Wymiary przekroju poprzecznego pala

Należy zauważyć, że zarówno pale prostokątne, jak i dwuteowe z trudnością tylko dają się zagłębiać z zachowaniem ścisłego położenia ich krawędzi w projektowanym kierunku. Zwykle występują mniejsze lub większe odchylenia takich pali od ich projektowanego położenia (program uprawnienia budowlane na komputer).

Znacznie rzadziej stosuje się pale o przekroju 8-bocznym, które w czasie zagłębiania wykazują jeszcze większą tendencję niż dwuteowe lub prostokątne do obracania się wokół swej osi wzdłużnej i do wychylania się z kierunku zagłębiania (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Wymiary przekroju poprzecznego pala zależne są przede wszystkim od jego przewidywanej nośności, a pośrednio od jego długości. Pale o długości do 10 m mają najczęściej wymiary przekroju poprzecznego 20×20 cm, pale 20-metrowe zaś przekrój 40X40 cm. Najczęściej spotykane są pale o przekroju 35×35 cm, odpowiadające długości kilkunastu metrów. Ciężar pojedynczego pala nie powinien przekraczać udźwigu wciągarek katarów stojących do dyspozycji. Obecnie w naszych warunkach uważa się, że 6 ton stanowi górną granicę ciężaru pala.

Zbrojenie ciągłych pali żelbetowych o pełnym przekroju składa się z podłużnego zbrojenia głównego oraz ze strzemion lub z uzwojenia.
Zbrojenie główne każdego pala powinno się składać przynajmniej z wkładek rozmieszczonych w narożach przekroju (uprawnienia budowlane).

Resztę uzbrojenia głównego, wynikającego z obliczeń statycznych, należy rozmieszczać na obwodzie pala. przy czym jeżeli pal ma być trwale zginany w konstrukcji, uzbrajać go należy wzdłuż krawędzi narażonych na największe ściskanie i rozciąganie. Wkładki powinny być rozmieszczone w równych odstępach, nie mniejszych w świetle niż 5 cm. Użycie wibratorów buławowych (wgłębnych) stwarza niekiedy dodatkowe kryteria co do rozstawu wkładek głównych. Przy wkładkach używanych do pali z reguły nie stosuje się haków charakteryzujących wkładki innego rodzaju konstrukcji żelbetowych (program egzamin ustny).
Grubość otuliny wkładek głównych powinna wynosić przynajmniej 3 cm, zaś strzemion przynajmniej 2,2 cm. Jeżeli pal ma się stykać w przyszłości z wodą szkodliwą dla betonu i stali, grubość otuliny należy dodatkowo powiększyć o 1 cm.

Dwumetrowe odcinki końcowe pala

Średnice wkładek powinny wynosić 144-30 mm, rzadziej stosuje się wkładki o średnicy do 40 mm, a wyjątkowo do 50 mm (opinie o programie). Powierzchnia przekroju zbrojenia głównego powinna zasadniczo wynosić 14-3,5%, a w wyjątkowych wypadkach do 4″/o przekroju poprzecznego pala. Jeśli przewiduje się wbijanie pali, to ze względu na występowanie przy tym drgań oraz poważnych naprężeń dynamicznych o zmiennym znaku należy minimalne średnice wkładek głównych dostosowywać do wartości.

Jeżeli rozstaw wkładek głównych jest większy niż 20 cm, a zwłaszcza wtedy, gdy zbrojenie główne pala składa się jedynie z 4 wkładek narożnych, konieczne jest zastosowanie w końcowych odcinkach pala dodatkowych wkładek wzdłużnych o średnicy takiej samej jak wkładek głównych. Te dodatkowe wkładki w liczbie nie mniejszej niż 4 powinny być rozmieszczone w równych odstępach pomiędzy wkładkami głównymi, przy czym długość ich nie powinna być mniejsza niż 1,5 m przy palach krótszych niż 20 m, a 2 m przy palach dłuższych niż 20 m. Przy palach krótszych niż 10 m stosowanie dodatkowych wkładek wzdłużnych nie jest konieczne (segregator aktów prawnych).

Jeżeli zbrojenie pala wyznacza się stosownie do przewidywanego momentu zginającego, to wkładki powinny mieć wymagany przekrój zbrojenia jeszcze na
długości równej swoim 30 średnicom poza przekrojem pala, w którym dany przekrój zbrojenia jest ze względów statycznych niezbędny.
Wkładki główne mogą być łączone tylko za pomocą spawania, przy czym w tym samym przekroju poprzecznym pala można łączyć najwyżej co czwarty pręt. Minimalna odległość między dwoma przekrojami pala, w których występują złącza, równa jest 30 średnicom wkładki.

Dwumetrowe odcinki końcowe pala powinny być pozbawione złączy wkładek głównych (promocja 3 w 1). Ta sama wkładka może być w palu łączona najwyżej dwukrotnie.
Strzemiona mogą być wykonane z wkładek pojedynczych i wtedy średnica ich nie powinna być mniejsza niż najmniejszej średnicy wkładek głównych (6 mm w palach o długości do 10 m, zaś 8 mm w palach dłuższych).