Ścianki szczelne stalowe

Nad wodą występuje na powierzchni elementów stalowych korozja atmosferyczna, o podobnych skutkach co poprzednio opisana, której postęp jest dość szybki, zwłaszcza na powierzchniach często spryskiwanych wodą morską (program uprawnienia budowlane na komputer). Z tych względów wynika zalecenie, aby nie stosować elementów stalowych w pasie przypowierzchniowym i nad wodą, albo stosować je przy równoczesnym użyciu środków zapobiegających korozji.

Ścianki szczelne stalowe należy w budowlach trwałych tak projektować, aby w pasie przypowierzchniowym nie były narażone na momenty zginające (a więc bez utwierdzenia w nadbudowie). Wówczas pewne ich przerdzewienie i spowodowane tym zmniejszenie przekroju nie będzie niebezpieczne dla konstrukcji (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Jakość stali ma duży wpływ na postęp korozji. Zawartość węgla w stali ma wpływ minimalny, natomiast odporność stali przeciw korozji atmosferycznej znacznie przedłuża domieszka miedzi (0,2-0,5%), która jednak na postęp erozji wodnej, zwłaszcza w warunkach morskich, ma wpływ nieznaczny (wzrost trwałości w granicach od 10 do 25%). Znaczniejszą odpornością na wpływ wody morskiej odznaczają się stopy żelazo-krzemowe.

Domieszki fosforu w stali (około 0,1-0,15%) polepszają także jej odporność na korozję morską.
Dzięki odpowiedniemu doborowi stopu profile wyrabiane ze specjalnych gatunków stali mogą osiągać w wodzie morskiej trwałość o 50-80% większą od trwałości stali normalnej (uprawnienia budowlane).
Jednym z czynników przyspieszających korozję jest występowanie na powierzchni walcowanych elementów stalowych zgorzeliny (zendry), zwłaszcza gdy powłoka jej nie jest ciągła. Wpływ zgorzeliny, która wytwarza się na powierzchni żelaza przy walcowaniu w wysokiej temperaturze, jest jednym z najczęstszych powodów powstawania miejscowej korozji i wytwarzania się wżerów. Zgorzelina przyczynia się do powstawania krótko spiętych ogniw galwanicznych. Odgrywa ona tu rolę katody, miejsca zaś od niej wolne stanowią anodę - co daje zaczątek wżerów w wyniku procesów elektrolitycznych (program egzamin ustny).

Farby olejne

Bez względu na to, czy dany element ma być pokryty powłoką ochronną czy nie, należy przed wbudowaniem go w konstrukcję oczyścić ze zgorzeliny. Usuwa się ją albo ręcznie, albo chemicznie przez działanie 5-10% kwasu siarkowego, albo też mechanicznie przez piaskowanie lub śrutowanie, można też kombinować kilka sposobów ze sobą (np. ręczny z usunięciem pozostałości kwasem). Ze względu na trudności, jakie tego rodzaju oczyszczanie może nastręczać na budowie, powinno ono być dokonywane w hutach (opinie o programie).

Do środków zapobiegających korozji chemicznej należą powłoki ochronne (malowanie) elementów stalowych. Powłoki te powinny być szczelne i nieprzepuszczalne dla wody i powietrza oraz mieć dobrą przyczepność do podłoża. Powinny być ponadto twarde, odporne na zużycie i mieć dużą zdolność krycia powierzchni powlekanej.
Najpospolitszą powłokę stosowaną od lat do wszelkich konstrukcji napowietrznych (np. mostów, kładek, górnych części pomostów) stanowią farby olejne, przede wszystkim ołowiane h (segregator aktów prawnych).

Do powlekania konstrukcji stalowych korzysta się na ogół z gotowych zestawów farb olejnych, lakierów lub emalii, przeważnie opatentowanych, często o nieznanej recepturze. Do malowania obiektów narażonych na stale wpływy czynników atmosferycznych i wilgoci stosowane są m. in. specjalne emalie wodoodporne lub kwasoodporne, nadają się one jednak głównie tylko do ochrony konstrukcji napowietrznych. W warunkach bezpośredniej agresji morskiej najczęściej będą niewystarczające (promocja 3 w 1).

W warunkach morskich stosunkowo dobrze spisują się lakiery i emalie epoksydowe, twardniejące w temperaturach normalnych, składające się z roztworu żywicy epoksydowej (z ewentualnym dodatkiem pigmentu i obciążników) oraz poliaminowego lub poliamidowego utwardzacza. Mają bardzo dobrą przyczepność do betonów i metali oraz odporność na ścieranie. W Polsce lakiery i emalie produkuje się na żywicach noszących nazwę epidianów [60].