Wyroby porowate uprawnienia budowlane

Opisane poprzednio cegły wapienno-piaskowe są dość ciężkie, a ich współczynnik przewodności cieplnej jest duży (program uprawnienia budowlane na komputer). Są to wady, które pomniejszają ekonomiczne zalety wyrobu otrzymywanego w łatwy sposób z tanich surowców. Aby tym wadom zaradzić, opracowano przed kilkunastoma laty szczególny sposób fabrykacji tworzywa porowatego z wapna i piasku, pozwalający na uzyskanie wyrobów o prawie dowolnej porowatości (w granicach ciężarów objętościowych 0,2-4-1,5 T/m3) i tak znacznej wytrzymałości, że przekracza ona o wiele wytrzymałość jakiegokolwiek znanego dotąd lekkiego betonu o takim samym ciężarze. Tworzywu temu nadano nazwę „turyt”.

Zasada produkcji turytu jest następująca: mieszaninę piasku kwarcowego i wapna palonego miele się w młynie rurowym aż do osiągnięcia miałkości cementu, a następnie zarabia się ze znaczną ilością wody. Płynną masę poddaje się działaniu pary pod ciśnieniem 84-9 at n przy temperaturze 2504-300°C W ciągu 3 godzin, po czym parę szybko wypuszcza się (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Masę miesza się w dalszym ciągu z pewną niewielką ilością drobno zmielonego piasku, formuje się z niej surówkę, którą w dalszym ciągu poddaje się działaniu pary pod ciśnieniem w autoklawie, podobnie jak cegłę wapienno-piaskową. Po wyjęciu z autoklawu wyroby powinny przeleżeć około 2 tygodni na składzie (uprawnienia budowlane).

Pod działaniem przegrzanej pary wodnej i ciśnienia zawieszone w tej mieszaninie cząstki wapna i piasku łączą się tworząc żel hydrokrzemianu wapnia, który otacza cząsteczki wody. Po przeschnięciu na miejsce wody wchodzi powietrze. W ten sposób utworzone pory są bardzo małe, niewidoczne pod zwykłym mikroskopem. Ciężar objętościowy materiału wyjściowego jest tym mniejszy, im więcej wody użyto do mieszaniny.
Wyroby turytowe o ciężarze objętościowym w stanie powietrzno suchym 0,6 T/m3 osiągają wytrzymałość na ściskanie po 14 dniach 80 kG/cm2, wyroby zaś o ciężarze objętościowym 1,4 T/m3 mogą uzyskać w tym samym czasie - 260 kG/cm2.
Nasiąkliwość objętościowa jest znaczna; wynosi ok. 70% przy ciężarze objętościowym 0,6 T/m3 i nieco ponad 50% przy ciężarze 1,4 T/m3 (program egzamin ustny).

Objaśnia się to bardzo porowatą budową tworzywa. Chłonność jest również dość znaczna. Skurcz jest niewielki.

Współczynnik przewodności ciepła

Współczynnik przewodności ciepła dla turytu o ciężarze objętościowym 0,5 T/m3, przy zawartości objętościowej wody 2,1% - X = 0,09; dla turytu o ciężarze objętościowym 1,2 T/m3 przy zawartości wody 6% - X - 0,28 kcal/mh°C (opinie o programie).
Wyroby turytowe o ciężarze objętościowym w stanie po wietrzno, suchym poniżej 0,8 T/m3 mogą się nadawać na bloki ścienne pod warunkiem zabezpieczenia od zawilgocenia.
Wyroby lżejsze są odpowiednie tylko do izolacji cieplnych.

Cegła cementowa jest kamieniem sztucznym otrzymywanym z mieszaniny cementu, kruszywa i wody.
Kruszywo i woda powinny odpowiadać warunkom PN-55/B-06250, PN-59/B-06711 oraz PN-59/B-06714.W celu otrzymania w cegle równych krawędzi i gładkich powierzchni kruszywo powinno zawierać odpowiednią ilość ziarn drobnych.

Do wyrobu cegły używane są zwykle chude mieszaniny, tj. zawierające stosunkowo mniejsze ilości cementu (segregator aktów prawnych).

Z tego powodu wymieszanie składników musi być jak najstaranniejsze, w razie bowiem złego wymieszania mogą się formować gniazda samego kruszywa nie zmieszanego z cementem.
Przy czystym piasku żwirkowym cegły o większej wytrzymałości wykonywa się z mieszaniny 1 części cementu i 4 części piasku ze żwirkiem na objętość, o mniejszej wytrzymałości - z mieszaniny 1 : 6 i 1 : 8.
Masa do wyrobu cegły nie powinna być zbyt mokra, gdyż wówczas wyjmowanie cegieł z formy przedstawia duże trudności i powoduje ich uszkodzenie. Właściwy stopień nawilżania masy można ustalić praktycznie w ten sposób, że biorąc do ręki pewną ilość przyrządzonej mieszaniny, zgniata się ją w dłoni, przy czym woda nie powinna wyciekać między palcami. Po otwarciu ręki masa w kształcie, bryłki powinna pozostać na dłoni nie przylegając do palców.

Piasek miesza się najpierw z cementem, a potem dodaje się wodę i następuje dalsze mieszanie. Składniki można mieszać w mieszarkach do zapraw, betoniarkach wolnospadowych lub w betoniarkach przeciwbieżnych; mieszanie ręczne daje masę mniej jednorodną niż mechaniczne, co odbija się na wytrzymałości cegieł.
Do formowania służą formy ręczne drewniane lub stalowe, bądź też ceglarki pedałowe. Formy mają wymiary wewnętrzne takie jak gotowa cegła (promocja 3 w 1).