Żelbetowa kaskada

Każdy z dwu segmentów żelbetowej kaskady ma tak dobrany profil pochylenia i krzywizny toru na powierzchni zsuwu, aby przy zapewnieniu swobodnego ześlizgu kamienia na dno zbiornika nastąpiła jak największa redukcja jego energii kinetycznej (program uprawnienia budowlane na komputer). Siłę uderzenia Pn bryły kamienia o ciężarze Q i module sprężystości E,, spadającej z wysokości h na żelbetową zsuwnię o powierzchni utwardzonej odpowiednio wygiętymi szynami i betonem z kruszywa bazaltowego o module sprężystości E.>, przy polu F wzajemnego docisku bryły kamienia na powierzchnię zsuwni, obliczyć można w przybliżeniu ze wzoru.

Występujące w tym wzorze wyrażenie AV, oznaczające zmianę prędkości kamienia w punkcie S, zachodzącą w chwili początkowej uderzenia, kiedy siła P
wzrasta od zera do wartości największej, w kierunku normalnym do powierzchni zsuwni, wyznaczyć można graficznie lub za pomocą równania toru rzuconego poziomo punktu materialnego, jak to podano w pracy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Ściana ostrosłupowego dna nieodpowiednio zabezpieczonego żelbetowego zasobnika na kamień. Widać luźny, zniekształcony szkielet zbrojenia obnażonego z betonu, który został rozbity i wykruszony uderzeniami brył kamienia o ciężarze dochodzącym do 1 T, spadających za pośrednictwem stromej zsuwni i wywrotu wozów, umieszczonego około 10 m nad dnem zasobnika. Według projektu większe bryły kamienia nie miały spadać bezpośrednio na żelbetowe dno zasobnika, lecz na amortyzacyjną poduszkę utworzoną z nagromadzonego w zasobniku drobniejszego materiału kamiennego. W rzeczywistości warunek ten nie był przestrzegany; zasobnik opróżniano całkowicie (uprawnienia budowlane).

Założone na wewnętrznych powierzchniach rozpatrywanych ścian blachy ścierne, po których zsuwa się kamień do wylotu zasobnika, nie stanowią żadnych istotnych amortyzatorów uderzeń kamienia na nośną konstrukcję żelbetową. Z przeprowadzonych obliczeń statyczno-dynamicznych w zakresie sprężystości przyjętego układu rzeczywistego wynikają siły uderzenia i naprężenia przekraczające wielokrotnie wytrzymałość danej konstrukcji (program egzamin ustny).

Ściany leja

W tym stanie rzeczy zalecono i wykonano naprawę oraz zabezpieczono konstrukcję przed dalszymi uszkodzeniami przez założenie nad lejem zasobnika (w jego osi, około 1 m poniżej wylotu istniejącej zsuwni stalowej) pewnego rodzaju stopnia - kaskady, złożonego z trzech równoległych dźwigarów stalowych, nakrytych blachą w kształcie daszka.

Dźwigary te zawieszono za pośrednictwem stalowych wieszaków i gumowych poduszek na górnych krawędziach pionowych ścian zasobnika. Ponadto po rekonstrukcji żelbetowych ścian leja (usunięciu spękanych partii betonu, uzupełnieniu zbrojenia i zespawaniu styków w węzłach i ze stalową ramą wylotową, obfitym zwilżeniu wodą i ponownym zabetonowaniu) wyłożono jego ściany szynami kopalnianymi, równolegle do linii spadu, przyspawanymi do poprzecznych płaskowników na tzw. wąsach, wypełniając przestrzenie między szynami betonem na grysie bazaltowym (opinie o programie).
Inny problem - wodoszczelności - występuje przy budowie licznych zbiorników żelbetowych, odmulników szeregowych, promienistych, rząpi, koryt itp.

Zwracać tu należy szczególną uwagę na dobór kruszywa o odpowiednim uziarnieniu (wysokim punkcie piaskowym), należyte ułożenie i zagęszczenie wibratorami masy betonowej w deskowaniu oraz staranną pielęgnację świeżego betonu (segregator aktów prawnych).
Wszelkie nieszczelności tych zbiorników sprawiają użytkownikowi wiele kłopotu i wymagają często skomplikowanych zabiegów uszczelniających.
Poprawne przeprowadzenie poziomych wkładek zbrojenia ścian, mających przenosić poziome parcie materiału sypkiego.

Za lepsze z tych rozwiązań uznać można te, które zapewniają wyższy współczynnik pewności zakotwienia rozciąganych prętów zbrojeniowych w węzłach. Szczególnie wnikliwego zaprojektowania i dokładnego wykonawstwa wymaga zbrojenie ścian zasobników w partiach przy stalowych słupach nośnego szkieletu budynku (promocja 3 w 1).