Wykonanie zakończenia izolacji

Niekiedy na tarasach zachodzi konieczność wykonania w posadzce rynny przyściennej do odprowadzania wody do rur spustowych. W tym przypadku najlepiej żelbetowe koryto rynny wyłożyć izolacją wodoszczelną, taką samą, jaka została zastosowana na całej powierzchni tarasu i ułożyć na niej warstwę ochronną oraz posadzkę (program uprawnienia budowlane na komputer). Przy rynnie należy też wykonać odpowiednio wysoką wydrę, aby woda gromadząca się w rynnie nie przelewała się poza górny brzeg izolacji i nie zawilgacała ściany i stropu. Niekiedy zakończenie izolacji zarówno w obrębie wydry, jak też rynny wykonuje się z blachy cynkowej.

Odpowiedniej szerokości paski blachy układa się na lepiku między dwie warstwy wkładek izolacji ciężkiej z wkładkami, przy czym izolacja bitumiczna kończy się przed wydrą, którą wykłada się jedynie blachą według zasad sztuki blacharskiej, stosowanej przy wykonywaniu pokrycia dachowego z blachy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Wykonanie zakończenia izolacji w obrębie wydry z zastosowaniem blachy jest na ogół łatwe i dobre w przypadku małych tarasów. Natomiast na tarasach o dużej powierzchni rozwiązanie takie może przyczynić się do powstawania nieszczelności, ponieważ blacha cynkowa często pęka na zgięciach i stykach lutowanych.

Przyczyną tego jest znacznie większy współczynnik rozszerzalności blachy cynkowej od współczynnika rozszerzalności żelbetu (uprawnienia budowlane). Gdy lepik łączy blachę Z papą twardnieje i staje się łamliwy, następuje rozwarstwienie między blachą i papą, co znów jest przyczyną nieszczelności. Z tego względu zaleca się raczej wykonać zakończenie izolacji w obrębie wydr jedynie przez wygięcie jej na ścianę pionową. Niestaranne wygięcie izolacji często jest przyczyną nieszczelności pokrycia tarasów.

Asfalt lany

Przy zakończeniu izolacji wodoszczelnej przy słupkach balustrad szczególną uwagę należy zwrócić na miejsca, w których słupki balustrady stalowej są przepuszczane przez izolację wodoszczelną (program egzamin ustny).
W betonie wieńca otaczającego strop tarasu pozostawia się gniazda, w które później wstawia się słupki stalowe balustrady i zalewa rzadką zaprawą cementową. W górnej rozszerzonej części gniazda osadza się stożkowy talerz blaszany. Powierzchnia obwodu otworu w talerzu powinna możliwie szczelnie przylegać do słupka balustrady. Po osadzeniu słupka zalewa się go masą zalewową asfaltową i nalepia się krążek papy nałożony na słupek. Następnie wykonuje się izolację tarasu wokół słupków balustrady.

Jeżeli taras nie ma obramowania w postaci wieńca betonowego lub żelbetowego, to słupki balustrady spełniają również rolę punktów stałych, zabezpieczających posadzkę tarasu przed poślizgiem po izolacji. Mimo że izolacja bywa zakładana z niewielkim spadkiem, to jednak pewne niebezpieczeństwo poślizgu istnieje (opinie o programie).
Inne znów rozwiązanie tego samego szczegółu polega na tym, że na słupki nakłada się tulejkę z blachy, którą wkleja się między warstwy wkładek izolacji. Tuleja otaczająca słupek powinna na kilka centymetrów wystawać ponad poziom posadzki. Szczeliny między tuleją i posadzką należy wypełnić masą zalewową asfaltową.

Dziedziniec podpiwniczony, gdzie nawierzchnię wykonano z płyt betonowych prasowanych płytę balkonową, na której bezpośrednio na izolacji wodoszczelnej wykonano przekładkę z papy, a na niej posadzkę z asfaltu lanego grubości 3 cm (segregator aktów prawnych).
Na warstwie wyrównującej o zmiennej grubości (dla nadania izolacji wodoszczelnej wymaganego spadku) ułożono izolację ciężką z wkładkami z juty impregnowanej. Przed wykonaniem warstwy ochronnej nałożono na izolację warstwę czystego drobnoziarnistego piasku bez domieszek żwiru w celu uniezależnienia ruchów warstwy ochronnej od izolacji. Warstwa ochronna będąca jednocześnie nawierzchnią została wykonana w postaci płyty betonowej o grubości 6 cm, zbrojonej siatką stalową i podzielonej szczelinami dylatacyjnymi (promocja 3 w 1).