Wzrastania obciążenia

Naprężenia te, w skrajnym przekroju od strony działania obciążenia są równe zeru, następnie wzrastają prawie liniowo, aż do momentu osiągnięcia wartości maksymalnej, by potem opaść stopniowo aż do zera. Punkt określający wartość zerową naprężeń, w miarę wzrastania obciążenia, wędruje w kierunku nieobciążonego przekroju skrajnego (program uprawnienia budowlane na komputer).

Również punkt, w którym naprężenia od sił przyczepności osiągają swoje maksimum, przesuwa się w stronę krawędzi nieobciążonej. W miarę wzrastania obciążenia, powiększają się wartości naprężeń, aż do osiągnięcia maksymalnej wartości około 60 kG/cm2.
W opisywanych wynikach badań zaobserwowano jeszcze jedno bardzo charakterystyczne zjawisko (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przy kolejnym obciążeniu i odciążeniu próbek stwierdzono, że poważna część naprężeń w stali pozostaje w niej pomimo odciążenia. Naprężenia te utrzymują się na stałe wskutek działania betonu otulającego Wykresy tego rodzaju naprężeń pozostałych po różnych wartościach obciążenia. Przedstawione krzywe są na ogół podobne do krzywych naprężeń od sił przyczepności. Jest to zupełnie zrozumiałe, gdy uprzytomnimy sobie, że naprężenia od sił przyczepności są przyczyną powstania naprężeń pozostających w stali (uprawnienia budowlane).

Porównując wykres z wykresem naprężeń pozostałych w stali spostrzegamy od razu, że ten ostatni powstał z załamania górnych gałęzi krzywych. Wynika z tego, że rolę odjętej zewnętrznej siły przyjmują na siebie siły przyczepności. Utrzymują one, w połowie pręta od strony nieobciążonej, nadany w czasie obciążenia stan naprężenia. Zmieniają przy tym swój kierunek. Wykres naprężeń od sił przyczepności, sporządzony na podstawie wykresu naprężeń pozostałych w stali (program egzamin ustny).

Obciążając ponownie pręt odciążony, obserwujemy zjawisko sumowania się nowo wywołanych naprężeń z naprężeniami, które pozostały w stali po uprzednim obciążeniu.

Zjawisko przyczepności

Przebieg krzywych naprężeń w stali pod obciążeniem siłą 5 T przyłożonym po różnych uprzednich obciążeniach.
Zjawisko przyczepności było leż badane przez rozciąganie pręta stalowego tkwiącego w próbce betonowej (opinie o programie). Obserwowano, jak w innych metodach, naprężenia występujące w stali i w betonie wzdłuż długości pręta. Badanie odtwarza warunki panujące w strefie rozciąganej betonu, a ma to naturalnie sens do momentu wystąpienia rys w próbce betonowej.

Po tym momencie odtwarza ono tylko warunki, w jakich znajduje się pręt zawarty pomiędzy dwoma rysami betonu, poddany działaniu sił rozciągających. Wyniki przeprowadzonych w ten sposób doświadczeń, przedstawione są na niżej podanych rysunkach. Przebieg naprężeń w rozciąganym rozmaitą siłą pręcie i wynikające stąd naprężenia od sil przyczepności. Wykresy te, pod względem swego charakteru, odpowiadają wynikom doświadczeń opisanych już wyżej (segregator aktów prawnych).

Przy niedużych siłach panujących w stali tylko w skrajnych partiach bclcczki powstają siły przyczepności przeciwdziałające i przejmujące całkowicie ciągnienie w pręcie stalowym. W miarę powiększania się sił, coraz to dalsze partie belki zostają wciągnięte do współpracy. Wykres naprężeń przyczepności występujących przy maksymalnej sile 5 T wykazuje już pierwsze oznaki zniszczenia przyczepności przy obu brzegach beleczki. Symetria wykresów jest zrozumiała i nie wymaga komentarzy (promocja 3 w 1).

Bezwzględne wartości naprężeń od sił przyczepności, uzyskane w wyniku doświadczeń, są stosunkowo niskie w porównaniu z liczbami uprzednio przytoczonymi. Zostało to spowodowane z jednej strony niższą wytrzymałością betonu, z drugiej zaś faktem, że kotwienie stali w betonie rozciąganym daje gorsze wyniki od kotwienia w strefie ściskania. Interesują nas zresztą w tych rozważaniach nie tyle wartości liczbowe, ile charakter zjawiska.