachodzi. Kanaliki mają z reguły kształty nieregularne (rys. 1-9). Ponieważ w kanalikach o mniejszych średnicach woda podnosi się szybciej i wyżej, następuje unieruchomienie pęcherzyków powietrza w miejscach rozszerzonych w kanalikach sąsiednich, a w rezultacie niezupełne wypełnienie kanalików wodą. W wyniku takich zjawisk woda włoskowata może wypełnić wszystkie pory tylko w bezpośredniej bliskości zwierciadła wody gruntowej. Im wyżej tym wypełnienie staje się mniej zupełne i ilość wody włoskowatej zmniejsza się na korzyść pęcherzyków zaciśniętego w kanalikach powietrza (promocja 3 w 1).

Przy obniżeniu się zwierciadła wód gruntowych może wytworzyć się w gruncie woda włoskowata zawieszona, nie łącząca się z wodą gruntową. Przy obniżaniu się zwierciadła wód gruntowych woda włoskowata nie będzie mogła utrzymać się na dużej wysokości w rozszerzeniach kanalików, natomiast w kapilarach o małej średnicy pozostanie, tworząc wodę włoskowatą zawieszoną. Jednocześnie trzeba się liczyć w takich przypadkach z tym, że wysokość h_k będzie większa od 74 wysokości słupa wody zawieszonej. Woda związana z powierzchnią graniczną. Woda ta tworzy na powierzchni dwie warstwy. Pierwszą warstwę stanowi woda adsorbowana, a drugą woda błonkowa.