Wyprawa kamyczkowa

Wyobraża wyprawę dociskaną spiczastym końcem kielni, przesuwanej w kierunku pionowym. Wyprawę dociskaną lancetem, wyprawę dociskaną szpachlą przesuwaną pionowo (program uprawnienia budowlane na komputer).
Podajemy tu jeszcze 2 rodzaje wypraw: wyprawę dociskaną kurzą stopką i wyprawę łuskowaną.
Obie te wyprawy różnią się od poprzednich tylko wzorem wyciskanego rysunku.

Technika ich wykonania jest podobna do techniki wypraw już opisanych.
Tego rodzaju wyprawy po narzuceniu warstwy drapie się szczotką nabitą gwoździami i następnie przy użyciu polewaczki pokrywa się materiałem innej barwy o rzadkiej konsystencji. Spływająca kroplami ciekła warstwa wyprawy tworzy charakterystyczne nacieki.
Wykonywa się ją na podkładzie z zaprawy cementowej 1:3, stosując do wierzchniej warstwy zaprawę z cementu i ze specjalnie przesianego drobnego żwirku naturalnego. Można używać też żwirków barwnych lub dodawać do cementu barwidło. Najczęściej jednak wyprawa ta ma naturalny kolor betonu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Inny przepis podaje, że należy zmieszać, licząc objętościowo: 1/4 część cementu portlandzkiego, 1 część wapna w proszku, 1/4 część ciasta wapiennego i 4 części grysiku terrazzowego bez piasku. Wtedy na 1 m3 zaprawy trzeba 1000 1 grysiku, 85 1 cementu, 340 1 wapna w proszku, 85 1 ciasta wapiennego i 236 1 wody.
Wreszcie istnieją specjalne mieszaniny suche o nazwach firmowych, pakowane w worki papierowe po 50 kg.
Spoiwa powinno być tylko tyle, aby poszczególne ziarna kruszywa zostały zlepione, a próżnie wypełnione bez nadmiaru.

Wyprawę tę stosuje się nie tylko na zewnątrz, lecz także do ozdobnych wnętrz, np. do kominków. Używa się wtedy białego cementu, grysiku granitowego, dodatku farby, a zamiast łyszczyku - połyskujących ziaren krzemku węgla (uprawnienia budowlane). Zaprawę tę narzuca się na podkład cementowy 1 : 3 (bez wapna) w 24 godziny po jego wykonaniu. Powierzchnia podkładu musi być dobrze nasiekana.
W czasie roboty zaprawa musi być często mieszana, aby ciężkie ziarna nie osiadały na dnie. Zaprawę narzuca się z kielni i ściąga pacą lub dociska z dołu do góry (ze względu na ciężkie ziarna kruszywa). Jeżeli przyczepność do podkładu okaże się niedostateczna, należy podkład spryskać zaprawą cementową 1:1 (program egzamin ustny).

Czas obmycia powierzchni

W czasie połowicznego związania zaprawy, jeszcze w dniu jej nałożenia, zmywa się ją starannie szczotką lub pędzlem, używając czystej wody. W ten sposób usuwa się spoiwo i odsłania ziarna kruszywa.
Po tej czynności należy zaraz powierzchnię mocno docisnąć za pomocą pacek. Jest to konieczne, gdyż podczas zmywania mogło nastąpić rozluźnienie niektórych ziaren. W 2 do 3 dni później zmywa się zaprawę kwasem solnym (1 część kwasu na 1 część wody), ujawniając w ten sposób naturalną barwę ziaren kamiennych. Chodzi tu o obmycie powierzchowne, nie zaś o wytworzenie próżni między ziarnami (opinie o programie).

Czas obmycia powierzchni można przyśpieszyć w ten sposób, że świeżo narzuconą wyprawę posypuje się zaraz wapnem sproszkowanym. Wapno wyciąga z zaprawy nadmiar wody, umożliwiając w ten sposób szybsze zmycie kwasem solnym (segregator aktów prawnych).
Jeżeli po obmyciu i wyschnięciu widać jeszcze na ziarnach ślady cementu, należy obmycie to powtórzyć po 3 - 4 tygodniach. Ostatni raz zmywa się wyprawę czystą wodą, aby usunąć resztki kwasu solnego. Po całkowitym stwardnieniu wyprawy, w celu polepszenia wyglądu, można powierzchnię lekko szlifować szorstkim pieskowcem lub karborundem.

Wyprawa kamieniarska jest czymś pośrednim pomiędzy wyprawą szlachetną a sztucznym kamieniem. Jej cechą charakterystyczną jest obróbka narzędziami kamieniarskimi. Wyprawę tego rodzaju używa się najczęściej do cokołów i gzymsów. Jest ona trochę droższa od innych wypraw szlachetnych ze względu na droższą obróbkę, lecz jest bezwzględnie trwalsza. Wyprawa ta daje się nie tylko cyklinować, lecz również obrabiać dłutem, nawet młotkami (promocja 3 w 1).