Wytwórnie pomocnicze

Niezależnie od tego wytwórnie pomocnicze instaluje się również w budynkach zamkniętych, lecz prowizorycznych. Tego rodzaju wytwórnie stanowią typ przejściowy między wytwórnią poligonową a stałym zakładem przemysłowym (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zasadniczym zadaniem wytwórni pomocniczych obydwóch typów jest wytwarzanie elementów nietypowych, których produkcja w zakładach stałych jest nieopłacalna, a przeto ograniczona. Wytwórnie pomocnicze mogą jednak produkować również seryjnie elementy typowe w przypadku gdy znaczna odległość od najbliższego zakładu stałego, a w związku z tym znaczne koszty transportu i robót załadunkowo-wyładunkowych, przemawiają za produkcją połową (sezonową) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wytwórnie typu poligonowego mają wiele wad w porównaniu z zakładami produkcji stałej, fabrycznej. Są to: sezonowość produkcji, uzależnienie od warunków atmosferycznych, mniejszy stopień mechanizacji, a w związku z tym zwiększony nakład pracy ręcznej, zazwyczaj wyższy koszt ogólny produkcji na jednostkę, utrudniona organizacja kontroli jakości produkcji, straty energii cieplnej przy polowych metodach dojrzewania w parze niskoprężnej i inne (uprawnienia budowlane).

Pomimo tak licznych wad produkcja połowa jest nadal stosowana, zwłaszcza w ośrodkach odległych od istniejących zakładów o charakterze stałym, ze względu na następujące zalety wytwórni poligonowych: mały koszt inwestycji, wyeliminowanie kosztów transportu elementów z zakładów scentralizowanych, wyeliminowanie uszkodzeń w czasie transportu, prostota i elastyczność produkcji oraz możliwość stosowania dalszych ulepszeń. Kilkunastoletnia praktyka niektórych firm na Zachodzie w klimacie łagodniejszym (np. firmy Reema w Anglii) wykazała, że przy sprawnej organizacji produkcja połowa daje dobre wyniki ekonomiczne.

Moc produkcyjna

Roczną moc produkcyjną wytwórni określa się objętością wytwarzanych elementów. Powinna ona odpowiadać rocznemu zapotrzebowaniu prefabrykatów dla obiektów budowlanych, zaopatrywanych przez wytwórnię. Poza tym dla zapewnienia pełnego wykorzystania maszyn, urządzeń i załogi roboczej produkcja elementów powinna być w okresie produkcyjnym ciągła i równomierna (program egzamin ustny). Z powyższego warunku wynika konieczność ciągłości i równomierności robót montażowych na placu budowy. Nasilenie produkcji elementów i robót montażowych w okresie wzmożonego sezonu budowlanego należy zabezpieczyć stosując pracę na dwie, a nawet trzy zmiany.

W wytwórniach poligonowych, pracujących przeważnie na otwartej przestrzeni (z zastosowaniem różnego rodzaju zadaszeń przestawnych czy przesuwnych), produkcja trwa zazwyczaj przez 8 miesięcy w ciągu roku, przy czym przez 4 miesiące letnie zalecana jest praca na 2 zmiany. Liczba zmian pracy w ciągu roku (przyjmując25 dni roboczych w miesiącu) (opinie o programie).

Określanie mocy produkcyjnej wytwórni elementów wielkowymiarowych dla budynków mieszkalnych odbywa się na podstawie liczby izb, które zaplanowano do zmontowania w okresie rocznym. Jak wynika z przeprowadzonych badań krajowych (Instytut Organizacji i Mechanizacji Budownictwa), ekonomicznie efektywne wielkości takich wytwórni odpowiadają produkcji elementów wynoszącej najmniej 1500 izb rocznie (należy unikać budowy mniejszych wytwórni, a okres amortyzacji utrzymywać w granicach 5 lat) (segregator aktów prawnych).

Ponieważ czynnikiem decydującym o mocy produkcyjnej wytwórni jest wydajność montażowa żurawia (żurawi) montującego te elementy na budowie, dlatego obliczanie tej wydajności ma znaczenie istotne. Podstawowe zasady obliczania wydajności żurawi montażowych podane są w p. 3.4.4, natomiast praktyczne wydajności roczne żurawia w założeniu rocznego montażu w liczbie 220 dni (362 zmiany) oraz z uwzględnieniem wszystkich obiektywnych przerw w montażu, a także czasu zużytego na przesunięcia żurawi itd. powinny wg badań IOMB wynosić od 3,30 do 3,84 izb dziennie i od 1008 do 1176 izb rocznie (promocja 3 w 1).