Teoria silosów

Analiza zjawiska wykazuje duże podobieństwo do teorii silosów. Rozpatrzmy warunki istniejące w wykopie pionowym, w którym ułożono rurociąg. Jeśli powierzchnia terenu nad wykopem jest obciążona dodatkowo, np. przez składowiska towarów, jak hałdy węglowe, pryzmy materiałów sypkich itp., lub też jest obciążona przez fundamenty budynków i obciążenie to można przyjąć jako obciążenie równomiernie rozłożone o wielkości q na 1 m długości wykopu, to obciążenie takie powinno być dodane do wielkości ciężaru gruntu obciążającego rurociąg (program uprawnienia budowlane na komputer).

W niektórych wypadkach dla płytko obciążonych rurociągów należy również uwzględnić obciążenie przez pojazdy, jeśli rurociągi te przebiegają pod jezdnią. Działanie to może być zarówno statyczne, jak i dynamiczne. Przekazuje się ono na rury za pośrednictwem gruntu zasypki, która musi być wykonana bardzo starannie, aby osiadanie jej nie było przyczyną dużych odkształceń jezdni. Ponadto źle wykonana zasypka jest przyczyną tego, że nacisk skupiony od koła pojazdu może przekazywać się bezpośrednio na rurę i powodować jej zgniecenie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Ciężar skupiony działający na naziomie powoduje powstanie w środowisku gruntowym naprężeń działających w różnych kierunkach, również j w kierunku pionowym, tj. najbardziej niekorzystnym dla obudowy kanałów. Naprężenia te dadzą dodatkowe obciążenie statyczne rury lub sklepienia kanału. Wielkość ich można obliczyć za pomocą wzorów teorii sprężystości, np. ze wzoru Boussinesqa. Obciążenie Qr może być wzięte z wykresu, gdzie jest podane dla różnych obciążeń osi pojazdu działających na powierzchni. Współczynnik cp wyprowadzony został z uwzględnieniem zarówno wpływu obciążenia dynamicznego, jak i sztywności rury (uprawnienia budowlane). Zależy on również od rodzaju nawierzchni ulicy.

Przy płytkim zagłębieniu rurociągu lub kanału, tj. tam, gdzie nakrycie sklepienia jest mniejsze od 1,0 m, jako obciążenie pionowe tego sklepienia należy przyjmować całą wielkość nacisku od jednego koła pojazdu, przy założeniu, że przekazuje się on cały na sklepienie kanału lub na wierzch rury.

Wytrzymałość rury

Wytrzymałość rury ułożonej w wykopie zależy w znacznym stopniu od jej sposobu ułożenia na dnie wykopu (program egzamin ustny). Niektóre źródła określają podbudowę rury nazwą fundament, jest to jednak określenie nieścisłe. Fundamentem jakiejś budowli nazywamy zwykle tę jej dolną część, która ma przenieść cały jej ciężar w postaci jednej lub kilku sił, dających w poziomie posadowienia dodatkowe obciążenie pionowe gruntu, większe od pierwotnego naprężenia pionowego, które panowało w środowisku gruntowym przed wykonaniem budowli.

Przy budowlach podziemnych, takich jak kanały, rzadko istnieje podobna okoliczność (opinie o programie). Obciążenie pionowe gruntu na dnie wykopu po wykonaniu kanału jest przeważnie mniejsze niż naprężenie pierwotne i dlatego zasady obliczeń oraz projektowania konstrukcji podbudowy kanałów nie mogą tu być brane wprost z nauki o fundamentowaniu. W wyniku znacznej liczby doświadczeń wykonanych na modelach oraz obserwacji pomiarów dokonanych na wybudowanych kanałach można wyznaczyć wielkość współczynnika, uzależniającego wytrzymałość graniczną rury ułożonej w wykopie i zasypanej w stosunku do wytrzymałości granicznej podanej w normach od sposobu podbudowy rury (segregator aktów prawnych).

Sposoby 1 i 2, przy których rury ułożone są bezpośrednio na gruncie, a pod mufy połączeniowe wykonuje się tylko zagłębienie, należy stosować tylko przy gruntach sypkich. Przy gruntach spoistych te dwa sposoby ułożenia rur w wykopach wymagają wykonania podsypki z piasku lub żwiru o grubości 5 cm (promocja 3 w 1).

Przy wykopach nawodnionych dla wszystkich rodzajów ułożenia należy przewidzieć wykonanie pod rurą warstwy odwadniającej (drenującej) według wskazówek podanych w rozdziale o wykonywaniu wykopów. Przy układaniu rur według sposobów 5 do 9 należy pamiętać o dobrym ubiciu betonu (w warstwach co 10 cm).