Wykonanie posadzki

Stosujemy ziarna różnej wielkości, tak aby między największe weszły mniejsze, między te jeszcze mniejsze itd. W tym przypadku ilość próżni między ziarnami będzie mniejsza, a zarazem prawie całe spoiwo (cement z wodą) będzie mogło spełnić swą główną rolę: otoczyć każde ziarno kruszywa i połączyć je wzajemnie ze sobą (program uprawnienia budowlane na komputer).

W tablicy 10 podajemy 3 przykłady suchej mieszaniny do posadzek terrazzowych, przyjmując części wagowe. Dalszą ważną charakterystyką grysiku do terrazzo jest ścieralność Należy pamiętać, że do tej samej mieszaniny muszą być wzięte okruchy skalne (grysy) o takiej samej ścieralności. Łatwe ścieranie się posadzki terrazzo nie jest tak wielką jej wadą. Znacznie gorszym błędem jest natomiast zastosowanie materiałów o różnej ścieralności ziaren, kiedy jedne ścierają się prędzej a inne później. W miejscu ziaren słabszych powstają wtedy zagłębienia, stanowiące początek zniszczenia posadzki (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Ostatnią czynnością przygotowania masy jest zmieszanie zabarwionego cementu z nawilgoconym kruszywem przy jednoczesnym polewaniu wodą. Przy małych robotach wystarczy mieszanie ręczne, przy większych jednak używamy betoniarek, najlepiej przeciwbieżnych.
Wilgotną mieszaninę terrazzo nakładamy na podłoże po uprzednim zlaniu go wodą, aby zapewnić dobrą przyczepność obu materiałów. Mówiąc o podłożu, zaznaczyliśmy że powierzchnia jego musi być porowata, nasiekana lub porysowana gwoździem. Dobrze jest układać posadzkę, gdy beton podłoża dopiero co związał. Jeśli obawiamy się, że posadzka nie złączy się dostatecznie z podłożem, polewamy je zaczynem cementowym zamiast wodą (uprawnienia budowlane).

Masę terrazzo ubijamy ręcznie między łatami lub też wałujemy walcem o wadze 60 do 80 kg. Najpierw betonujemy fryzy wzdłuż ścian, a potem środek posadzki. Szlam cementowy, wydobywający się spod walca, należy zgarniać łopatką z walca do kubła.
Podobnie jak podłoże, tak i posadzkę o dużej powierzchni nie wolno łączyć ze ścianą. Przypominamy, że układa się w tym celu wzdłuż ścian wąskie listewki drewniane, które wyjmuje się po zabetonowaniu posadzki. Wolne miejsca zapełniamy masą zalewową, podobnie jak szczeliny dylatacyjne. W łazienkach itp. wykonuje się wzdłuż ścian cokoliki, mające na celu uchronienie ściany od zawilgocenia podczas zmywania posadzki (program egzamin ustny). Również wykonywa się czasem kanaliki do spływu wody albo też daje się całą posadzkę w odpowiednim spadku.

Pytania testowe na uprawnienia budowlane

Przy betonowaniu posadzki nie należy zapominać o osadzeniu listew lub kątowników na krawędzi szczelin dylatacyjnych, świeżo ubitą posadzkę utrzymujemy w stanie wilgotnym przez okres czasu około 5 dni, polewając ją wodą lub pokrywając warstwą wilgotnych trocin lub piasku.
Przy bogatszym wykonaniu stosuje się na granicy kolorów terrazzo, np. między fryzem a tłem, pionowe paski z blachy mosiężne) lub aluminiowe) o grubości 1 mm, osadzone zwykle w zaprawie cementowej warstwy wyrównawczej lub w podłożu (opinie o programie).

Posadzki terrazzowe powinny być zaprojektowane przez autora projektu danego budynku, a nie pozostawione do swobodnego uznania rzemieślników, którzy tę posadzkę wykonują, chyba, że są to doświadczeni specjaliści.
O ile posadzka ma deseń jednolity, z fryzem wokoło ścian, projektowanie rysunku posadzki jest zbędne. Jeżeli jednak jest ona pomyślana w skomplikowane desenie, musi być najpierw zaprojektowana w rysunku i w kolorach, a potem projekt ten musi być przeniesiony w skali naturalnej na posadzkę, przez wykonanie rylcem odpowiednich linii na podłożu (segregator aktów prawnych).

Wykonywa się ją w ten sposób, że na podłożu układa się pionowe listewki metalowe, zwykle mosiężne, ograniczające poszczególne pola kwadratów. Listewki te są osadzone w specjalnie dla nich układanej warstwie zaprawy cementowej 1 : 3 o grubości 15 mm.

Następnie zapełnia się poszczególne pola daną masą terrazzo, ubijając ją ostrożnie, aby listewki się nie wygięły (promocja 3 w 1). Można też tych listewek nie osadzać w dolnej zaprawie, lecz po ubiciu pól wyjąć je, a ich miejsce zalać roztworem cementu i czarnej mączki marmurowej. Wtedy na granicy kwadratów otrzymamy czarne linie graniczne. Całość po stwardnieniu szlifuje się.