Wzrost przyczepności

Wpływ chi.w. na zmianę objętości betonu ma również swój drugi aspekt. Jak bowiem stwierdzono, występuje duży i trwały przyrost przyczepności betonu do stali na skutek użycia dodatku chl.w (program uprawnienia budowlane na komputer). Odnośne doświadczenia przeprowadził S. Jarząbek, wg którego trwały przyrost przyczepności wynosi przy dodatku 2% chl.w. ok. 20%, a rośnie przy dodatku 10% chl.w. do ok. 70%.

W przeciwieństwie do wytrzymałości na ściskanie rośnie przyczepność ze wzrostem ilości chl.w. w betonie. Słusznie mówi zatem autor, że zwiększony skurcz niekoniecznie musi być zjawiskiem ujemnym.
Przeprowadzone badania wykazują najczęściej, że dodatek chl.w. zwiększa skłonność stali zbrojeniowej do rdzewienia, co pociągnęło za sobą m. in. zakaz stosowania chlorków do elementów strunobetonowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Jeśli chodzi o elementy żelbetowe, to najczęściej przyjmuje się jednak, iż rdzewienie stali nie nastąpi, jeżeli beton będzie wystarczająco szczelny.

Powyższe ma swoje teoretyczne potwierdzenie w znanym wzorze Evansa. Chlorek wapniowy, oddziaływający w betonie kwaśno, odgrywa rolę elektrolitu powodującego, poprzez zwiększanie koncentracji jonów H
Jak ze wzoru wynika, siła elektromotoryczna E rośnie przy wzroście w elektrolicie tak koncentracji jonów [H+] jak i jonów tlenu [O2-] (uprawnienia budowlane). Koncentracja zaś tych drugich, wynikająca z elektrolitycznej dysocjacji wody i rozpuszczonego w niej tlenu z powietrza, zależy w dużym stopniu od grubości otuliny prętów zbrojenia oraz jej szczelności, przeciwdziałającej dostępowi tlenu z powietrza do powierzchni stali (program egzamin ustny).

Zagrożenie korozyjne stali zbrojeniowej uzależnione też będzie od jakości cementu, do którego chl.w. jest dodawany. Według C. A. Lobry de Bruyn przy tej samej ilości CaCL powstają dla różnych cementów różne warunki korodujące. Najbardziej sprzyjające korozji warunki powstają w roztworze 27 BB T. I zwykłego cementu portlandzkiego, najmniej zaś w cementach bogatych w C,A Według J. Grzymka zjawisko to wyjaśnić można zmniejszeniem się w drugim przypadku ilości jonów Cl-, wiążących się od razu po zarobieniu z C,.4 na sól Friedla (opinie o programie).

Korozja stali

Tak więc korodujące działanie CaCl2 na stal zbrojeniową uzależnione będzie od ilości dodanego CaCl2 (wzrost koncentracji jonów [H ; grubości i szczelności otuliny prętów zbrojenia (łatwość dostępu jonów [O1-] z powietrza) oraz od składu mineralnego cementu (zdolność szybkiego wiązania jonu Cl- przez C3A).
Nowsze badania przeprowadzone przez J. Jambora wykazały, że istnieje zdecydowany wpływ porowatości betonu, zawierającego powierzchni wkładek zbrojenia, co potwierdza w pełni podane na wsteptie rozważania teoretyczne (segregator aktów prawnych). Nie bez wpływu na omawiane zagadnienie jest również konsystencja mieszanki betonowej oraz szybkość wysychania betonu, tzn. pielęgnacja. Według A. Baumele im suchsza jest mieszanka oraz im gwałtowniejsze wyschnięcie betonu, tym większe jest niebezpieczeństwo pow:ó:*wł- nia przez dodatek chl.w. korozji stali, gdyż tym mniejsze ilości CaCL stać trwale przez składniki cementu związane. Przeprowadzone w Rosji badania nad naparzaniem elementów żelbetowych zawierających chi.w. w ilości 2% c.c. wykazały, że przy dodatku chi.w. występuje intensywne rdzewienie stali zbrojeniowej i form metalowych. Po upływie 10 miesięcy twardnienia (promocja 3 w 1).

Korozję stali w strunobetonach badano w ten sposób, że wykonano belki strunobetonowe 230 x 10 x 5 cm z betonu marki 400 i strun 0 2 mm przy ich otuleniu warstwą 10-milimetrową. Stosowano betony porównawcze i z dodatkiem chi.w. w ilości 2% c.c. Po naparzaniu przechowywano belki w suchej piwnicy. W belkach wykonanych z dodatkiem chl.w. stwierdzono silne skorodowanie strun, tak że w niektórych miejscach przekrój strun został zmniejszony do połowy, natomiast w belkach świadkach nie stwierdzono korozji strun.