Wychylenie w dół

Procesy, które zachodzą w czasie wibracji, można uchwycić rozpatrując równowagę dynamiczną sił w różnych chwilach podczas jednego cyklu. Jeśli pojemnik porusza się z przyspieszeniem w górę, to siła bezwładności wpływa na powiększenie naprężenia ponad wartość obciążenia statycznego (program uprawnienia budowlane na komputer). Natomiast jeśli pojemnik ma przyspieszenie ku dołowi, to siła bezwładności działa przeciwnie niż ciężar gruntu. Zatem, jeśli maksymalne przyspieszenie pojemnika wynosi 0,5g, to naprężenie pionowe na dowolnej głębokości w gruncie waha się między 1,5 do 0,5 wartości naprężenia geostatycznego. Jednakże, jeśli największe przyspieszenie pojemnika przekroczy wartość 1g, to procesy zachodzące podczas badania będą bardziej złożone (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W każdym cyklu, gdy przyspieszenie pojemnika ku dołowi osiąga wartość 1g, naprężenie pionowe w gruncie spada do zera. Ponieważ piasek nie przenosi naprężeń rozciągających, to oddziela się od dna pojemnika i spada swobodnie. Pojemnik osiągnie podczas następnego ruchu największe wychylenie w dół, a później rozpocznie ruch w górę. W czasie tej fazy wystąpi zderzenie piasku z pojemnikiem i następnie pojemnik i piasek poruszają się razem ku górze do chwili wystąpienia ponownego rozdzielenia, po czym następuje powtórzenie cyklu (uprawnienia budowlane).

Optymalne zagęszczenie

Wystąpienie swobodnego spadku jest czynnikiem odróżniającym badania z przyspieszeniami 1 g lub większymi (gdy występuje znaczne zagęszczenie) od badań z przyspieszeniami mniejszymi niż 1g (gdy występuje nieznaczne zagęszczenie). Podczas swobodnego spadku następuje rozluźnienie ziaren i dlatego przy ponownym opadaniu na dno pojemnika w czasie zderzenia mogą zająć położenie dające optymalne zagęszczenie (program egzamin ustny). W podobny sposób stwierdzono, że zsypując piasek do pojemnika można uzyskać ciężar objętościowy piasku tak duży, jak w przypadku zastosowania wibracji (opinie o programie). Dlatego też, chociaż zjawiska występujące przy zagęszczaniu gruntu przez wibrację są jeszcze niedostatecznie wyjaśnione, to jednak wydaje się, że brak naprężeń rzeczywistych podczas części każdego cyklu drgań jest decydującym czynnikiem skutecznego zagęszczenia. Wibrację stosuje się często do ustalenia największego ciężaru objętościowego piasku w celu zbadania stopnia zagęszczenia (segregator aktów prawnych).

Z uprzednich rozważań wynika, że warunki przeprowadzania badania mają najistotniejszy wpływ na otrzymaną wartość największego ciężaru objętościowego. Przy określaniu stopnia zagęszczenia jest niezbędne stosowanie znormalizowanych badań do wyznaczania największego i najmniejszego ciężaru objętościowego (ASTM, 1967).

Ogólnie uznaje się, że grunty ziarniste można skutecznie zagęszczać w terenie walcami wibracyjnymi, jednakże brak jest danych co do możliwości i ograniczeń takiego zagęszczenia. Badania tego zagadnienia przeprowadził Forssblad (1965). Wyniki podane w tym punkcie oparto na pracy D’Appolonii i in. (1968). Typowy walec wibracyjny, jaki pokazano na rys. 15-6, składa się z bębna przytwierdzonego do sprężyn przymocowanych do ramy. Wewnątrz bębna dookoła jego osi obraca się szybko ciężar umieszczony mi- mośrodowo, wywołujący działanie siły okresowej na bęben (promocja 3 w 1). Masa bębna wynosi zazwyczaj 2000 kG, a ponieważ siła odśrodkowa jest kilka razy większa od ciężaru walca, powoduje ona swobodne podnoszenie się bębna nad powierzchnię gruntu podczas każdego cyklu, a następnie opadanie walca i uderzanie o grunt, co wywołuje duże naprężenia uderzeniowe.

Wzrost ciężaru objętościowego z głębokością w zależności od liczby przejść walca. Największe zagęszczenie występuje na głębokości ok. 0,6 m, która, jak to pokazano na rys. 15-13, jest największą głębokością, przy której naprężenie rzeczywiste równa się zeru podczas odbicia się gruntu. Przy dużej liczbie przejść walca można uzyskać pewne zagęszczenie i na głębokości 1,50 m. To stosunkowo nieskuteczne zagęszczenie powstaje prawdopodobne na skutek działania wielu cykli naprężeń dynamicznych.