Wyposażenie osiedla

Dlatego też celowe jest wyposażenie osiedla w obiekt (czy zespół obiektów), w którym poza grupowym węzłem cieplnym powinna być zlokalizowana centralna hydrofornia, stacja trafo, reduktornia gazu, stacja uzdatniania wody, dozowniki i zasobniki inhibitorów oraz centralny punkt dyspozycyjny wyposażony w aparaturę kontrolno-pomiarową umożliwiającą obserwowanie pracy wszystkich instalacji (program uprawnienia budowlane na komputer). Ponadto w obiekcie tym powinny znajdować się warsztaty poszczególnych branż wraz z niezbędnymi pomieszczeniami socjalnymi dla obsługi (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Zrywając z dotychczas przyjętymi systemami zagospodarowania osiedla, listę potrzeb technicznych osiedla można by uzupełnić takimi usługami, jak: pralnia samoobsługowa, myjnia samochodów czy wreszcie magazyny części potrzebnych do bieżącej konserwacji budynków, tj. armatury sanitarnej i ogrzewczej, sprzętu ogrodniczego itp. A zatem w osiedlu mieszkaniowym powinien znajdować się obiekt nazwany przez Wroczyńskiego Osiedlową Bazą Usługową, w skład której wchodziłby między innymi węzeł grupowy. Baza tego typu powinna być połączona z poszczególnymi obiektami systemem kanałów zbiorczych zapewniających właściwą konserwację i ewentualną wymianę poszczególnych instalacji sieci osiedlowej (uprawnienia budowlane).

Projektowanie i eksploatacja węzłów grupowych stwarza jednak szereg problemów i nowych zagadnień technicznych. Brak odpowiedniego przygotowania technicznego inwestycji oraz właściwego zaopatrzenia materiałowego (np. w wymienniki ciepła o dużej mocy) czy też niewłaściwa eksploatacja, może w konsekwencji doprowadzić do podważenia celowości stosowania tego typu węzłów. Do tej pory jedynym ośrodkiem w kraju, w którym zastosowano większą liczbę węzłów grupowych, jest Lublin.

W Rosji węzły grupowe zaczęto stosować powszechnie w początkach lat sześćdziesiątych, a głównym ośrodkiem ciepłowniczym, w którym zebrano największy materiał doświadczalny, dotyczący takiego systemu przygotowania i rozprowadzania c. w. u., jest Moskwa. W moskiewskim systemie ciepłowniczym pierwsze węzły grupowe związane były z gwałtownym przyspieszeniem tempa rozwoju budownictwa mieszkaniowego (program egzamin ustny).

Opinia przedsiębiorstwa eksploatującego

W Moskwie na przełomie lat 50 i 60 zaczęto wykonywać budynki mieszkalne z częściowym podpiwniczeniem, w części, w której instalowano węzeł indywidualny. Równocześnie nakłady inwestycyjne ponoszone na wykonanie pomieszczeń węzła wliczano w całości do kosztu inwestycyjnego węzła. Ponadto stosowane w tym czasie cyrkulacyjne pompy centralnego ogrzewania i ciepłej wody użytkowej charakteryzujące się dużą hałaśliwością były przyczyną tego, że została wprowadzona norma budowlana zakazująca ich instalowania w pomieszczeniach piwnicznych budynków mieszkalnych (opinie o programie).

Z tego względu węzły cieplne umieszczano na zewnątrz budynków mieszkalnych w bezpośrednim ich sąsiedztwie. Następnym etapem było łączenie tych pomieszczeń w osiedlowy węzeł grupowy. Niebagatelnym czynnikiem przyspieszającym wprowadzenie w Moskwie węzłów grupowych była opinia przedsiębiorstwa eksploatującego miejskie sieci cieplne, które dążyło do maksymalnego ograniczenia liczby obsługiwanych węzłów cieplnych. Bowiem w tym czasie eksploatacją sieci osiedlowych i instalacji wewnętrznych zajmowały się w Moskwie przedsiębiorstwa Ministerstwa Gospodarki Komunalnej (segregator aktów prawnych).

W czasie wieloletniej eksploatacji węzłów grupowych na obszarze Moskwy wystąpiły również negatywne zjawiska. Należą do nich:
- rozregulowywanie się sieci osiedlowej w obiegu cyrkulacyjnym w miarę narastania obciążeń cieplnych w osiedlu,
- rozregulowywanie się obiegów cyrkulacyjnych w sieci osiedlowej w czasie eksploatacji na skutek odkładania produktów korozji w poziomych odcinkach przewodów,
- intensywna korozja poziomych przewodów powodująca konieczność wymiany po 2-3- letnim okresie eksploatacji praktycznie całej osiedlowej sieci c.w.u.

Pierwsze zjawisko spowodowane jest sukcesywnym oddawaniem obiektów osiedla; związane jest to z koniecznością wielokrotnej wymiany kryz dławiących w obiegach cyrkulacyjnych (promocja 3 w 1).