Wytrzymałość betonu

W zakładach prefabrykacji wytrzymałości betonu poświęca się wiele uwagi, gdyż od tego zależy wartość wykonanego elementu.
Wytrzymałość betonu zależy od:
- ilości i jakości cementu,
- ilości wody,
- wytrzymałości i uziarnienia kruszywa,.
- stopnia zagęszczania betonu,
- wieku betonu,
- warunków atmosferycznych w jakich beton twardnieje,
- pielęgnacji gotowych wyrobów podczas dojrzewania i twardnienia (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wytrzymałość betonu, a w szczególności wytrzymałość na ściskanie, wzrasta wraz z wiekiem betonu. W ciągu pierwszych siedmiu dni wytrzymałość betonu wzrasta bardzo szybko, po czym szybkość ta stopniowo maleje, a po 28 dniach wykazuje już bardzo nieznaczny przyrost, który trwa w ciągu wielu lat (okres ten dotychczas nie został jeszcze określony). Dlatego właśnie dla określenia jakości betonu przyjęto jako podstawę wytrzymałość betonu po 28 dniach dojrzewania. Wytrzymałość 28-dniową, czyli tzw. „markę” betonu, nazywamy „wytrzymałością wymaganą”, która całkowicie wystarcza przy przewożeniu i do montażu elementów na budowie.
W konstrukcjach żelbetowych stosowanych w budownictwie przeciętna wymagana wytrzymałość prefabrykatów waha się w granicach od 110 do 350 kG/cm2. Do elementów prefabrykowanych przeznaczonych do specjalnych konstrukcji stosuje się wyższe marki betonu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wytrzymałość betonu określamy wynikami uzyskanymi przy badaniu betonu na ściskanie, czyli zgniatanie, chociaż rozróżnia się wiele innych rodzajów wytrzymałości, jak wytrzymałość na zginanie, rozciąganie, ścinanie itp. Wszystkie te wytrzymałości są w dużym stopniu związane z wytrzymałością na ściskanie, z którą mamy najczęściej do czynienia i która jest najłatwiejsza do zbadania (uprawnienia budowlane). Dlatego przy omawianiu zagadnienia wytrzymałości betonu mówimy o wytrzymałości na ściskanie, jako o wytrzymałości zasadniczej.

Odporność betonu

Beton w początkowej fazie twardnienia wymaga starannej pielęgnacji, od której w dużej mierze zależą późniejsze jego cechy (program egzamin ustny). Nie dopilnowany w tym okresie beton może nie uzyskać po 28 dniach żądanej wytrzymałości.
Do najważniejszych obowiązków w tym okresie należy polewanie betonu wodą w pierwszych dniach twardnienia. Stałe utrzymanie go w wilgoci znacznie powiększa wytrzymałość, wodoszczelność, odporność betonu na działanie chemiczne oraz wydatnie zmniejsza stopień jego ścieralności.

Wiemy, że woda jest potrzebna do wiązania cementu oraz że pod wpływem ciepła wyparowuje ona z betonu szczególnie szybko w dni wietrzne i ciepłe (opinie o programie). Otóż gdyby cement znajdujący się w betonie pozbawić nagle wody, przestałby wiązać i nie spełniłby swego zadania, natomiast beton, który już częściowo stwardniał, przez brak dalszego wiązania powoli stawałby się coraz słabszy, aż w końcu rozsypałby się.
Innym powodem, który zmusza nas do dalszego polewania elementów betonowych wodą. jest to, że beton po wyschnięciu kurczy się tak, jak wiele innych materiałów, np. drewno, glina itp. Wiemy z doświadczenia, że najpierw wysycha powierzchnia elementu betonowego, a następnie dopiero masa wewnętrzna (segregator aktów prawnych). Jeżeli teraz przez polewanie nie dopuścimy do tego, aby woda z masy wewnętrznej elementu wyparowała, unikniemy skurczów nie tylko części przylegającej bezpośrednio do powierzchni, ale i jej wnętrza.

Jakie objawy zewnętrzne wskazują na powstający skurcz w betonie? Oznaką tą są rysy włoskowate na powierzchni elementu betonowego, które stopniowo przekształcają się w coraz to większe pęknięcia. Przez rysy te mogą dostać się wraz z wilgocią wszelkie kwasy i inne szkodliwe związki chemiczne, które niszczą beton. Zimą woda zamarza w rysach i wskutek rozszerzalności powoduje pęknięcia betonu. Oprócz tego przez rysy te dostają się do wnętrza betonu szkodliwe składniki, które powodują korozję (rdzewienie) stali zbrojeniowej stanowiącej o wytrzymałości i elastyczności elementu żelbetowego (promocja 3 w 1).