Wydajność projektowa

Tory długie są najodpowiedniejsze do produkcji ciężkich belek stropów o rozpiętości 18 m, belek podsuwnicowych i dźwigarów belkowych przy rozmieszczaniu dwóch równoległych rzędów belek na każdym pasie formującym (program uprawnienia budowlane na komputer). Wydajność projektowana takich torów wynosi 10-12 tys. m³ wyrobów rocznie. Równomierna i najbardziej efektywna praca przy zastosowaniu torów długich możliwa jest w dużych wytwórniach.

W Giprostrojmaszu opracowano tor o wiązkach przeciąganych dla typowych wytwórni wyrobów żelbetowych budownictwa przemysłowego, o mocy 30 i 70 tys. m³ rocznie. Na takim torze można także produkować sprężone elementy ze zbrojeniem z drutów lub prętów: belki podsuwnicowe o długości 6 i 12 m, rygle i przęsła o długości do 12 m, belki i kratownice o rozpiętości do 36 m, dźwigary belkowe o rozpiętości 12 m, płyty pokryć dachowych 3×12 m. W zunifikowanej nawie ustawia się dwa tory o długości po 100 m (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Krótkie tory o długości do 36 m są zwykle dostosowane do produkcji jednego - dwóch wyrobów. Stosowanie tych torów pozwala znacznie przyspieszyć cykl produkcyjny i zwiększyć uzysk wyrobów zim² powierzchni formującej w porównaniu z długimi torami, ale pracochłonność wytwarzania sprężonych elementów, a szczególnie przygotowania i naciągu zbrojenia będą tu większe niż na długich torach zmechanizowanych.

Na krótkich torach siły naciągu zbrojenia są przenoszone po obu stronach formy z opór na podłużne ścianki torów lub na środkową ściankę rozporową - belkę między dwiema formami. Tory takie mają postać komór naparzalniczych z podłużnymi ściankami żelbetowymi, które razem z dnem stanowią konstrukcję korytkową (uprawnienia budowlane).

Stacjonarne formy oporowe

Stacjonarne formy oporowe są wyposażone w opory do kotwienia naciąganego zbrojenia i są obliczone na przejęcie od niego sił. Formy ustawia się w komorach naparzalniczych, a czasami w koszulkach parowych na podłodze toru. Największą elastycznością produkcji, w sensie szybkiej organizacji przestawienia się na wytwarzanie nowego rodzaju wyrobów, odznaczają się formy oporowe: przy ich stosowaniu nie trzeba budować mocnych opór dla przejęcia sił naciągających zbrojenie. W najprostszym przypadku formy ustawia się wprost na podłodze toru lub poligonu (program egzamin ustny).

Formy oporowe można stosować do formowania jednej lub jednocześnie kilku belek. Lepiej jest, gdy forma przystosowana jest do produkcji jednego wyrobu, ponieważ im mniej wyrobów wytwarza się w jednej formie, tym krótszy jest cykl technologiczny (opinie o programie). Krótki tor, na którym formuje się wyroby w kilku rzędach na wysokość (np. kratownice), nazywa się warstwowym, a po kilka sztuk w rzędzie (kratownice w pozycji roboczej) - bateryjnym. Wskazane jest, aby kratownice były formowane na płask (z kolejnym obracaniem do pozycji roboczej), co upraszcza zbrojenie, betonowanie i pozwala wyrównać górną powierzchnię betonu. Taka produkcja trwa dobę i wszystkie procesy, oprócz naparzania, są wykonywane na jednej zmianie (segregator aktów prawnych).

Belki najodpowiedniej jest formować w ich pozycji roboczej. Przy tym widoczne przy eksploatacji powierzchnie boczną i dolną belki (znajdujące się przy formowaniu od strony formy) otrzymuje się gładkie i belki nie trzeba obracać.

Pod względem organizacyjnym wygodniejszy jest schemat produkcyjny, przy którym formy technologicznie nie są zespolone ze sobą, tj. kiedy wydobycie wyrobu z jednej formy nie zależy od tego, czy wyrób jest gotowy w drugiej formie, czy naciąg zbrojenia na jedną z form nie przeszkadza innym operacjom na linii, a poszczególne nieprawidłowości przy zbrojeniu wpływają w mniejszym lub większym stopniu na czas trwania procesu technologicznego na całej linii. Ma to miejsce przy krótkich torach o jednej kondygnacji (promocja 3 w 1).