Wyciągi

Wskazane jest również stosowanie współczynnika dynamicznego 1,3, przez który należy mnożyć otrzymane z wykresu siły. Wykres ten pozwala wyznaczyć obciążenie progu siłą skupioną (1,3 P„) oraz jednostkowe obciążenia pochylni w każdym położeniu kadłuba.
Na progu, wskutek malejącej do zera długości powierzchni płóz stykającej się z torami spustowymi, naprężenia te teoretycznie wzrastają do nieskończoności (program uprawnienia budowlane na komputer).

Doświadczenie jednak wykazało, że naprężenia występujące na progu w czasie wodowania poprzecznego z zeskokiem nie są tak duże, jak by wynikało z rozważań statycznych, gdyż nawet warstwa smaru nie ulega w czasie takich wodowań wyciśnięciu. Należy to przypisać m. in. krótko- trwałości obciążenia. Całe wodowanie tego rodzaju trwa kilkanaście sekund i obciążenie progu jest tak krótkotrwałe, że nie zdąży wywołać niepożądanych odkształceń. Jak wiadomo bowiem, każdy materiał w mniejszym lub większym stopniu wykazuje opóźnienie sprężyste i odkształca się stopniowo w miarę upływu czasu trwania obciążenia.

Wyciągi, zwane również slipami, są to urządzenia służące w zasadzie do wyciągania na ląd przeznaczonych do remontu statków i późniejszego ich spuszczania na wodę za pomocą wózków uruchamianych napędem linowym.
Wyciągi stosowane bywają również jako miejsce montażu statków.
Z uwagi na duże siły, jakie musi rozwinąć urządzenie wyciągowe w czasie operacji lądowania i wodowania statków, wyciągi stosowane są do statków mniejszych (do 2500 t wyporności) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W każdym wyciągu wydzielić można następujące części:
- powierzchnię operacyjną, stanowiącą pochylnię płaską lub o profilu łukowym, na której ułożone są szyny i na której odbywa się wyciąganie statku na ląd lub opuszczanie go na wodę; w dolnej swej części zanurzona jest ona w wodzie na taką głębokość, aby było możliwe podprowadzenie statku na wózki na niej stojące, a w części górnej wystaje nad wodę;
- stanowiska, na których odbywa się remont czy montaż statku;
- maszynownię, zawierającą urządzenia mechaniczne i silniki do uruchamiania lin wyciągowych (uprawnienia budowlane).

Przelotowość

Istotną cechę wyciągu stanowi jego przelotowość, którą możemy wyrazić współczynnikiem przelotowości. Współczynnik ten oblicza się jako stosunek liczby statków, które mogą być spuszczone na wodę lub wyciągnięte na ląd bez potrzeby uprzedniego usuwania innych statków, do całkowitej liczby statków, równocześnie remontowanych czy budowanych na wyciągu.
Podobnie jak pochylnie, wyciągi podzielić można na podłużne, na które statki wyciąga się równolegle do ich osi głównej, oraz poprzeczne, na których statki są wyciągane i wodowane w kierunku prostopadłym do ich osi podłużnej.

W odróżnieniu od pochylni, wyciągiem częściej spotykanym, łatwiej wykonalnym i bardziej wydajnym jest wyciąg poprzeczny. Wadą jego jest większa długość zajmowanego „frontu wodnego” (program egzamin ustny).
Istnieje kilka kryteriów podziału wyciągów poprzecznych, a mianowicie ze względu na:
- kształt profilu podłużnego powierzchni operacyjnej, który może być:
- prosty (jednospadkowy) (opinie o programie),
- łamany (dwuspadkowy),
- łukowy;
- położenie stanowisk względem powierzchni operacyjnej, które mogą znajdować się:
- na jej przedłużeniu,
- z boku, po jednej lub po obu stronach powierzchni operacyjnej (segregator aktów prawnych),
- w pewnym oddaleniu od powierzchni operacyjnej;
- poziom stanowisk, przy czym można rozróżnić:
- wyciągi ze stanowiskami w tej samej płaszczyźnie co powierzchnia operacyjna lub górna jej część,
- wyciągi ze stanowiskami podniesionymi w stosunku do powierzchni operacyjnej;
- kształt wózków używanych na wyciągu:
- z wózkiem głównym trójkątnym, to jest takim, którego powierzchnia pomostu jest pozioma, płaszczyzna zaś łącząca osie kół wózka równoległa do powierzchni operacyjnej,
- z wózkiem o przekroju prostokątnym, w którym powierzchnia pomostu jak i płaszczyzna przechodząca przez osie kół wózka są do siebie równoległe (promocja 3 w 1).