Wyroby z betonu

Według oceny zapytywanych ekspertów najbardziej perspektywicznymi materiałami dla przyszłości budownictwa okazały się tworzywa sztuczne, metale nieżelazne, stal, szkło, sztuczne drewniane konstrukcje i wyroby, najmniej perspektywicznymi materiały naturalne i ceramika. Konstrukcje i wyroby z betonu i żelbetu będą wg przypuszczeń ekspertów szeroko stosowane do lat dziewięćdziesiątych XX w., a następnie ustąpią czołowe miejsce lżejszym materiałom (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wyniki analizy całokształtu ocen rzeczoznawców pozwoliły wyciągnąć jeszcze jeden ciekawy wniosek praktyczny: zasadniczo do rozrzutu ocen nie przyczyniają się rodzaje materiałów, ich technologia i koszt, ale ogólny przebieg postępu naukowo-technicznego, w stosunku do którego użycie tych lub innych materiałów staje się zjawiskiem wtórnym, jak gdyby pochodnym (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Na ogół zaś wyniki danego badania rzeczoznawcy mogą służyć prawdopodobnie tylko do przybliżonej oceny dynamiki i perspektyw rozwoju podstawowego wykazu materiałów budowlanych dla budownictwa mieszkaniowego i ogólnego.

Bezsporne jest to, że burzliwy postęp naukowo-techniczny-wszystkich gałęzi produkcji w najbliższym czasie odbije się wydajnie na wykazie, asortymencie i parametrach jakości materiałów i wyrobów budowlanych, przy czym przeważające stosowanie w budownictwie przyszłościowym uzyskają sztuczne materiały z zespołem właściwości odpowiadających wymaganiom zmechanizowanej produkcji przemysłowej, efektywnego przemysłowego stosowania i wysokiej jakości gotowej produkcji (uprawnienia budowlane).

Przyszłość architektury

Jest jeszcze jeden problem dotyczący przyszłości materiałowego zaplecza architektury, którego nie wolno pominąć milczeniem. Prawie zawsze, kiedy jest mowa o prognozach rozwoju produkcji nowych materiałów budowlanych, projektanci wyrażają zaniepokojenie z tego powodu, że przy zaostrzającym się deficycie materiałów naturalnych kamienia i drewna architektura może utracić nadawane jej przez te materiały „ciepło” i „romantyczność”. W związku z tym przypomina się przypadek (chyba nie jedyny), który wydarzył się kilka lat temu moskiewskiemu architektowi na międzynarodowej wystawie materiałów budowlanych (program egzamin ustny). Oglądając eksponaty firmy francuskiej, która zaprezentowała polimerowe materiały i wyroby budowlane, zwrócił on uwagę na stojący obok stoiska drewniany staroświecki kuferek: „Oczywiście, żadne tworzywa sztuczne nie zastąpią szlachetności prawdziwego drewna!” „Dębowy” kuferek został wykonany z poliuretanu piankowego… (program egzamin ustny).

Nie występując bynajmniej jako propagandysta dobrych imitacji, choć nie negując również możliwości ich stosowania nie tylko w biżuterii, ale także w nowoczesnej palecie materiałowej architektów (aluminium anodyzowane pod brąz, powłoki z „teksturą” cennych gatunków drewna, sztuczny marmur, trawertyn itp.), chciałbym jednak usunąć zaniepokojenie, wywołane burzliwym rozwojem produkcji syntetycznych materiałów, przytaczając słowa M. Ginzburga: „poezja i romantyka nie są poszukiwane tam, gdzie wyrastają wonne kwiaty cieplarniane. Nie ma żadnych podstaw, aby niepokoić się tym, że mocna i konstruktywna mowa przyszłej architektury niesie śmierć radosnemu bezinteresownemu odczuciu człowieka” (segregator aktów prawnych).

Przyszłość architektury jest nierozerwalnie związana z przyszłością jej bazy materiałowej nowymi i udoskonalonymi tradycyjnymi materiałami i wyrobami budowlanymi. Jeśli dawniej materiały warunkowały powstanie i rozwój nowych konstrukcji i nowych form architektonicznych, to w przyszłości, prawdopodobnie, przede wszystkim sama architektura i jej twórcy architekci będą wyznaczać, jaka powinna być ich paleta materiałowa i jakie materiały (w jakiej ilości i w jakim gatunku) muszą być opracowane i wyprodukowane przez przemysł w celu najskrupulatniejszego wcielenia w życie dowolnych projektów (promocja 3 w 1).