Wzrost wytrzymałości cienkich warstw

Zarówno części składowe samego betonu (np. mleko cementowe, a w przypadku prefabrykatów także stwardniała powłoka tego mleka), jak i ciała obce (np. odpryski zaprawy, kurz) tylko luźno trzymają się dolnej powierzchni stropu i mogą powodować odrywanie się układanego tynku razem z nimi. Cząstki te należy więc usunąć przed rozpoczęciem tynkowania (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przypadkach gdy pasła do smarowania zostanie naniesiona nierównomiernie, w niektórych miejscach na powierzchni betonu może pozostać tak gruba warstwa środka zmniejszającego przyczepność, że przyczepność między tynkiem i betonem zostanie znacznie zmniejszona. Większe pozostałości środka do smarowania deskowań można stwierdzić, jeśli przy próbie zwilżenia powierzchni woda perli się na niej (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Pozostałości takie należy usunąć za pomocą wodnego roztworu rozpuszczalnika. Szczególnie przy stosowaniu cienkich wypraw jednowarstwowych stawia się bardzo wysokie wymagania co do równości podłoża, gdyż na podłożu nierównym tynk może być miejscami bardzo cienki. Wzrost wytrzymałości takich cienkich warstw zależy w znacznym stopniu od chłonności podłoża i od warunków klimatycznych podczas schnięcia. Warstwy te wykazują więc skłonność do pękania.

Wobec znaczenia stanu powierzchni betonu dla wykonania właściwych tynków normy DIN żądają sprawdzenia podłoża i pisemnego meldunku wykonawcy tynków o ewentualnych zastrzeżeniach (uprawnienia budowlane).

Przed otynkowaniem stropu żelbetowego należy starannie sprawdzić jakość podłoża. Sprawdzenie takie obejmuje oględziny, próby przecierania, zadrapywania i zwilżania podłoża i ma na celu przede wszystkim skontrolowanie wilgotności, wodochłonności, wytrzymałości i równości jego powierzchni. Jeżeli podłoże jest jeszcze wilgotne, należy odczekać do wyschnięcia betonu. Luźne cząstki trzeba usunąć z powierzchni za pomocą szczotek albo szlifując ją lub piaskując. Resztki środka do smarowania deskowań należy zmyć odpowiednim rozpuszczalnikiem (program egzamin ustny).

Odrywanie się tynku od stropu żelbetowego zaobserwowano również przy nienagannej jakości powierzchni betonu. Odrywanie występowało wtedy, gdy nie natryskano powierzchni betonu wyprawą przed ułożeniem właściwego tynku wapienno-cementowego lub gipsowego, a także wtedy, gdy wyprawa małą wytrzymałość albo była tak gładka, że nie osiągnięto dostatecznej przyczepności warstwy tynku.

Przyczepność cząstek zaprawy

Odrywanie się cienkiego tynku jednowarstwowego obserwowano przy dużych nierównościach dolnej powierzchni stropu, powodujących znaczne wahania grubości tynku (2 do 15 mm). Również tynki gipsowe w pomieszczeniach wilgotnych wykazały poważną utratę wytrzymałości i odrywały się (opinie o programie).

Wymagane przez normę DIN 18550 w przypadku tynkowania dolnej powierzchni stropu uprzednie jej wyprawienie natryskiwaną obrzutką ma na celu zwiększenie powierzchni przyczepności i możliwości zazębienia się tynku z podłożem. Wyprawa taka może spełnić swoje zadanie tylko przy zachowaniu następujących warunków:

Natryskiwana na podłoże wyprawa (obrzutka) nie może mieć w żadnym przypadku mniejszej wytrzymałości niż układana na niej warstwa tynku (narzut). Zaprawa na obrzutkę nie może więc zawierać mniej środka wiążącego niż zaprawa na narzut i musi być dostosowana do jej rodzaju (segregator aktów prawnych).

Obrzutka musi mieć szorstką powierzchnię, powinna więc zawierać więcej grubego piasku (0 5 mm). Przed rozpoczęciem właściwego tynkowania obrzutka musi dostatecznie wyschnąć. Między wykonaniem obrzutki a rozpoczęciem prac tynkarskich powinno więc upłynąć co najmniej 12 godzin.

Jak wykazały badania, środki poprawiające przyczepność w postaci zawiesiny tworzyw sztucznych (np. na bazie PAC) dodane do natryskiwanej obrzutki lub zastosowane zamiast niej mogą powiększyć przyczepność cząstek zaprawy między sobą i do podłoża dzięki tworzeniu błonek przez cząsteczki tworzywa. Na skutek sprężystości takiej błonki poprawia się też odkształcalność bez spękań. Tego rodzaju dodatki nie są objęte normami (promocja 3 w 1). To samo dotyczy cienkich tynków jednowarstwowych z zapraw gipsowych grupy IV oraz z suchych zapraw z dodatkiem środków poprawiających przyczepność, przeważnie na bazie celulozy.