Wpływ narzutu

Wpływ narzutu wolno stojącego uwzględnia się jako obciążenie naziomu zastępczego na wysokość określoną poziomem zastępczym narzutu.
Jeżeli ścianka szczelna jest wystarczająco głęboka zapuszczona swym górnym końcem w płytę, można ją uważać za zupełnie w tej płycie utwierdzoną (program uprawnienia budowlane na komputer).
Rozkład momentów w ściance uzyskać można w pierwszym i zwykle wystarczającym przybliżeniu według Smorodyńskiego, kreśląc z punktu P styczną do wykresu momentów. Szukana zamykająca przebiegać będzie równolegle do tej stycznej i połowić odcinek odpowiadający największemu momentowi przy zamykającej stycznej.

Jeżeli obliczenie ścianki sprawdza się metodą linii ugięcia, można wówczas posłużyć się sposobem zaproponowanym przez Boguckiego, mianowicie należy wykreślić z poziomu dolnego końca ścianki (w pierwszym przybliżeniu) styczną do wieloboku sznurowego, przedstawiającego wykres momentów, obliczyć pole FM zawarte pomiędzy tą styczną a linią momentów. Punkt B, wyznaczony z zależności połączony z punktem K, da zamykającą pomocniczą, która spełni warunek, że pole momentów dodatnich równa się polu momentów ujemnych, czyli, że linia ugięcia w obu punktach końcowych jest styczna do prostych pionowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Dla wyznaczonej w ten sposób zamykającej wykreśla się linię ugięcia ścianki szczelnej, otrzymując niedomknięcie się wieloboku sznurowego o wartość m. Odcinek BBU znaleziony z zależności BBt = 6mHp : h2, podaje położenie punktu Bu który połączony z punktem C, połowiącym zamykającą KB, da zamykającą ostateczną, spełniającą warunek że linia ugięcia w obu końcach ścianki jest styczną do osi ścianki nie odkształconej i tym samym rozwiązującą zadanie z wystarczającą dla praktyki dokładnością.
Gdy ściankę szczelną wbito głębiej niż pale, wówczas w dolnej jej części parcie czynne gruntu powiększa się o wpływ sił przenoszonych przez pale na poziom ich dolnych końców. Siły te przyjmuje się jako zaczepiające na wysokości 1 m nad dolnymi końcami pali (uprawnienia budowlane).

Miarodajne położenie powierzchni

Zalecenia niemieckie w tym względzie, na którym pokazano przykładowo wyznaczenie wartości powiększonego parcia na poziomie oznaczonym cyfrą 5 (program egzamin ustny).
Wartość całkowitego parcia wyznacza się z wieloboku sił złożonego z ciężaru gruntu Ga nad powierzchnią odłamu, z sił przypadających z pali (przeliczonych na 1 m długości nabrzeża) i części parcia czynnego Ea gruntu działającego na umowną ścianę pionową przechodzącą przez tylną krawędź płyty, na odcinku od dolnej powierzchni płyty do powierzchni odłamu. Wartość szukanego parcia czynnego na ścianę odcina na kierunku Ea, odchylonym od poziomu o kąt Sa = - wektor oddziaływania gruntu Qa odchylony od normalnej do powierzchni odłamu o kąt <p.
Miarodajne położenie powierzchni odłamu wyznacza się przez próby, szukając takiego, które da największą wartość parcia (opinie o programie).

Od otrzymanej miarodajnej wartości Ea odejmuje się wartość parcia zredukowanego (występującego wskutek osłaniającego działania płyty nabrzeża) i uprzednio wyliczonych parć na odcinkach wyższych, a otrzymaną różnicę rozkłada równomiernie na szerokość paska pomiędzy badanym poziomem (4) a poziomem wyższym uprzednio przebadanym (3) (segregator aktów prawnych).
Jeżeli ścianka jest u dołu utwierdzona, wówczas w podobny sposób można wyznaczyć wpływ sił pochodzących od pali na wartość odporu powstającego za ścianką, a potrzebnego dla przeniesienia siły utwierdzającej C.

Obliczenie sił w palach nabrzeża może nastąpić metodami przybliżonymi lub dokładniejszymi.
Do najczęściej stosowanych metod przybliżonych należy metoda trapezu obciążeń oraz metoda wieloboku sił Culmanna (promocja 3 w 1).
Pierwsza metoda ma następujący tok postępowania: po wyznaczeniu wartości i położenia wypadkowej sił zewnętrznych, działających na płytę lub ruszt nabrzeża, wyznacza się znanymi wzorami (rozdz. 3) naprężenia skrajne, zakładając rozkład pionowej składowej na powierzchnię płyty czy rusztu.