Wzrost odkształcalności betonu

Wzrost odkształcalności betonu pod wpływem obciążeń długotrwałych wyraźnie widać z krzywych zaproponowanych przez CEB w oparciu o badania Sella i Rascha, przeprowadzone pod kierunkiem Ruscha, Krzywe te również wskazują na spadek wytrzymałości betonu pod działaniem długotrwałych obciążeń oraz na zjawisko posiadania przez beton maksymalnej odkształcalności pod działaniem obciążenia wynoszącego 60-80% wytrzymałości doraźnej betonu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zjawiska te zachodzą zarówno w prętach osiowo ściskanych, jak i w strefie ściskanej elementów zginanych lub ściskanych mimośrodowo. Czas trwania
szybkość wzrostu obciążenia wywierają wpływ na trzy podstawowe parametry, charakteryzujące przekrój żelbetowy, tj. f - wskaźnik położenia osi Zmianv wskaźników £ i £ jak widać z przytoczonego rysunku są nieznaczne. Natomias: wahania wskaźnika m pod wpływem czasu trwania obciążenia są duże. Również w znacznych granicach zmieniają się wartości ez. Nasuwa to wniosek, że wpływ długotrwałości obciążeń można regulować zmianami procentu zbrojenia (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Jednakże przeprowadzone badania potwierdziły w tej materii znane stwierdzenie, że nadmierne zwiększenie przekroju zbrojenia nie przynosi pożądanych efektów. W badaniach tych dla różnych wartości mimośrodów zmieniano procent zbrojenia. Okazało się, że wielkość mimośrodu przy obciążeniach długotrwałych nie ma większego wpływu na nośność elementów. Jedynie przejście od zginania do czystego ściskania daje dochodzącą do 25% utratę nośności. Badania te potwierdziły, że przy obciążeniu długotrwałym wytrzymałość betonu spada do 75% wytrzymałości doraźnej.

Wiek betonu nie wywiera widocznego wpływu na ubytek wytrzymałości próbek poddanych obciążeniu trwałemu. Odkształcenia betonu pod działaniem obciążeń długotrwałych są dwu- do czterokrotnie wyższe niż przy obciążeniu doraźnym (uprawnienia budowlane).
Rasch wysunął na bazie powyższych doświadczeń hipotezę, że włókna strefy ściskanej w elemencie zginanym pod wpływem obciążeń długotrwałych ulegają odkształceniom proporcjonalnym do odległości od osi obojętnej, ale różnej szybkości, Rusek uważa, że najniekorzystniejszy dla elementu jest okres pierwszych kilkunastu godzin po obciążeniu (program egzamin ustny).

Konstrukcje betonowe

Dłuższe obciążenie powoduje równomierniejszy rozkład naprężeń wskutek plastycznych odkształceń materiału bardziej naprężonych warstw strefy. Pełzanie znów zwiększa odkształcenie warstw najbliższych osi obojętnej. Pociąga to za sobą wyrównanie bryły naprężeń i obniżenie się naprężeń maksymalnych. Przy ściskaniu osiowym, gdzie wszystkie włókna znajdują się w jednakowym położeniu, efekty reologiczne nie przynoszą korzyści konstrukcji, natomiast zmniejszenie się wytrzymałości, charakterystyczne dla obciążeń długotrwałych powoduje ubytek nośności. Najwyraźniej to widać na elementach smukłych (opinie o programie).

Utrata stateczności następuje tu przy mniejszej sile. Naukowe ujęcie zagadnienia bezpieczeństwa konstrukcji napotyka na poważne przeszkody wobec braku możliwości obiektywnej oceny odchyleń budowli wykonanej od stanu przewidzianego.
Bezpieczeństwo każdej konstrukcji budowlanej zależy od jakości materiału, z którego została ona wykonana, od staranności wykonania, dokładności przyjęcia obciążeń, które będą na nią oddziaływać i od wielkości odkształceń, którym będzie podlegała (segregator aktów prawnych).

Konstrukcje betonowe wobec specyficznych cech materiału i różnorodności metod realizacji nastręczają szczególnie dużo trudności przy ustaleniu właściwych współczynników bezpieczeństwa, zwanych także współczynnikami pewności konstrukcji. Tej drugiej nazwy będziemy raczej unikali, ponieważ jest ona zbliżona do współczynnika ufności stosowanego w rachunku prawdopodobieństwa (promocja 3 w 1).

Ujęcie oceny pewności konstrukcji, gdy mamy na myśli wyłącznie wyczerpanie jej nośności, sprowadza się do ustalenia współczynników bezpieczeństwa. W przypadkach ograniczenia odkształceń, powstawania rys lub ich rozwarcia chodzi na ogół jedynie o zapewnienie użytkowania konstrukcji zgodnie z jej przeznaczeniem, bez narażania się na utratę przez nią nośności.