Wyroby gumowe

Wyroby gumowe charakteryzują się dużą odpornością na działanie wody i substancji chemicznych, małą przepuszczalnością gazów oraz dobrymi własnościami dielektrycznymi. Gęstość gumy wynosi 0,95-P2,5 g/cm³ (Mg/m³), a przy zastosowaniu specjalnych wypełniaczy do 6,0 g/cm³ (Mg/m³). Własności te spowodowały bardzo szerokie zastosowanie gumy, m. in. do wyrobu opon, do sprężystego łączenia elementów maszyn oraz impregnacji tkanin (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ebonit otrzymywany jest również drogą wulkanizacji kauczuku; zawiera 25-40% siarki. Własności ebonitu są zupełnie różne od gumy. Twardy, kruchy, wytrzymały na rozciąganie, znalazł zastosowanie przede wszystkim w przemyśle elektrotechnicznym, radiotechnice, oraz do produkcji wykładzin aparatury chemicznej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Podstawowym surowcem w procesie wytwarzania wyrobów gumowych jest kauczuk naturalny. Źródłem jego jest sok roślin kauczukodajnych, zbierany z nacięć na korze pni. Sok ten nazywany jest mlekiem kauczukowym lub lateksem. Głównym składnikiem kauczuku, niezależnie od botanicznego pochodzenia, jest spolimeryzowany izopren, czyli metylobutadien (C₅H₈)_n o następującym wzorze strukturalnym (uprawnienia budowlane).

Podstawowe własności kauczuku uwarunkowane są obecnością w nim tego właśnie polimeru. Kauczuk wyodrębnia się z lateksu przez koagulację za pomocą ogrzewania lub przez dodatek elektrolitów. W zależności od sposobu prowadzenia koagulacji i oczyszczania rozróżnia się szereg odmian handlowych kauczuku. Najcenniejszymi odmianami są „krepa jasna” i „smoked sheets” (dymione arkusze) (program egzamin ustny).

Kauczuk naturalny

Świeży lateks ma odczyn obojętny, jednakże na skutek procesów enzymatycznych wytwarzane są kwasy, które powodują obniżenie pH i w rezultacie koagulację. Aby zapobiec samokoagulacji, środowisko alkalizuje się amoniakiem. Po filtracji, usuwającej mechaniczne zanieczyszczenia, do roztworu dodaje się pewną ilość rozpuszczonego siarczynu sodowego (opinie o programie). Zapobiega to ciemnieniu kauczuku i uniemożliwia rozwój drobnoustrojów. Koagulację przeprowadza się w zbiorniku z wielosekcyjnym sitem z użyciem 1% roztworu kwasu octowego. Kawałki koagulatu przerabiane są na walcarkach, z których kauczuk schodzi w postaci cienkich arkuszy, suszonych następnie w temperaturze 30-35^cC (ok. 300-310 K) w ciągu 2-3 tygodni. Przy produkcji kauczuku „smoked sheets” suszenie połączone jest z wędzeniem. W górnej części dwu- lub trzypiętrowej suszarni rozwiesza się kauczuk, zaś na dole spala się łupiny orzechów kauczukowych i mokre drewno. Proces ten prowadzi się około tygodnia w temperaturze 40-45 C (ok. 310-320 K) (segregator aktów prawnych).

Kauczuk naturalny ma bardzo dużą masę cząsteczkową (ok. 170 000), a stopień jego polimeryzacji wynosi średnio 2500. Własności mechaniczne kauczuku naturalnego w dużej mierze zależą od temperatury. W temperaturze pokojowej kauczuk jest ciągliwy i elastyczny, przy obniżeniu temperatury poniżej 0°C (ok. 273 K) staje się sztywny i twardy, a w zakresie temperatur od 50 (ok. 220 K) do 70°C (ok. 200 K) jest łamliwy, a nawet kruchy. W temperaturze podwyższonej (40-90~C, tj. 310-360 K) kauczuk staje się plastyczny, następnie lepki, a w temperaturze 190^cC (ok. 460 K) topi się i jednocześnie rozkłada. Kauczuki naturalne dobrze rozpuszczają się w rozpuszczalnikach organicznych, tworząc zawiesinę koloidalną. W praktyce najczęściej jako rozpuszczalnik stosuje się benzynę (promocja 3 w 1).

W latach trzydziestych naszego stulecia w wyniku polimeryzacji butadienu oraz jego pochodnych otrzymano pierwsze kauczuki syntetyczne. Wyroby gumowe z tych kauczuków cechuje większa odporność na działanie temperatury i związków chemicznych oraz lepsze własności mechaniczne w porównaniu z wyrobami na bazie kauczuku naturalnego. Główne grupy kauczuków syntetycznych to: kauczuki butadienowe, butadienowo-styrenowe, butylowe, chloroprenowe, nitrylowe, a także kauczuki fluorowe, poliuretanowe i silikonowe.