Wzór marmurkowy

Produkuje się wykładzinę (Pegulan, Rekord) o zewnętrznej warstwie użytkowej z bezbarwnej i przezroczystej folii PCW, sprasowanej z warstwą podkładową z folii z nadrukowanym wzorem; wykładzina ta jest bardzo odporna na czynniki mechaniczne, przy czym wzorzysty druk zmniejsza w dużym stopniu widoczność drobnych rys i innych uszkodzeń powierzchni podłogi, podobnie jak wzór marmurkowy wykładzin wielowarstwowych, produkowanych w Polsce (program uprawnienia budowlane na komputer).

Rulony mają szerokość ponad 1,0 m i długość do 20 m. Grubość wykładzin beztkaninowych wynosi zwykle 1,6-2,0 mm, z dolną warstwą tkaniny - 2-2,5 mm. Zakres właściwości technicznych wykładzin rulonowych, które podlegają sprawdzaniu przy odbiorze, jest większy aniżeli płytek. Oprócz cech stawia się wykładzinom wymagania dotyczące giętkości, przyczepności między poszczególnymi warstwami oraz w niektórych krajach wytrzymałości na rozciąganie. Szczególną właściwością wykładzin rulonowych jest zdolność przylegania do podłoża po upływie krótkiego czasu od chwili ułożenia ich ,,na sucho” (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Arkusze wykładziny wielowarstwowej rozłożone na podłożu powinny po upływie nie więcej niż 24 godz. dobrze przylegać na całej powierzchni. Arkusze wykładziny pocięte z rulonu powinny być układane wzdłuż dłuższego wymiaru pomieszczenia, przy czym spoiny między arkuszami powinny być prostopadłe do ściany okiennej. Należy unikać spoin w miejscach najsilniejszego ruchu (w środku korytarza, w otworach drzwiowych itp.) oraz w miejscach narażonych na częste zawilgocenie (uprawnienia budowlane). Szerokość spoin powinna być nie większa niż 0,5 mm.

Wykładziny beztkaninowe

Arkusze przycina się w miejscach ich styku przez ułożenie ich na zakład i prowadzenie noża wzdłuż listwy metalowej lub przy użyciu specjalnego noża z prowadnicą, opierającą się o brzeg zakładu. Jeżeli arkusz górny ma równy brzeg, można prowadzić ostrze noża wzdłuż tego brzegu (program egzamin ustny).

Wykładziny beztkaninowe przykleja się do podłoża na ogół rozpuszczalnikowymi klejami kontaktowymi, rzadziej klejami dyspersyjnymi. Wykładziny na spodzie tkaniny można również przyklejać za pomocą klejów wodnych (np. klejem kazeinowym). Przy zastosowaniu kleju rozpuszczalnikowego każdy arkusz odgina się na połowie długości, powleka się klejem podłoże i spód arkusza i po odparowaniu rozpuszczalników przykłada posmarowaną klejem połowę arkusza do podłoża, silnie dociskając ją w kierunku od środka ku brzegom w celu usunięcia spod wykładziny powietrza. Następnie w ten sam sposób przykleją się drugą połowę arkusza (opinie o programie). Szczególnie ważne jest staranne przyklejenie środkowego pasa arkusza i styku kolejno klejonych połówek arkusza.

W przypadku mocowania wykładzin do podłoża za pomocą klejów dyspersyjnych lub wodnych postępuje się analogicznie jak przy użyciu klejów rozpuszczalnikowych, lecz warstwę kleju nanosi się jedynie na podłoże. Przed klejeniem wykładzina powinna co najmniej 24 godziny znajdować się w pomieszczeniu, w którym ma być zastosowana, przy czym arkusze rozkłada się na podkładzie. W przypadku użycia klejów rozpuszczalnikowych obowiązuje przestrzeganie przepisów bhp (segregator aktów prawnych).

Podłogi z wykładzin rulonowych są jednobarwne lub o wielu barwach z arkuszy tworzących ornament. Dążność do podwyższenia jakości mieszkań pod względem akustycznym jest przyczyną rozpowszechnienia w wielu krajach płytek i wykładzin z warstwą tłumiącą dźwięki uderzeniowe. W wielu krajach produkuje się płytki podłogowe, składające się z 3 warstw (promocja 3 w 1). Dolna warstwa o grubości 0,5 mm jest wykonana z polichlorku winylu o strukturze zwartej, warstwa środkowa o grubości 1,2 mm stanowi porowatą i sprężystą przekładkę tłumiącą, wyprodukowaną na bazie PCW, lecz z dużą zawartością wypełniaczy, warstwa górna (użytkowa) również z PCW ma grubość tylko 0,3 mm i szczególnie wysoką odporność na ścieranie.