Wyniosłość kulistych kopuł przekrycia

W przestrzeniach między żeberkami można wykonać warstwę ocieplającą z żużlobetonu 5. Elementy takie oczywiście muszą być obliczone dodatkowo na obciążenia w stadium montażu i transportu (program uprawnienia budowlane na komputer).
Gdy kopuła ma duże rozmiary, można stosować wieniec pośredni, przyjmując dwa centryczne rzędy opisanych prefabrykatów. Prefabrykaty te zbroi się tak samo jak płyty panwiowe.
Wyniosłość kulistych kopuł przekrycia waha się zazwyczaj w granicach (1/64-1/8) D, gdzie D oznacza średnicę zbiornika. Wyniosłości kopuł stożkowych bywają nawet większe (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Ściany. Ściany walcowe o stałej lub zmiennej liniowo grubości zbroi się według zasad. Ze względów eksploatacyjnych powiększenie grubości wykonuje się zazwyczaj na zewnątrz zbiornika, zachowując pionową wewnętrzną powierzchnię zbiornika. Jedynie w przypadku możliwości zamarznięcia cieczy w zbiorniku należy nadać wewnętrznej powierzchni ścian pochylenie 1/15-4-1/20.

Układ wzajemny prętów zbrojenia i rozmieszczenie ich w grubości ściany (uprawnienia budowlane).
Zgodnie z przebiegiem w strefie dolnej momentu zginającego dla dwóch schematów: od parcia wody i od parcia gruntu - zbrojenie pionowe umieszczono po stronie wewnętrznej zbiornika w ilości 6 0 20 mm + 3012 mm oraz po zewnętrznej stronie ściany w ilości 6 0 14 mm + 3 0 12 mm. Zbrojenie poziome (zgodnie z przebiegiem sił pierścieniowych) przyjęto zmienne; zmienia się liczba prętów na 1 m wysokości ściany oraz ich średnica. Zbrojenie to umieszczono w dwóch warstwach po wewnętrznej stronie zbrojenia pionowego.

Połączenie ściany walcowej

W celu uzyskania dwóch niezależnych od siebie komór dzieli się niekiedy zbiornik pionową ścianą prostą, łącząc ją monolitycznie ze ścianą cylindryczną (program egzamin ustny).

Połączenie ściany walcowej z konstrukcją denną stosuje się przegubowe albo o charakterze zamocowania sprężystego lub sztywnego, w zależności od konstrukcji dna i ścian pionowych. Połączenie przegubowe stosuje się głównie przy prefabrykowanych ścianach sprężonych czasem również i przy monolitycznych. Przykłady połączeń przegubowych i zamocowania ściany w dnie dla zbiorników monolitycznych. Gdy płyta denna spoczywająca na gruncie połączona jest sztywno ze ścianami pionowymi i przejmuje od nich obciążenia, musi być zbrojona zgodnie z występującymi w niej momentami zginającymi, a grubość jej powinna odpowiadać wysokości ekonomicznej. Wyjątek stanowią zbiorniki o dużym parciu hydrostatycznym wód gruntowych, gdyż wówczas grubość ta jest czasem określona z warunku na wypór (opinie o programie).

Przy braku wód gruntowych i przy gruntach na tyle mocnych, że ława pod ścianami może przenieść na grunt obciążenia od ścian - stosujemy płytę denną całkowicie zdylatowaną od konstrukcji zbiornika. W tym przypadku grubość płyty dennej nie może być mniejsza od 8 cm, a posadowienie jej należy wykonać na podłożu z chudego betonu o grubości przynajmniej 1.5 cm, przy dobrze ubitym gruncie. Dylatacja oddzielająca płytę denną od pozostałej części konstrukcji zbiornika musi być bardzo starannie wykonana, gdyż od jakości tego wykonania zależy właściwe funkcjonowanie obiektu (segregator aktów prawnych).

Zbiorniki, których dna nie opierają się na gruncie, mają konstrukcję denną taką samą jak odpowiednie silosy omówione w rozdziale 3. Aby uzyskać należyty spływ wody opadowej zaleca się stosować w zbiornikach naziemnych pochylenie przynajmniej 1 :25. W zbiornikach podziemnych płaszczyznę denną również należy wykonać ze spadkiem (w celu właściwego osadzenia się i spływania zanieczyszczeń oraz dla ułatwienia oczyszczania zbiornika), zależnym od rodzaju przechowywanej cieczy i warunków eksploatacyjnych; dla wody przemysłowej można przyjmować pochylenie w kierunku zbiorczej studzienki ok. 1 :100. Również w zbiornikach podziemnych przekrycia powinny mieć pochylenia, które - niezależnie od izolacji - chroniłyby strop zbiorników przed przeciekami (promocja 3 w 1).