Wysokość żebra

Wysokość żebra przyjmuje się nie mniejszą od l2. Żebra podłużne stosujemy
wówczas, gdy przewiduje się otwory świetlikowe w połaci dachowej (program uprawnienia budowlane na komputer).

Otwory te wzdłuż krawędzi powinny być wzmocnione żebrami i dodatkowo rozparte rozporkami w odstępach co 1,5-2,0 m.
Wieloprzęsłowe powłoki walcowe należy dylatować w odstępach nie przekraczających 40 m, stosując podwójne przepony oraz podwójne słupy na wspólnych stopach.
Dla dowolnej powłoki walcowej i dowolnych obciążeń można zastosować tylko jedną metodę obliczeń, a mianowicie metodę analityczną. Metoda ta sprowadza się do rozwiązania cząstkowego równania różniczkowego 8-go rzędu. Praktycznie można ją zastosować jedynie do powłok pojedynczych, swobodnie podpartych o przekroju kołowym.
W oparciu o wnioski wypływające z metody analitycznej powstało wiele metod uproszczonych, które można stosować w ściśle określonych warunkach. Do obliczania powłok długich stosuje się metodę analogii belkowej (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Powłoki krótkie można obliczać w oparciu o metodę naprężeń błonowych - pod warunkiem uwzględnienia wpływu zaburzeń brzegowych.

Do obliczania powłok o długościach pośrednich należy stosować bardziej dokładne metody, oparte na założeniach teorii zgięciowej. Metody elementarne mogą służyć, w tym przypadku, jedynie jako przybliżenie. Dla kołowych powłok izotropowych o długościach pośrednich najbardziej odpowiednią z praktycznego punktu widzenia jest metoda oparta na aproksymacji Schorera.
Dla powłok o przekroju niekolowym oraz o zmiennej grubości praktycznie można stosować wyłącznie metody tarczownicowe.
Powłoki długie. Metoda analogii belkowej stosowana do obliczania powłok długich oparta jest na założeniu, że stan naprężeń w przekroju poprzecznym powłoki jest podobny do stanu naprężeń w zwykłych belkach obliczanych na podstawie założeń teorii sprężystości (uprawnienia budowlane).

Zastosowanie tej metody wymaga spełnienia następujących warunków:
a) powłoka może opierać się tylko na przeponach,
b) powłoka ma zapewnioną swobodę przemieszczeń pionowych na długości belek krawędziowych, przy zapewnieniu niezmienności kształtu przekroju poprzecznego,
c) na powłokę działa obciążenie symetryczne względem osi podłużnej (program egzamin ustny).

Zastępczy schemat statyczny

Warunki powyższe spełnione są w przypadku pośrednich fal długich powłok cylindrycznych. Aby obliczyć główne zbrojenie rozciągane, zastępujemy falę powłoki dźwigarem korytkowym, pomijając przy tym wpływ.
Zastępczy schemat statyczny do obliczania długich powłok walcowych:
a) określenie rozpiętości obliczeniowej,
b) zastępczy przekrój poprzeczny poprzecznych momentów zginających (opinie o programie).

Wydzielone myślowo pośrednie dźwigary korytkowe pracują w sposób zbliżony do belek dzięki obecności sztywnych (w płaszczyźnie poziomej) fal sąsiednich, które umożliwiają tylko pionowe przemieszczenia powłoki. Półfale skrajne nie spełniają założonych warunków, ponieważ zewnętrzne krawędzie podłużne ulegają przemieszczeniom zarówno pionowym, jak i poziomym. W tym przypadku należy zastosować dokładniejszą metodę obliczeń (np. metodę tarczownicy zastępczej, zakładając, że skrajna półfala powłoki wielofalowej zachowuje się tak, jak półfala powłoki jednofalowej.

W metodzie analogii belkowej przyjmuje się ponadto następujące założenia:
a) pomija się momenty zginające podłużne na grubości powłoki oraz momenty skręcające,
b) pomija się odkształcenia spowodowane siłami stycznymi (segregator aktów prawnych),
c) zakłada się współczynnik Poissona v = 0.
Obliczenia sprowadzają się do wyznaczenia sił podłużnych i sił stycznych z warunku pracy powłoki jako belki oraz do wyznaczenia pozostałych wielkości poprzez obliczenie luku o kształcie przekroju poprzecznego powłoki.

Obliczenie powłoki w kierunku podłużnym zaczynamy od przyjęcia odpowiedniego schematu belki ciągłej, następnie wyznaczamy miejsca zerowych momentów zginających i przyjmujemy, że odległość między punktami zerowymi odpowiada obliczeniowej rozpiętości belki jednoprzęsłowej (promocja 3 w 1).
Dla powłoki walcowej o przekroju kołowym i stałej grubości obliczenia są ułatwione przy wykorzystaniu wzorów podanych przez Lundgrena.