Woda z dachów

Jeśli (co przy niestarannym wykonaniu często się zdarza) deskowanie przy betonowaniu następnej części ulegnie odkształceniu i lice ściany tej części zostanie nieco przesunięte względem lica części poprzednio betonowanej, to uskok ten lub nierówność należy ściąć.
Wodę z dachów i tarasów budynków należy odprowadzać jak najkrótszą drogą, najczęściej rynnami i zewnętrznymi rurami spustowymi. Spadek połaci dachowych, krytych papą na deskowaniu, nie powinien być mniejszy niż 1 : 20. Korzystny spadek przy pokryciu pojedynczym wynosi ok. 1 : 15, przy podwójnym 1 : 10 (program uprawnienia budowlane na komputer).

Spadki przy kryciu papą na betonie mogą być mniejsze niż przy kryciu na deskowaniu i wynoszą nawet 1 : 100. Spadki na tarasach również stosuje się małe (od 1 : 50 do 1 : 100).
Niekiedy ze względów architektonicznych stosowane jest odprowadzanie wody
z dachów i tarasów za pomocą wewnętrznych rur spustowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Podobnie odprowadzamy wody z dachów hal o dużej powierzchni rzutu poziomego. Z połaci dachowych woda spływa do koszy. Kosze otrzymują spadki nie mniejsze niż 1% w kierunku otworów spustowych. U góry przy otworach znajdują się leje, z których woda dostaje się do rur spustowych.
Bliższe szczegóły konstrukcyjne, dotyczące sposobów odprowadzania wody z dachów i tarasów, podane są w rozdziałach poświęconych izolacji tych konstrukcji.
W celu odprowadzania wody opadowej z mostów stosuje się różne sposoby (uprawnienia budowlane).

Jeśli mamy do dyspozycji odpowiednie miejsce do uzyskania wymaganego spadku dla wody, to spadek ten wykonujemy od środka mostu w kierunku przyczółków.
U dołu powierzchni przyczółków należy wykonać połączoną monolitycznie z konstrukcją rynnę zbiorczą, nadając jej spadki odwrotne, wynoszące co najmniej 1 : 10. Dzięki zastosowaniu rynny zmniejsza się możliwość spiętrzenia się wody poza przyczółkiem, która nawet w przypadku przepuszczalnego gruntu może się podnieść (program egzamin ustny).

Górna powierzchnia płyty

Wodę zbierającą się w rynnie należy odprowadzić na boki lub poprzez konstrukcję mostową (opinie o programie). Rynny należy umieszczać na takiej wysokości ponad odpływem (poziomem odprowadzenia), a rowy odwadniające i kanały powinny otrzymać tak duże przekroje lub na tyle strome spadki, aby piętrzenie się wody było jak najbardziej uniemożliwione.
Aby izolację uczynić łatwo dostępną, należy sklepienie ponad wezgłowiami wypełnić betonem wypełniającym.

Górna powierzchnia tego betonu powinna mieć spadek ok. 1 : 10 i następnie opadać do rynny odwadniającej przy zachowaniu spadku co najmniej 3 : 1.
W przypadku szeregu sklepień (wiadukty), pojedynczych sklepień o znacznej rozpiętości i długich mostów żelbetowych belkowych, wodę zbierającą się na płycie odprowadza się przez sklepienie lub jezdnię.
Górną powierzchnię płyty należy podzielić na zbiorniki w kształcie lejów stosując spadki podłużne i poprzeczne (segregator aktów prawnych). Nachylenia powinny wynosić 1 :10, nie mniej jednak niż 1 : 20. Należy unikać odległości między otworami odpływowymi większych niż 20 m. Jeżeli spusty (otwory odpływowe) znajdują się pomiędzy torami, to można nad nimi wykonać studzienki kontrolne lub studzienki do oczyszczania.

Przy mostach drogowych nawierzchnie należy odpowiednio podzielić. W tym przypadku spadki poprzeczne izolowanych nawierzchni mają zwykle kierunek od środka nawierzchni, tak że miejsca odpływu (spusty) znajdują się na bokach. Odległości między spustami mogą być znaczne, gdyż większa część wody opadowej spływa po górnej powierzchni nawierzchni (promocja 3 w 1).

Powierzchnie budowli (podłoża), które mają być kryte izolacją, powinny być możliwie równe, niezbyt gładkie, w miarę szorstkie, bez występów i wgłębień oraz wytrzymałe. Pęknięcia większe niż 2 mm powinny być zaszpachlowane kitem asfaltowym.