Występowanie siły równoleżnikowej

Stan ma rzeczywiście miejsce w płaskiej ścianie, ale w powłoce siły równoleżnikowe są rozłożone w sposób odmienny. Siły przedstawiono widać więc, że naprężenia w powłoce są o wiele mniejsze i nie mają nawet spodziewanego znaku w połowie rozpiętości. Różnica ta wynika z typowych różnic między ścianą płaską i walcową (program uprawnienia budowlane na komputer).

W powłoce występowanie siły równoleżnikowej wymaga albo obciążenia promieniowego p_r, albo siły poprzecznej. Ponieważ w naszym przykładzie założyliśmy, że p_r = 0, mamy do wyboru albo występowanie sił równoleżnikowych N+ i sił ścinających Q#, a wtedy z konieczności także momentów zginających M$ (patrz równanie), albo niewystępowanie zarówno sił ścinających jak i równoleżnikowych, a wtedy stan naprężeń zbliża się bardzo do stanu błonowego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Dla niższych harmonicznych pewna siła Q# prowadzi do występowania momentu zginającego o znacznie wyższej wartości niż dla wyższych harmonicznych; w podobny sposób momenty zginające wywołują duże ugięcia w dla niższych harmomonicznych i niewielkie pofałdowania dla wyższych m. Ze względu na to, że duże ugięcia nie mogą być zgodne z naszymi warunkami brzegowymi w = 0 znajdujemy, nie usprawiedliwia dodatkowego nakładu pracy, jeśli korzystamy z rozwiązania błonowego jako przybliżenia rozwiązania niejednorodnego (uprawnienia budowlane).

Na odwrót pierwsza część rozwiązania nadaje się do spełnienia dwóch warunków’ brzegowych na M_x lub w’ i S_x lub w. Jeśli zastąpimy tutaj w przez odkształcenie równoleżnikowe w+v‘, to otrzymamy dokładnie takie warunki, których spełnienie okazało się niemożliwe w teorii błonowej; wynika stąd, że ta część rozwiązania stanowi istotne uzupełnienie teorii błonowej (program egzamin ustny).

Zagadnienia zginania walca kołowego

Sytuacja zmienia się dla większych wartości m. Tutaj rozbicie równania na parę równań nie jest już możliwe i wartości x_lt y.₂ oraz /i,, //₂ są sobie bliższe. W takich przypadkach obydwie części rozwiązania spełniają razem wszystkie cztery warunki brzegowe i niemożliwe jest spełnienie a priori części tych warunków przy ustaleniu rozwiązania błonowego dla danych obciążeń (opinie o programie).

Rozwiązanie stanowi całkowite rozwiązanie zagadnienia zginania walca kołowego jedynie dla przypadku powłoki zamkniętej. Jeśli obwód powłoki „pokrywa” kąt mniejszy od 360°, co ma na przykład miejsce w przypadku sklepień walcowych, rozwiązanie to nie ma zastosowania, ponieważ nie daje ono możliwości zadania dowolnych warunków brzegowych na brzegach (j> = const (segregator aktów prawnych). Nie udało nam się dotychczas i prawdopodobnie nie uda się przy użyciu lak prostych środków matematycznych znaleźć rozwiązania, które spełniłoby dowolny układ warunków brzegowych na wszystkich brzegach powłoki prostokątnej wyciętej z walca kołowego. Można jednak zamienić role współrzędnych jc i <f> i wyznaczyć rozwiązanie wykazujące na brzegach </> = const takie same własności na brzegach x const.

W celu wyprowadzenia tych ostatnich możemy oprzeć się albo na wzorach dla przypadku symetrycznego lub też możemy zastosować dwukrotnie wzory dla brzegu izolowanego (promocja 3 w 1). W tym ostatnim przypadku, który tutaj wykorzystamy, obciążony jest równocześnie tylko jeden z brzegów każdej połówki walca i pochodzące od tego obciążenia wypadkowe naprężeń należy nie tylko rozpatrywać zarówno w górnej, jak i dolnej połówce, ale jeśli ich wielkość tego wymaga, należy uwzględnić, że mimo luki rozprzestrzeniają się one wokół całej powłoki lub nawet dalej.