Wyniki analizy sitowej

Kolumna 2 pokazuje pozostałość na każdym sicie; wyrażona w procentach całej masy próbki pokazana jest ona w kol. 3. Następnie, zaczynając od najdrobniejszych frakcji, można obliczyć sumaryczną procentową zawartość (z dokładnością do 1%) materiału przechodzącego przez każde sito (kol. 4) i ta procentowa zawartość służy do wykreślenia krzywych uziarnienia (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wyniki analizy sitowej można ocenić łatwiej przedstawiając je graficznie; jest to powód, dla którego bardzo powszechnie stosowane są wykresy. Na wykresie można na pierwszy rzut oka zauważyć, czy uziarnienie danej próbki odpowiada Aymaganiom, czy jest zbyt grube lub zbyt drobne i czy nie występuje niedobór poszczególnych frakcji (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Na powszechnie stosowanych wykresach oznaczają sumaryczne procentowe wartości przechodzące przez sita, a odcięte otwory sit naniesione w skali logarytmicznej. Ponieważ otwory sit w normowej serii są w stosunku 1:2, to przy skali logarytmicznej otwory te odpowiadają podziałce o stałych odstępach. Wygodnie jest wybrać taką skalę, aby podziałka między dwoma sąsiednimi wymiarami sit wynosiła w przybliżeniu do 20% skali rzędnych; wtedy różne krzywe uziarnienia mogą być porównywane wzrokowo z pamięci (uprawnienia budowlane).

Czasami, szczególnie w USA, stosowany jest pojedynczy parametr obliczony z analizy sitowej. Jest to wskaźnik uziarnienia, określony jako suma procentowych pozostałości na sitach serii normowej 150, 300, 600 nm, 1,20, 2,40, 4,76 mm (numery 100, 52, 25, 14, 7, ³/₁₆“) aż do największego wymiaru stosowanego sita (program egzamin ustny). Należy pamiętać, że jeżeli wszystkie ziarna w próbce są grubsze niż np. 600 um (nr 25), to sumaryczna, procentowa pozostałość na sicie o oczku 300 pm (nr 52) powinna być przyjęta za 100; ta sama wartość powinna być, oczywiście, przyjęta również dla sita o oczku 150 wm (nr 100). Wartość wskaźnika uziarnienia jest tym wyższa, im bardziej gruboziarniste jest kruszywo (opinie o programie).

Wskaźnik uziarnienia

Wskaźnik uziarnienia może być uważany za średni, określony wagowo otwór sita, na którym materiał pozostał przy liczeniu sit od najdrobniejszego. Wskaźnik uziarnienia o wartości 4,0 można np. interpretować jako oznaczenie dla czwartego sita, tym średnim wymiarem jest tu 1,20 mm (nr 14). Jest jednak oczywiste, że jeden parametr jako średni nie może wyrażać rozkładu uziarnienia. Dlatego ten sam wskaźnik uziarnienia może oznaczać nieskończoną liczbę całkowicie różnych składów ziarnowych lub krzywych uziarnienia (segregator aktów prawnych).

Wskaźnik uziarnienia nie może być więc stosowany do określenia uziarnienia normowego kruszywa, lecz jest przydatny do określenia niewielkich zmian właściwości kruszywa z tego samego źródła, tj. do codziennej jego kontroli. Jednak w pewnych granicach wskaźnik uziarnienia jest wskazówką o prawdopodobnych właściwościach mieszanki betonowej wykonanej z kruszywa o pewnym uziarnieniu. Dlatego też stosowanie wskaźnika uziarnienia do oceny kruszyw i przy projektowaniu mieszanki betonowej ma wielu zwolenników.

Podano już, jak znaleźć uziarnienie kruszywa danej próbki, lecz pozostaje jeszcze do stwierdzenia, czy poszczególne uziarnienie jest odpowiednie. Związane jest z tym takie połączenie kruszywa drobnego i grubego, aby otrzymać pożądane uziarnienie. Należy więc wyjaśnić, jakie są właściwości „dobrej” krzywej uziarnienia. Wytrzymałość całkowicie zagęszczonego betonu o danym stosunku wodno-cementowym jest niezależna od uziarnienia kruszywa, uziarnienie ważne jest więc początkowo tylko o tyle, o ile wpływa ono na urabialność (promocja 3 w 1). Ponieważ jednak narastanie wytrzymałości odpowiadające danemu stosunkowi wodno-cementowemu wymaga pełnego zagęszczenia, a może to być uzyskane tylko dla mieszanek dostatecznie urabialnych, istnieje potrzeba wykonywania mieszanek, które mogą być zagęszczone do maksymalnej gęstości przy racjonalnej ilości pracy.