Wytrzymałość betonu

Wytrzymałość betonu jest nieodłączną cechą tego materiału, lecz jak stwierdzono w praktyce jest także funkcją układu działających naprężeń. Mather podał, że powinno być możliwe wyrażenie kryteriów zniszczenia przy wszystkich możliwych kombinacjach naprężeń za pomocą pojedynczego parametru naprężeniowego, takiego jak wytrzymałość przy osiowym rozciąganiu, dotychczas jednak nie znaleziono takiego rozwiązania (program uprawnienia budowlane na komputer).

W celu otrzymania wzorów na wytrzymałość betonu Berg brał pod uwagę naprężenie o_cr w momencie rozpoczęcia propagacji rys, maksymalne naprężenie nominalne a_pr w pryzmatycznej próbce betonowej i wytrzymałość na rozłupanie betonu o_cj, czyli wytrzymałość betonu w kierunku prostopadłym do kierunku działania siły. Wytrzymałość na rozłupanie jest równa w przybliżeniu wytrzymałości na rozciąganie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wzór ten może być stosowany do analitycznego obliczania zniszczenia betonu przy złożonych stanach naprężenia za pomocą parametrów o_pr> i Od, określonych na podstawie badań przy osiowym ściskaniu i osiowym rozciąganiu. Pewne dane doświadczalne dla różnego rodzaju próbek (uprawnienia budowlane). Podany wzór przestaje być jednak ważny, gdy o₂ i a₃ mają taką wartość, że nie można przekroczyć wytrzymałości na rozłupanie (wytrzymałość na rozciąganie przy ściskaniu poprzecznym). Beton zachowuje się wtedy nie jak materiał kruchy, lecz jak plastyczny. Pewne dane odnośnie wytrzymałości betonu (program egzamin ustny).

Ściskanie osiowe

Płyty urządzenia obciążającego powodują na skutek tarcia poważne ograniczenia odkształcalności próbki, jeśli natomiast ograniczenie odkształcalności próbki zostanie wyeliminowane (np. przez zastosowanie stalowych płyt szczotkowych), efekt ten jest znacznie mniejszy. Przy dwuosiowym stanie naprężenia oj = o_2> wytrzymałość jest tylko o 16% wyższa niż przy ściskaniu osiowym; wytrzymałość na rozciąganie w dwuosiowym stanie naprężenie nie różni się od wytrzymałości przy osiowym rozciąganiu zostało to potwierdzone przez Nelissena (opinie o programie).

Wytrzymałość przy osiowym ściskaniu właściwie nie wpływa na kształt omawianej krzywej ani na określone przez nią wielkości zakres badanych wytrzymałości kostkowych wynosił 19-58 MN/m², przy czym zarówno stosunki wodno-cementowe, jak i zawartość cementu wahały się w szerokich granicach. Względna wytrzymałość dla każdej dwuosiowej kombinacji naprężeń maleje jednak przy ściskaniu z rozciąganiem i przy dwuosiowym rozciąganiu wraz ze wzrostem wytrzymałości na osiowe ściskanie. Jest to zgodne z ogólnymi spostrzeżeniami, że stosunek wytrzymałości na osiowe rozciąganie do wytrzymałości przy ściskaniu osiowym maleje wraz ze wzrostem wytrzymałości betonu (p. 5.8), w przytoczonych badaniach stosunek ten wynosił 0,11, 0,09 i 0,08, a odpowiednie wytrzymałości betonu przy ściskaniu 19, 31 i 58 MN/m² (segregator aktów prawnych).

Uznając, że nie można określić wytrzymałości betonu na podstawie rozważania ograniczeń naprężeń ściskających, rozciągających i ścinających, traktowanych niezależnie od siebie, Bresler i Pister zaproponowali ogólną zależność określającą wytrzymałość betonu. Wzór ten wykorzystuje kryteria niezależne od wybranego układu współrzędnych kar- tezjańskich, tzw. niezmienniki, a w szczególności Określenie „naprężenia oktaedralne” pochodzi stąd, że występują one na powierzchniach bocznych ośmiościennego elementu, utworzonego przez płaszczyzny, których normalne tworzą jednakowe kąty z osiami naprężeń głównych. Aby uniknąć wpływu właściwości próbki na wytrzymałość betonu przy ściskaniu, naprężenia oktaedralne podawane są w wartościach bezwymiarowych przez podzielenie ich przez nominalną wytrzymałość przy ściskaniu osiowym o_c badanej próbki (promocja 3 w 1). Otrzymuje się więc równanie przedstawiające kombinację naprężeń, które spowodują zniszczenie.