Woda z wapnem

Wodę z wapnem należy zamieszać przez wstrząśnięcie aparatem, po czym zostawia się go w spokoju (program uprawnienia budowlane na komputer). Następnie co 30 sekund, licząc od chwili nasypania wapna do wody, notuje się temperaturę aż do chwili osiągnięcia najwyższej temperatury i początku jej opadania. Czas w minutach, jaki upłynął od chwili zetknięcia się wapna z wodą do początku spadku najwyższej temperatury, nazywamy szybkością gaszenia się wapna (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Z każdej próbki badanego wapna należy wykonać dwa oznaczenia, które nie powinny się różnić między sobą o więcej niż jedną minutę. Przy większym rozrzucie wyników badanie należy powtórzyć.

Cechy wytrzymałościowe wapna (wytrzymałość zaprawy normalnej 1 : 3 na zginanie i na ściskanie po 28 i 90 dniach) nie są objęte wymaganiami norm lub warunkami technicznymi odbioru, ponieważ jakość wapna można wystarczająco określić na podstawie analizy chemicznej, czasu gaszenia i wydajności.

Ponadto wykonanie badań wobec długiego okresu dojrzewania próbek jest dość kłopotliwe (uprawnienia budowlane). Niemniej jednak w niektórych wypadkach przeprowadza się badanie cech wytrzymałościowych. Badanie to przeprowadza się na beleczkach normowych o wymiarach 4X4X16 cm wykonanych z zaprawy wapiennej 1:3 o konsystencji „7” wg normowego stożka pomiarowego. Do tego celu używa się 2000 g wapna, 2000 g drobnego i 4000 g grubego piasku normowego. Ilość wody oznacza się drogą prób.

Beleczki próbne wykonuje się tak samo jak beleczki z normalnej zaprawy cementowej (program egzamin ustny).
Formy z beleczkami przechowuje się przez 24 godziny na powietrzu po czym beleczki wyjmuje się z formy. Próbki przez cały okres dojrzewania przechowuje się na powietrzu. Badanie wytrzymałości na zginanie i ściskanie przeprowadza się po 28 i 90 dniach, do każdego więc badania należy wykonać 6 beleczek (opinie o programie).

Badanie wytrzymałości

Sposób badania wytrzymałości na zginanie i na ściskanie jest identyczny jak przy badaniu próbek z zaprawy cementowej. Przy obliczaniu miarodajnej średniej wytrzymałości dopuszczalny rozrzut wyników od obliczonej średniej matematycznej wynosi 20% przy zginaniu i 10% przy ściskaniu. W ogóle wytrzymałość kostkowa lub walcowa zaprawy wapiennej jest wielokrotnie mniejsza od wytrzymałości cegły. Jednakże zaprawa w spoinach muru wykazuje wytrzymałość większą, gdyż duże powierzchnie nacisku cegieł hamują jej odkształcenia poprzeczne; zaprawa staje się jakby ujęta w obręcz, podobnie jak woda w cylindrze pod tłokiem (segregator aktów prawnych). Z tego powodu wytrzymałość murów na zaprawie wapiennej nie odpowiada wytrzymałości kostkowej zaprawy, lecz ma wartość pośrednią między wytrzymałością cegły i zaprawy.

Zaprawy o składzie zarówno większym od 1:3, jak i mniejszym mają wytrzymałość mniejszą. Zalety i wady wapna jako spoiwa. Zalety wapna jako spoiwa są następujące: 1) zdolność nadawania zaprawom dobrej urabialności, 2) zdolność chemicznego łączenia się z domieszkami hydraulanymi, mielonymi żużlami itp., 3) zdolność tworzenia z piaskiem krzemienów wapniowych w środowisku nasyconej pary przy temperaturze 150-HB 200°C. Wady wapna jako spoiwa to: 1) niska wytrzymałość zapraw wapiennych, 2) nieodporność na działanie wody, 3) duże zużycie paliwa przy I wypalaniu wapna (promocja 3 w 1).