Wytrzymałości na ściskanie

Zależnie od wytrzymałości na ściskanie rozróżnia się następujące marki betonów zwykłych: 50, 70, 90, 110, 140, 170, 200, 250, 300, a nawet 400, 500 i 600.
Ze względu na przeznaczenie i ważność elementu, warunki w jakich ma się znajdować i gatunki stali stosowanej do zbrojenia wybiera się odpowiednią markę betonu (program uprawnienia budowlane na komputer). Zalecane marki betonu zależnie od rodzaju. Betony marek 50, 70 i 90 mogą być stosowane w elementach drugorzędnych,
w których beton wykonany jest z lekkiego kruszywa (np. z keramzytu) i nie jest narażony na działanie wilgoci i zamarzanie.

Beton ma dużą wytrzymałość na ściskanie i małą na rozciąganie. Dlatego w konstrukcjach betonowych, w których występują znaczne naprężenia rozciągające, przekroje elementów byłyby bardzo duże. Dla przeniesienia naprężeń rozciągających w strefach, gdzie one występują, umieszcza się wkładki stalowe, zwane zbrojeniem. Ponieważ stal ma dużo wyższą niż beton wytrzymałość na rozciąganie, przejmuje ona w elemencie konstrukcji te naprężenia i dzięki temu wymiary elementu można znacznie zmniejszyć.

Element betonowy zbrojony w odpowiedni sposób nazywa się żelbetowym (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Oprócz zbrojenia przenoszącego rozciąganie w elementach żelbetowych stosuje się zbrojenie pracujące na: ściskanie, skręcanie, ścinanie i na naprężenia główne rozciągające. Ze względów wykonawczych i konstrukcyjnych w elementach żelbetowych stosuje się jeszcze wkładki montażowe i rozdzielcze.

Ze względu na sposób wykonania rozróżnia się dwa zasadnicze rodzaje ścian betonowych i żelbetowych:
- monolityczne, wykonywane na placu budowy w deskowaniach,
- prefabrykowane, wznoszone z prefabrykatów drobno-, średniolub wielkowymiarowych.

Ściany grube

Ściany oporowe w budownictwie lądowym i wodnym, ściany zbiorników na ciecze i na materiały sypkie, ściany siłowni wodnych oraz niekiedy ściany piwnic budynków wykonuje się na budowie w’ formach drewnianych nazywanych deskowaniami (szalowaniami). Zależnie od grubości ścian stosuje się różne typy deskowań. Deskowania wykonuje się w postaci tarcz zbitych z desek listwami lub żebrami usztywniającymi (uprawnienia budowlane). Typy tarcz drewnianych stosowane na deskowania ścian. Z tarcz montuje się odpowiednie deskowanie, za pomocą którego uzyskuje się
projektowany kształt i grubość elementu. Zależnie od grubości elementów, długości i wysokości stosuje się różne typy deskowań.

Ściany o grubości 1-2 m wykonuje się w deskowaniu. Tarcze tych deskowań są utworzone z desek połączonych listwami (program egzamin ustny). Żebra usztywniające zakłada się na tarcze- podczas montażu deskowania.
Ściany grube takich budowli, jak zapory, jazy, śluzy itp. wykonuje się w deskowaniach przestawnych, które po zabetonowaniu części ściany podnosi się wyżej i przymocowuje do śrub zabetonowanych w wykonanej warstwie betonu.
Podczas wiązania i twardnienia dużych mas betonu występuje zjawisko samonagrzewania się betonu, które powoduje powstawanie pęknie i rys w wykonanym elemencie.

Oprócz tego w betonie występują odkształcenia wskutek skurczu i pełzania (opinie o programie). Dlatego konieczne jest wykonywanie dylatacji pionowych i szwów roboczych, tj. podzielenia budowli na fazy betonowania.
Szerokość, długość i grubość jednego boku zależy od wielu czynników. Na podstawie doświadczeń można przyjąć, że długość betonowanego bloku wynosi 15-20 m, a żelbetowego do 30 m (segregator aktów prawnych).
Wysokość bloku w masywnych budowlach powinna wynosić 3-6 m, a maksymalnie 10 m. W cienkich ścianach żelbetowych może ona dochodzić nawet do 20 m.

Zadaniem tej ściany jest przeniesienie obciążenia od nasypu razem z obciążeniem użytkowym oraz z ciężarem jeżdżącego po nim dźwigu z obciążeniem.
Ściany śluzy przenoszą obciążenie od parcia ziemi przy obniżonym poziomie wody w śluzie, ale muszą przenieść również parcie przy całkowitym opróżnieniu śluzy. Kształt ściany i jej zbrojenie wynika z przenoszonych obciążeń (promocja 3 w 1).