Wózek obiegowy

Na wózku podtrzymującym zawieszony jest wózek obiegowy, przy czym odpowiedni mechanizm dźwigowy zabezpiecza jego stopniowe podnoszenie się (w stopniu zależnym od skoku spirali uzwojenia), ściśle zsynchronizowane z ruchem obwodowym. Ponieważ na wózek obiegowy przenosi się siła naciągu struny, zatem musi on być dociskany odpowiednią siłą do ścianki zbiornika, aby jego koła napędowe mogły wykonywać ruch posuwisty (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zadanie to spełnia prowadzące cięgno w postaci liny stalowej lub łańcucha Galla, owijające zbiornik i napięte odpowiednią siłą; poprzez to cięgno reakcja naciągu struny przenosi się na ścianki powłoki. Wózek obiegowy może być też pozbawiony własnych kół tocznych i w tym przypadku musi się opierać na odpowiedniej sztywnej konstrukcji przenoszącej siły na oś obrotu.
Znane są różnorodne systemy konstrukcyjne nawijarek, które można sklasyfikować według dwóch kryteriów: roli wózka podtrzymującego oraz zasady działania mechanizmu naciągowego struny (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Z pierwszego punktu widzenia wyróżnić można dwa główne typy nawijarek:

1) nawijarki karuzelowe (w ścisłym znaczeniu) charakteryzujące się umieszczeniem agregatu napędowego na wózku obiegowym i nadającego mu ruch obwodowy; rola wózka podtrzymującego jest tu bierna; personel obsługi znajduje się na wózku obiegowym, na którym umieszczone są również wszelkie urządzenia kontrolne,
2) nawijarki tzw. obiegowe, w których napęd umieszczony jest na wózku podtrzymującym, spełniającym równocześnie rolę wózka prowadzącego, na którym znajduje się personel obsługi; wózek obiegowy zawiera tylko mechanizm naciągowy oraz urządzenie napinające cięgno prowadzące (uprawnienia budowlane).

Charakterystycznym przykładem pierwszego rozwiązania są amerykańskie naciągarki systemu „Preload” charakteryzujące się dużą wydajnością (4000-5000 mb/godz), o ciężkich wózkach roboczych (do 10 T), nadające się w szczególności do uzwajania dużych powłok obrotowych zbiorników na ciecze i silosów. Przykładem charakterystycznym drugiego systemu są nawijarki B. B. R. V. o lekkich wózkach obiegowych (ok. 1 T), lecz niższej wydajności (ok. 1000 mb/godz), nadające się szczególnie do mniejszych konstrukcji.
Ze względu na mechanizm naciągowy, stanowiący zasadnicze urządzenie naciągarki, można wyróżnić:
1) mechanizm naciągowy cierny,
2) mechanizm naciągowy różnicowy (program egzamin ustny).

Uprawnienia budowlane

Pierwszy z nich (typowy dla systemu „Preload”) stanowi ciągadło w kształcie pierścienia ze stali twardej lub spieków ceramicznych o średnicy ok. 10% mniejszej od średnicy nominalnej struny (opinie o programie). Powoduje ono powstawanie potrzebnego oporu, zależnego w pewnym stopniu od szybkości przeciągania. Mechanizm taki charakteryzuje się wielką prostotą, równocześnie jednak niekorzystnym bilansem energetycznym, gdyż większa część włożonej pracy rozprasza się na tarcie i odkształcenia plastyczne struny. Te ostatnie prowadzą w określonych warunkach do pewnego wzrostu wytrzymałości struny, co kompensuje w pewnym stopniu powyższe straty. Pierścienie ciągadła w miarę używania „wyrabiają się” i wymagają dość częstej wymiany.

Przykład schematyczny mechanizmu różnicowego, zastosowanego w polskiej nawijarce „Pająk I” (według S. Wróblewskiego). Zębate koło napędowe 1 toczy się po wewnętrznej stronie zamkniętego łańcucha Galla opasującego zbiornik, wywołując tym samym ruch wózka. Na wale koła napędowego 1 osadzone jest trójdzielne klinowe koło naciągowe 2, którego części prowadzone są parami kołków 4 i pod działaniem trzpienia stożkowego mogą się przesuwać o kilka milimetrów w kierunku promienia (segregator aktów prawnych).

Wstępne napięcie struny dokonuje się za pomocą rolek 9 i rolki 6, przesuwanej śrubą 8 w nakrętce stałej. Układ wahliwie połączonych rolek wprowadza i wyprowadza strunę z koła napinającego.

Rolka 11 połączona jest liną 12 z dynamometrem. Właściwe działanie urządzenia uwarunkowane jest tym, że koło naciągowe 2 posiada nieco mniejszą średnicę od koła napędowego 1, wskutek czego szybkość posuwania się wózka obiegowego jest nieco większa od szybkości poboru struny i różnica ta wywołuje wydłużenie struny. Oczywiście musi być tu wykluczony poślizg struny, tzn. tarcie bierne na rolkach wstępnych i kole napinającym musi być wystarczająco duże (promocja 3 w 1).