Systematyka przedmiotów

Systematyka przedmiotów podlegających typizacji pozwala przy każdorazowym rozpatrywaniu przedmiotu typizowanego określić jego współzależność z pozostałymi przedmiotami innych grup i na tej podstawie wybierać takie przedmioty, których typizacja w swoich skutkach rokuje największe korzyści (program uprawnienia budowlane na komputer). Należy zwrócić uwagę, iż na formę przestrzenną przedmiotu typizowanego ma ogromny wpływ przyjęcie odpowiedniej koncepcji wykonawczej oraz dyspozycji materiałowej. Wpływ tych ostatnich czynników powodować może konieczność zmiany uprzednio już stypizowanych przedmiotów przeznaczonych dla tego samego celu oraz opracowania nowych.

Odnosić się to może zarówno do wszystkich trzech podanych powyżej grup (program uprawnienia budowlane na ANDROID). To samo zjawisko występuje podczas zmienności układów i rozwiązań funkcjonalnych, wyłaniających się lub też powstających na drodze rozwiązań postępowych - co jest zjawiskiem częstym w budownictwie wiejskim. Wybór typów przeznaczonych do powtarzania nie może być czynnością przypadkową (uprawnienia budowlane). Architektura jest między innymi zależna od fizycznych wymiarów, potrzeb i możliwości człowieka. W budownictwie wiejskim, oprócz wymiarów i potrzeb człowieka, należy dodatkowo uwzględnić wymiary, możliwości i potrzeby fizyczne oraz fizjologiczne różnych rodzajów i ras zwierząt jak również wymiary i gabaryty najróżniejszych maszyn rolniczych, sprzętu i urządzeń mechanicznych (program egzamin ustny).

Okoliczność ta, którą należy specjalnie brać pod uwagę przy pracach typizacyjnych, określa jednoznacznie specyfikę budownictwa wiejskiego i ma duży wpływ na ukształtowanie formalne typizowanych przedmiotów oraz elementów. Stąd też budynki i obiekty powstałe na podstawie stypizowanych elementów lub ich zespołów mogą odpowiadać określonemu przeznaczeniu, natomiast wzniesione przy użyciu tych samych elementów, lecz przeznaczone dla innego celu mogą w praktyce okazać się całkowicie nieprzydatne.

Dlatego też formowanie materialne fizycznych kształtów i cech elementów typowych musi uwzględniać wszelkie wymagania w tym zakresie, a nie może być przypadkowe.
Architektura powinna być tak ukształtowana, aby nie istniało w niej poszukiwanie formy (opinie o programie).

Formowanie architektury

Na pierwszy rzut oka wydaje się, iż w architekturze nie ma miejsca na zbyt duże dowolności i swobodne układy form. To wrażenie, jak wykazują powszechnie znane przykłady, nie jest jednak słuszne. Każdy bowiem człowiek czuje formę inaczej i dlatego nie da się jej zdefiniować obiektywnie w sposób jednoznaczny.
Spostrzeżenia te są bardzo istotne dla zagadnień typizacyjnych.

Wynika z nich niezbicie, że nowoczesne formowanie architektury zwłaszcza realizowanej nowoczesnymi technikami i metodami uprzemysłowionymi nie może opierać się nadal na subiektywnych odczuciach wrażeniowych, lecz musi posiadać konkretne i ścisłe wyznaczniki techniczne (segregator aktów prawnych). Pierwszą próbą stosowania wyznaczników technicznych w architekturze było np. wprowadzenie „złotego podziału”. Poszukiwanie odpowiednich współczesnych wyznaczników technicznych i ich praktyczne zastosowanie wpływa na nowoczesną teorię kształtowania architektury. Prace typizacyjne są jedną z form tych poszukiwań, na tle których wyłania się szereg następujących tendencji.

Tendencja do geometryzacji. Dla człowieka linia pionowa i pozioma są uprzywilejowane; wpływ na to ma prawdopodobnie przyciąganie ziemskie. Specjalnie w budownictwie i architekturze, gdzie kształtowanie form jest konstrukcyjnie zależne od tego przyciągania, uprzywilejowanie tych linii jest oczywiste i zrozumiałe. Wzgląd ten nie pociąga jednakże za sobą konieczności stosowania ściśle geometrycznych poziomów i pionów w budownictwie (promocja 3 w 1).

Tymczasem człowiek żąda pionów i poziomów, a odchylenie od nich razi go. Zestawienie pionu i poziomu daje kąt prosty, formę równie uprzywilejowaną jak linie, które go utworzyły. Jeśli nastąpi „złe” zestawienie poziomu z pionem powstanie „zły”, niemiły dla oka kąt.

A zatem pion, poziom, kąt prosty, kwadrat, koło, kula są formami zapożyczonymi z natury bądź wykształconymi na przestrzeni długich lat doświadczeń i badań i stanowią nieodłączną część ludzkiej psychiki.