Wprowadzenie jednowartościowych kationów

Wprowadzenie jednowartościowych kationów Na⁺, K⁺ do układu glina-woda zwiększa stopień solwataeji cząstek ilastych i trwałość układu. Wprowadzenie dwu- wartościowych kationów Ca²⁺, Mg²⁺, trójwartościowego Al³⁺ i czterowartościowego Th⁴⁺ zmniejsza trwałość układu i może wywołać zlepianie się cząstek ilastych, a także ich koagulację - wytrącanie się fazy stałej pod postacią osadu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Między potencjałem, pH, lepkością i stężeniem elektrolitu w układzie glina-woda Kukolew wykrył wzajemną zależność na przykładzie zawiesiny kaolinu i elektrolitu roztworu szkła wodnego. Sądząc po wielkości potencjału równego 14,5 mV najmniejsza lepkość zawiesiny odpowiada największemu rozwinięciu warstwy rozmytej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Pomiar pH i czasem f-potencjału zawiesin ceramicznych stosuje się do kontroli produkcyjnej przy wytwarzaniu wyrobów ceramiki szlachetnej i przy wzbogacaniu kaolinu. Lepkość stężonej zawiesiny mogą, zmniejszyć sole metali jednowartościowych lub amonu, których anion zdolny jest tworzyć nierozpuszczalne sole z kationami wchodzącymi do podwójnej warstwy elektrycznej na powierzchni cząstek gliny. Praktyczną wartość mają sole sodowe: pirofosforan, węglan, szczawian, krzemian i szkło wodne (uprawnienia budowlane).

Lepkość zawiesiny ilastej lub ceramicznej masy lejnej ma duże znaczenie w technice odlewania od czasów Brogniarta. Praktyka wykazała, że w celu otrzymania dobrego odlewu (w formie gipsowej) należy uzyskać takie upłynnienie ceramicznej masy lejnej, przy którym jej lepkość byłaby najmniejsza przy najmniejszej zawartości wody (program egzamin ustny).

Lepkość zawiesiny

Tworzące się w wyniku reakcji wymiany pirofosforany, węglany, szczawiany, krzemiany wapnia są nierozpuszczalne i wypadają z warstwy podwójnej. Sole rozpuszczalne, jeżeli są one w glinie, reagują przede wszystkim ze środkami upłynniającymi i komplikują upłynnienie, co powinno być uwzględnione przy wyborze środka upłynniającego glinę (opinie o programie).

Od strony koloidalno-chemicznej proces deflokulacji (upłynnienia) drobnoziarnistych układów ilastych polega na wymianie dwuwartościowych kationów warstwy solwatacyjnej cząstki ilastej na jedno wartościowe oraz na znacznym zwiększeniu potencjału elektrokinetycznego i na uwolnieniu części wody konstytucyjnej. Im więcej jest w glinie kationów wymiennych, tym więcej potrzeba elektrolitu - środka upłynniającego. Tanina i krzemionka koloidalna ze szkła wodnego stanowią koloidy ochronne adsorbujące i obniżające zwilżalność cząstek ilastych (segregator aktów prawnych).

Lepkość zawiesiny staje się przy tym minimalna. Dalsze zwiększenie stężenia elektrolitu (przy niezmiennej ilości wody) powoduje zmniejszenie potencjału elektrokinetycznego w związku ze zmniejszeniem warstwy rozmytej; następuje zbliżenie cząstek i lepkość układu wzrasta. W ten sposób lepkość osiąga minimum, a stężenie elektrolitu osiąga optimum. Na upłynnienie wpływa również anionowa część elektrolitu. Spośród wymienionych elektrolitów najlepszy jest krzemian sodowy. Zmniejsza on lepkość w największym stopniu i zapewnia zachowanie tej lepkości w szerokich granicach stężenia elektrolitu.

Upłynnienie kontroluje się pomiarem lepkości masy lejnej. Lepkość względną, przyjęto mierzyć na podstawie szybkości wypływu 100 cm³ masy lejnej w temperaturze - 15°C przez otwór wiskozymetru Englera o średnicy 0 mm. Lepkość zwykłej porcelanowej masy lejnej o wilgotności 32% wynosi według prędkości wypływu 18 s, co odpowiada 400 mPa • s (400 centypuazom) (promocja 3 w 1).

Zdolność gęstnienia jako wynik samorzutnego tiksotropowego utrwalania masy lejnej wyraża się stosunkiem lepkości po 30 s gęstnienia do lepkości początkowej. Zdolność gęstnienia porcelanowej masy lejnej wynosi 1,18. W. Nabuchico wykazał, że za podstawowe parametry masy lejnej należy uznać współczynnik wypełnienia objętości cząstkami stałymi (granulami), powierzchnię właściwą tych cząstek i stopień ich uwodnienia. Pozwoliło to obliczyć lepkość masy lejnej i stałą narastania czerepu wyrobu.