Wymiany gatunków

W tym czasie wyginęło bardzo wiele różnych organizmów, zarówno na lądzie, jak i na morzu, lecz proces ten w sposób najbardziej dramatyczny dotknął właśnie dinozaury. Łącznie zniknęło z powierzchni Ziemi 19 rodzin tych zwierząt, a także obie rodziny latających gadów o skórzastych skrzydłach - pterozaurów. Straty w oceanach były nie mniej katastrofalne. Wymarły amonity, przypominające współczesnego łodzika i żyjące od ponad 300 milionów lat (program uprawnienia budowlane na komputer). Taki sam los spotkał wielkie morskie jaszczurki zwane mozazaurami nagłe zniknięcie 75% typów roślin kwitnących i wzrost z 15 do 99% ilości zarodników paproci. Tak dramatyczny przebieg wyginięcia roślin nie może być po prostu skutkiem normalnych procesów ewolucji i wymiany gatunków wskutek współzawodnictwa. Musiały nastąpić jakieś bardziej dramatyczne wydarzenia. Pierwsi badacze, co zrozumiałe, poszukiwali więc przede wszystkim śladów szybkich i gwałtownych zmian klimatu. Dowody takich właśnie zmian rzeczywiście istnieją (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Na granicy K/T rzadziej natrafiano na rośliny o szerokich, płaskich liściach, typowych dla klimatu ciepłego, natomiast powszechniejsze stały się rośliny z liśćmi o brzegach poszarpanych lub ząbkowanych, charakterystycznych dla chłodniejszych środowisk. Badania osadów morskich wykazały gwałtowny spadek ilości planktonu roślinnego, co stanowi kolejny dowód na to, iż temperatura obniżyła się. A skoro było mniej planktonu w morzu, to zapewne wyginęły również zwierzęta morskie znajdujące się wyżej w łańcuchu pokarmowym (uprawnienia budowlane).

Niektórzy uczeni wskazują oskarży- cielskim palcem Księżyc jako przyczynę tych wyginięć. Wielka ilość mikrotektytów w skałach z tego okresu skłania do przypuszczeń, że pod koniec okresu kredowego zwiększona aktywność wulkaniczna Księżyca powodowała intensywne deszcze tych meteorytów. Kiedy owe szkliste kulki wpadały w atmosferę Ziemi, zasłaniały zapewne światło Słońca na tyle, by spowodować ogólne ochłodzenie. Dla dinozaurów mogło to oznaczać wyrok śmierci (program egzamin ustny).

Niszczycielskie pożary

Jeżeli hipoteza ta jest prawdziwa, to gdzie znajduje się wielki krater, który musiał powstać wskutek upadku meteorytu na Ziemię? Jeżeli był tylko jeden niezwykły meteoryt, to jego średnica musiałaby wynosić około 10 kilometrów, aby wytworzyć ilość irydu niezbędną do pokrycia całego świata odpowiednio grubą warstwą. Ponadto meteoryt taki utworzyłby krater o średnicy około 100 kilo metrów. Najwięcej ziarenek minerałom zawierających ślady gwałtownego uderzenia znajduje się w Ameryce Północne jest więc logiczne, że właśnie tam rozpocząć poszukiwania krateru utworzonego przez fatalną asteroidę (opinie o programie).

Na pierwszy istotny ślad prawdopodobnej przyczyny tragedii tych wielkich gadów natrafiono w roku 1981. Wtedy właśnie Luis i Walter Alvarezowie z University of California w Berkeley badali pochodzące ze środkowych Włoch osady z pogranicza okresu kredowego i trzeciorzędu. W trakcie swych poszukiwań natrafili na warstwę gliny grubości 13 milimetrów, w której stężenie irydu i osmu było niezwykle wysokie. Pierwiastki te, zwykle rzadkie w skałach powstałych na Ziemi, w dużych ilościach znajdują się w meteorytach (segregator aktów prawnych).

Badania w innych częściach świata wykazały, że w skałach z tego samego okresu, ale pochodzących z tak odległych regionów, jak Dania, Nowa Zelandia czy dno Pacyfiku, również znajduje się wiele irydu i osmu. Ponadto graniczna warstwa gliny w osadach lądowych zawierała od 100 do 10000 razy więcej niż zwykle sadzy, a miejscami również spalonych roślin. Sugerowałoby to, iż na Ziemi mogły w tym okresie szaleć niszczycielskie pożary. Osady zawierały wreszcie ślady uderzeń - w postaci ziarenek kwarcu i innych minerałów poznaczonych siecią przecinających się rys - znajdowane zwykle w skałach, które gwałtownie zderzyły się z jakąś wielką bryłą (promocja 3 w 1).

Ta wielość i różnorodność śladów świadczy o tym, że wyginięcie wielu form życia na granicy okresu kredy i trzeciorzędu było skutkiem uderzenia Ziemi przez jeden lub więcej wielkich meteorytów. Kataklizmy te zapoczątkowały zapewne pożary lasów i powalonych roślin, a także utworzyły potężne chmury pyłu. Kiedy uniosły się one w atmosferę, zasłoniły Słońce i zmieniły klimat na wiele lat.