Hipoteza kompasowa

Możliwe, że tuż po wykluciu, gdy schodzą do wody, niezwykle trwale zapamiętują specyficzny zapach lub smak wody przy Wyspie Wniebowstąpienia. Kiedy potem dorosłe osobniki płyną ku Wyspie, potrafią wykryć wszelkie jej ślady, niesione przez Prąd Południoworównikowy, już w wielkiej od niej odległości. Wyczuwają ten smak lub zapach na długo zanim jeszcze zobaczą samą Wyspę, co może nastąpić dopiero w odległości około 30 kilometrów. Górująca nad Wyspą Wniebowstąpienia Green Mountain ma bowiem wysokość 1524 metrów nad poziom morza, a wysoko nad jej szczytem unoszą się często chmury. Inną widoczną oznaką mogą być ptaki lecące ku Wyspie (program uprawnienia budowlane na komputer).

Jeżeli założymy, że Wyspa Wniebowstąpienia emituje coś, co zielone żółwie mogą wykrywać, rodzi się następne pytanie: w jaki sposób gady nawigują na pełnym oceanie, by do tego czegoś dotrzeć? Być może jakiś organ w ciele żółwi umożliwia im nawigowanie według gwiazd. Zgodnie z inną, bardziej prawdopodobną hipotezą, zwierzęta te mają „zmysł kompasowy", umożliwiający im ocenę wysokości Słońca w południe i określanie w ten sposób szerokości geograficznej swojej pozycji (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Hipoteza kompasowa zakłada, że zielone żółwie płyną na północ lub na południe wzdłuż brzegów Brazylii, wiedzione swoim zmysłem węchu lub smaku, aż docierają do miejsca, gdzie po wykluciu się i wyruszeniu na ocean po raz pierwszy dostrzegły wybrzeża Ameryki Południowej. Szerokość geograficzna tego punktu może niewiele różnić się od szerokości geograficznej Wyspy Wniebowstąpienia. Wówczas żółwie kierują się na wschód (uprawnienia budowlane).

We wnętrzu południowej Afryki, w Botswanie, leży jedna z największych tajemnic Natury. W tej właśnie okolicy wody Okawango, trzeciej pod względem wielkości rzeki tego regionu, wachlarzowato rozpływają się wśród pustynnych piasków kotliny Kalahari. Plątanina krzyżujących się kanałów, mokradeł, wysp i zalanych równin tworzy największą śródlądową deltę na Ziemi, gdzie woda zachowuje się w przedziwny sposób (program egzamin ustny).

Wody delty

Wody delty Okawango zasilają zróżnicowany ekosystem, obfitujący w rośliny, zwierzęta lądowe, ryby i ptaki. Również ludzie wykorzystują bogaty potencjał tego regionu, polując tu już od dziesiątków tysięcy lat, chociaż liczba osadników na obszarze delty nigdy nie była duża. Jednakże świat zewnętrzny nic nie wiedział o Okawango aż do roku 1853, kiedy to pierwszy Europejczyk, szwedzki badacz Charles Anderson (1827-1867), dotarł do tego rejonu (opinie o programie).

Podróżował on przez część systemu kanałów, które uważał za szlaki wodne o nieopisanej piękności. Delta jest nie tylko piękna, lecz również w najwyższym stopniu tajemnicza: tworzy oazę na półpustynnej Kalahari; stanowi rejon, gdzie kończy się największa rzeka płynąca nie do morza, lecz w głąb lądu; jest obszarem, do którego corocznie wpływają wielkie ilości wody, które po prostu znikają.

Region delty leży w odległości 1000 kilometrów na wschód od południowego Atlantyku oraz 1 300 kilometrów na zachód od Oceanu Indyjskiego. Obejmuje obszar około 15000 kilometrów kwadratowych. Największa długość delty wynosi ponad 260 kilometrów, natomiast rzeka 2-5% całkowitej ilości wody uchodzi z niej przez okresowe rzeki, które wypływają z jej rozbudowanego systemu mokradeł i kanałów (segregator aktów prawnych).

Najlepszy obraz ogólnej topografii regionu daje widok z lotu ptaka. Ukazuje on, że główna część delty jest niemal trójkątna, z wierzchołkiem skierowanym na północny zachód i usytuowanym w pobliżu wioski Seronga. Podstawa trójkąta przebiega z południowego zachodu na północny wschód i jest bardzo nierówna, zwłaszcza w rejonie rozciągającym się na północny wschód od Maun.

Aczkolwiek rzeka Okawango dociera do tego trójkąta w Seronga, to jednak w strefie delty znajduje się już 90 kilometrów wcześniej, przepływając przez rejon zwany „Uchwytem Patelni”. Jego kształt określony jest przez uskoki geologiczne. Na tym odcinku koryto rzeki głębokości sięgającej 6 metrów i szerokości 150 metrów - można jeszcze wyraźnie określić, choć jest stale przerywane przez pokryte trzciną mokradła i małe, piaskowe wyspy porośnięte trawą i drzewami (promocja 3 w 1).