Wpływ alkaliów

Wpływ alkaliów rozważany jest w dalszej części tego podrozdziału. Ocena wpływu składników innych niż krzemiany na wytrzymałość jest niepewna. Według Lea występujące rozbieżności mogą być spowodowane obecnością w klinkierze szkła, co będzie bliżej przedyskutowane w następnym paragrafie. Innymi słowy obserwowane zależności mają charakter statystyczny, a odchylenia wynikają z faktu, że pomija się niektóre z mających znaczenie zmiennych (program uprawnienia budowlane na komputer). W każdym przypadku można przyjąć, iż wszystkie składniki zhydratyzowanego cementu portlandzkiego mają pewien wpływ na wytrzymałość, ponieważ wszystkie produkty hydratacji wypełniają przestrzeń, zmniejszając w ten sposób porowatość. Istnieją również pewne dane świadczące o tym, że zasada addytywności cech nie jest całkowicie słuszna.

Powers przypuszczał, że te same produkty powstają we wszystkich etapach hydratacji zaczynu; wynika to z faktu, że w danym cemencie pole powierzchni cementu zhydratyzowanego jest proporcjonalne do ilości wody hydratacyjnej, niezależnie od stosunku wodno-cementowego i od wieku (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W ten sposób cząstkowe prędkości hydratacji wszystkich składników danego cementu byłyby takie same. Sformułowanie to prawdopodobnie nie jest w pełni poprawne, a zawartość produktów hydratacji ulega zmianom w czasie. Jeszcze większe znaczenie ma to, że zawartość ta nie jest jednakowa w różnych punktach przestrzeni. Wiąże się to z faktem, że - aby nastąpiła dyfuzja w części ziarna cementu od powierzchni jeszcze nie zhydratyzowanej w kierunku przestrzeni zewnętrznej - musi pojawić się różnica w koncentracji jonów, tzn. przestrzeń zewnętrzna jest nimi nasycona, podczas gdy przestrzeń wewnętrzna jest przesycona. Dyfuzja ta zmienia prędkość hydratacji (uprawnienia budowlane).

Wzrost wytrzymałości

Prawdopodobnie nie jest zatem słuszne ani przypuszczenie o równych prędkościach cząstkowych hydratacji, ani też założenie, że każdy składnik ulega hydratacji z prędkością niezależną od obecności innych składników. Na właściwą proporcję poszczególnych składników w nie zhydratyzowanym cemencie wpływa prawdopodobnie zawartość tlenków w całości cementu i dlatego też składniki te w różnych cementach nie są identyczne. Proporcja tlenków wpływa również do pewnego stopnia na prędkość formowania się poszczególnych hydratów, jednak nasza znajomość zagadnień prędkości hydratacji jest wciąż jeszcze niezadowalająca (program egzamin ustny).

Stwierdzono na przykład, że ilość ciepła hydratacji na jednostkę masy materiału zhydratyzowanego jest stała, niezależnie od wieku cementu. Sugerowałoby to, że rodzaj, który ustala się w chwili wiązania, wpływa w znacznym stopniu na późniejszą strukturę produktów hydratacji (opinie o programie). Szkielet ten ma wpływ głównie na skurcz i wzrost wytrzymałości. Jest zatem zrozumiałe, że istnieje ścisły związek między stopniem hydratacji a wytrzymałością. Zależność doświadczalną między wytrzymałością betonu na ściskanie oraz ilością wody związanej w zaczynie cementowym o stosunku wodno-cementowym 0,25. Zależność ta jest duktów hydratacji nie zmienia się w czasie. Uzasadnione byłoby przeto także założenie o równości cząstkowych prędkości hydratacji, w zakresie ograniczonym do składników cementów portlandzkich zwykłych i szybkotwardniejących. Jednak inne cementy, mające zawartość C₂S wyższą niż w przypadku cementów zwykłych lub szybkotwardniejących, nie potwierdzają tego zachowania się. Pomiary ciepła hydratacji wskazują, że C₃S ulega hydratacji wcześniej, a część C2S pozostaje i hydratyzuje później (segregator aktów prawnych).

Ponadto pierwotny szkielet zaczynu, zgodna z obserwacjami Powersa odnośnie do stosunku gelu do objętości, według których wzrost wytrzymałości zaczynu cementowego jest funkcją przyrostu względnej objętości gelu, niezależnie od wieku, stosunku wodno-cementowego czy składu cementu. Całkowite pole powierzchni fazy stałej jest jednak związane z zawartością składników, co wpływa na rzeczywistą wartość granicznej wytrzymałości doraźnej (promocja 3 w 1).