Wyniki badań

Jak można wnioskować z danych w literaturze rosyjskiej, a także z wyników badań aktualnie prowadzonych w ITB, pomierzone wartości ugięć jk na ogół dobrze odpowiadają wartościom obliczonym wg metody (program uprawnienia budowlane na komputer). Istniejące różnice przypisać należy - zdaniem autora - raczej nie dość trafnie przyjętym wartościom parametrów liczbowych, niż samym założeniom metody. Porównanie wartości ugięć pomierzonych jp0m i obliczonych f0bi dla płyt i belek z betonu marki 140 i 250.

Płyty i belki obciążone były powyżej wartości Mr, 2b. Do obliczeń przyjęto vk - 0,5 i i|>. Elementy zbrojone były stalą gładką o Qr = 2500 kG/cm2. Mikos badał płyty z pumeksopylobetonu o ciężarze objętościowym 1,85 T/ms, marki 200 (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Przez okres 3 miesięcy prowadzenia badań nie stwierdzono większych różnic w wielkościach ugięć tych płyt w stosunku do analogicznych płyt z betonu zwykłego, tej samej marki. Rozrzuty wielkości ugięć płyt pumeksopyłobetonowych były jednak znacznie większe niż płyt z betonu zwykłego, a poza tym - ugięcia płyt z pumeksopylobetonu dalekie były jeszcze od stabilizacji.
Wartości stosunku A dla płyt i belek z betonu komórkowego odmiany 07, pracujących w fazie I i II.
Przyczyną dużych różnic wartości A jest z jednej strony różna wilgotność własna badanych elementów (orientacyjnie 5-20%), a z drugiej - bardzo istotny wpływ naprężeń wewnętrznych wywołanych autoklawizacją.

Wyniki analogicznych badań płyt z betonu komórkowego pod obciążeniem krótkotrwałym, przeprowadzonych przez Kalnajsa. Badane elementy obciążone były do połowy wartości momentu niszczącego. Średnia wartość stosunku A wynosi tu ll°/o, a więc jest to wartość podobna jak w badaniach ITB (uprawnienia budowlane).
Porównanie wartości fp0m i fobl ugięć płyt i belek z betonu komórkowego odmiany 07, pracujących pod obciążeniem długotrwałym w fazie I wg badań ITB . Wartości f0bl wyznaczono przyjmując c = 2,0. Średnia wartość stosunku A wynosi - 28%.
Czas badania wynosił 180 dni. Wilgotność pomieszczenia, w którym przeprowadzano badania wahała się w niewielkich granicach przy temperaturze 18-22°C (program egzamin ustny).

Ugięcia badanych elementów

Ugięcia badanych elementów po upływie 180 dni były już bliskie stabilizacji, trzeba dodać jednak, że - praktycznie rzecz biorąc - stała wilgotność środowiska jest czynnikiem bardzo korzystnym. W przypadku większych zmian wilgotności środowiska należy liczyć się z dość dużym jeszcze przyrostem ugięcia, tak więc wartość c = 2,0 można uznać za uzasadnioną.

Wpływ zmiennej wilgotności środowiska na przyrost ugięć pod obciążeniem długotrwałym elementów z betonów lekkich ilustrują wyniki badań Karciwadze [6.25]. Pierwsza seria badań objęła wielokanałowe płyty stropowe o długości 6,0 m, o przekroju 50×24 cm z dwoma kanałami o średnicy 16 cm (opinie o programie). Płyty wykonano z betonu pumeksowego o wytrzymałości w chwili obciążenia elementu RQ20 = 60 kG/cm2 (płyty 1, 2, 3) i 75 kG’cm2 (płyty 4, 5). Jako zbrojenie użyto: dla płyty 3 siatki z prętów przeciąganych na zimno ze stali o obliczeniowej granicy plastyczności Qr - 3600 kG/cm2 (fi = 0,28%), a dla pozostałych płyt - stal gładką o obliczeniowej granicy plastyczności Qr = 2400 kG/cm2 (fi = 0,394-0,43%).

Przyrost ugięć płyt z upływem czasu, pod obciążeniem 600 kG/m2 (łącznie z ciężarem własnym) oraz warunki badań (temperatura i wilgotność względna powietrza). Naprężenia w zbrojeniu płyty 3 wynosiły ok. 2500 kG/cm2, pozostałych płyt - ok. 1600-1750 kG/cm2 (segregator aktów prawnych).
Jak widać, decydujący wpływ na przyrost ugięć z upływem czasu ma zawartość pary wodnej w powietrzu.

Przy niskiej wilgotności względnej powietrza - ok. 50%, ale przy stosunkowo wysokiej temperaturze 28-30°C (zawartość wody w powietrzu ok. 18-20 g/m3), ugięcia rosną znacznie szybciej niż przy temperaturze 8-10°C i wilgotności względnej 70-80% (zawartość wody ok. 15 g/m3). Płyty 4 i 5, obciążone w okresie zimowym, wykazywały początkowo małe przyrosty ugięć (promocja 3 w 1).