Materiały do izolacji cieplnej uprawnienia budowlane

Charakterystyczną cechą tych materiałów jest mały współczynnik przewodzenia ciepła.
Współczynnik przewodzenia ciepła X wyraża ilość ciepła w kcal przewodzoną przez 1 m2 próbki materiału o grubości 1 m w ciągu 1 godziny, przy różnicy temperatur wewnętrznej i zewnętrznej powierzchni 1°C.
Na wartość X ma wpływ szereg właściwości fizycznych, jak porowatość, wilgotność i temperatura materiału (program uprawnienia budowlane na komputer).

Współczynnik przewodności cieplnej maleje ze zmniejszeniem ciężaru objętościowego, tzn. ze zwiększeniem porowatości materiału. Współczynnik X materiału porowatego stanowi pewną średnią wartość pomiędzy współczynnikiem masy zupełnie ścisłej i współczynnikiem powietrza w porach. Drobniejsze pory wpływają na obniżenie wartości • współczynnika X. Jeżeli pory w materiale są zamknięte, to X jest Mniejsze, jeśli otwarte (przewodzące powietrze) - współczynnik X jest większy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wilgotność materiału ma znaczny wpływ na przewodność cieplną. Wzrost X ze wzrostem wilgotności tłumaczy się tym, że woda ma współczynnik przewodności cieplnej X = 0,5 tzn. około 20 razy większy od powietrza w porach średniej wielkości (uprawnienia budowlane).
Zamarzanie wody w porach materiału może powodować dodatkowy wzrost przewodzenia ciepła, ponieważ lód ma współczynnik X = 2,0 kcal/mh°C, tj. 80 razy większy niż powietrze w porach.

Materiały do izolacji cieplnej powinny odznaczać się:
a) małym współczynnikiem przewodności cieplnej,
b) małym ciężarem objętościowym,
c) dużą ilością możliwie małych i zamkniętych porów,
d) małą nasiąkliwością.

Niezależnie od tego materiały do izolacji cieplnej powinny charakteryzować się niezmiennością struktury, odpornością na gnicie i działalność gryzoni oraz powinny być niepalne, a w każdym razie w wysokim stopniu ognioodporne (program egzamin ustny).
Z uwagi na znaczne pogorszenie własności izolacyjnych materiałów wskutek zawilgocenia - materiały przeznaczone do izolacji cieplnej powinny być przy transporcie i przechowywaniu chronione przed wilgocią.
Materiały do izolacji dźwiękowej.

Charakterystyczną cechą tych materiałów jest duży współczynnik pochłaniania dźwięków jako funkcja częstotliwości drgań (opinie o programie).

Fala dźwiękowa

Fala dźwiękowa rozprzestrzeniająca się w powietrzu przy zetknięciu z przeszkodą zostaje częściowo odbita, a częściowo pochłonięta przez przegrodę i zamieniona w ciepło; nie pochłonięta część energii przenika na drugą stronę przegrody.
Współczynnik pochłaniania dźwięku a jest to stosunek natężenia dźwięku fali pochłoniętej przy przenikaniu z jednego ośrodka do drugiego, do natężenia dźwięku fali padającej na granice tych ośrodków.
Wartość współczynnika a zależy od częstotliwości dźwięku oraz od takich właściwości fizycznych materiału, jak sprężystość, gęstość, porowatość i inne. jak również od sposobu przymocowania materiału do przegrody.
Wartość współczynnika a jest tym większa, im większa jest powierzchnia czynna (poddana działaniu fal dźwiękowych) materiału (segregator aktów prawnych).

Powierzchnia ta może być naturalna lub utworzona w sposób sztuczny, np. pn&ez nacięcie rowków, otworków itp.
W materiałach porowatych występuje znaczne tarcie cząstek powietrza o ich ścianki. Przyczepność powietrza do ścianek powoduje, że duża część energii dźwiękowej zamienia się w ciepło. Przy pewnej określonej częstotliwości fali dźwiękowej przenikającej przez kanaliki materiału porowatego, powstaje zjawisko rezonansu powodujące całkowite niemal wytłumienie dźwięku. Z tego względu perforowanie płyt zwiększa znacznie ich współczynnik pochłaniania.

Materiały dźwiękochłonne stosowane jako wykładziny powierzchni mają na celu poprawę warunków akustycznych pomieszczeń, przez:
- uzyskanie właściwego czasu pogłosu,
- obniżenie nadmiernego natężenia dźwięków w pomieszczeniu,
- wyeliminowanie zjawisk zniekształcających brzmienie dźwięków, jako echo, rezonans, interferencja,
- lepsze odizolowanie pomieszczenia pod względem akustycznym.

działanie izolacji dźwiękochłonnej zależy od właściwego utrzymania jej powierzchni. Tynkowanie lub malowanie olejne płyt porowatych może w znacznym stopniu zmniejszyć dźwiękochłonność izolacji akustycznej.

Materiały dźwiękochłonne można podzielić na 4 grupy:
- lekkie materiały jednorodne wykładzinowe,
- materiały porowate wykładzinowe,
- materiały płytowe stosowane jako układy drgające (np. płyty na listwach itp.),
- materiały pochłaniające przestrzennie (perforowane, załamane itp.).

W niniejszym rozdziale omówiono materiały termoizolacyjne i dźwiękochłonne pochodzenia organicznego i nieorganicznego.
Płyty pilśniowe zarówno twarde, jak i porowate wyrabiane są z rozwłóknionej masy drzewnej przy zastosowaniu specjalnej obróbki i formowania (promocja 3 w 1).
Rozróżnia się trzy zasadnicze rodzaje płyt pilśniowych:
a) porowate (miękkie),
b) twarde,
c) bardzo twarde.

Płyty porowate w zależności od przeznaczenia i wykończenia powierzchni dzielą się na:
- porowate zwykłe,
- porowate zwykłe pokryte ścierem barwionym,
- porowate zwykłe pokryte ścierem bielonym,
- porowate zwykłe perforowane lub nacinane (dźwiękochłonne),
- porowate zwykłe perforowane lub nacinane (dźwiękochłonne), lecz pokryte ścierem bielonym,
- porowate zwykłe perforowane lub nacinane (dźwiękochłonne), pokryte ścierem barwionym.
Płyty porowate zwykłe narzynane (dźwiękochłonne), barwione lub nie, dzielą się na dwa typy:
- typ A - posiada 3 szeregi po 18 krótkich nacięć,
- typ B - posiada 18 nacięć przez całą długość.