Zabezpieczenia zaprawy

W celu zabezpieczenia zaprawy przed wypływaniem umieszcza się z drugiej strony spoiny łatę drewnianą. Tak wykonane złącza stanowią rozwiązanie przejściowe do złączy podbetonowanych. W złączach podbetonowanych płyta górnej kondygnacji ustawiana jest na obniżonych łapach płyt stropowych, lub na nakrętkach trzpieni kierunkowych, jak w złączach podbijanych. Krawędź dolna płyty jest zwykle zagłębiona ok. 1 cm poniżej wierzchu stropu i sfazowana w celu ułatwienia spływu betonu i zapobieżenia powstawaniu pustych miejsc pod płytą. Beton nanoszony jest z jednej strony ściany i kontrolowany z drugiej czy w pełni wypełnił przestrzeń między prefabrykatami (program uprawnienia budowlane na komputer).

Betonowanie całego wieńca po ustawieniu płyty ściany górnej kondygnacji wymaga utrzymania rozpór montażowych na dwóch kondygnacjach, co jest utrudnieniem montażowym. Jeżeli grubość stropu jest dostatecznie duża (> 20 cm), można uniknąć tej trudności obniżając wieniec do grubości ok. 10 cm (co jest stosunkowa łatwe przy wieńcach prefabrykowanych, łączonych za pomoc spawania) i ograniczając podbetonowanie tylko do górnej części złącza (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Złącza podbetonowane są szczególnie zalecane przy występowaniu dużych poziomych sił ścinających w złączu (np. na terenach sejsmicznych) (uprawnienia budowlane). W złączach pionowych w ścianach konstrukcyjnych następuje przenoszenie pionowych sił ścinających, pojawiających się tu na skutek zginania ściany w swojej płaszczyźnie lub różnicy obciążeń (odkształceń) stykających się ze sobą płyt. Drugim rodzajem sił są siły poziome, pojawiające się w złączu wskutek różnicy ugięć płyt w narożu, odkształceń termicznych płyt itp.

Rola wieńca

Poza częścią konstrukcyjną występuje jeszcze w złączach w ścianach zewnętrznych, podobnie jak w złączach poziomych, część uszczelniająca, mająca za zadanie zabezpieczyć ścianę przed przenikaniem wody przez złącze i część termoizolacyjną, w celu uniknięcia mostka termicznego w ścianie w miejscu złącza (program egzamin ustny).

Z uwagi na sposób przekazywania sił złącza pionowe dzielimy ogólnie na:

1. złącza ciągłe, w których przekazywanie sił następuje w sposób mniej lub więcej równomierny wzdłuż całej długości złącza,
2. złącza skupione, w których następuje miejscowe przekazywanie sił.

Z uwagi na sposób ukształtowania krawędzi bocznych wyróżniamy złącza bezdyblowe płaskie, bezdyblowe wrębowe, dyblowe płaskie, dyblowo wrębowe. Złącza płaskie (nie osłonięte) stosowane są w przypadkach szczególnych, gdy potrzebne jest zwiększenie powierzchni przekroju pionowego złącza (w złączach wrębowych jest ona mniejsza od powierzchni przekroju pionowego ściany) lub dostęp do złącza od zewnątrz, np. w celu połączenia przez spawanie prętów zbrojenia wypuszczonych z prefabrykatu (opinie o programie).

Do grupy złączy skupionych zaliczamy złącza, w których występują pojedyncze dybie o stosunkowo dużych wymiarach wieńce stropowe, płyty stropowe przewiązujące spoinę, miejscowe połączenia spawane itp. Wymienione rodzaje złączy mogą występować też równocześnie (segregator aktów prawnych).

Rola wieńca jest dość specyficzna i można uważać go za złącze skupione tylko w przypadku, gdy jest on jedynym elementem złącza (np. gdy złącze jest bezdyblowe, a więc o bardzo małej nośności na siły styczne). W przypadku gdy wieniec występuje ze złączem ciągłym, staje się on elementem tego złącza. Bardzo często w wieńcu skoncentrowane jest zbrojenie złącza ciągłego.

Zbrojenie poprzeczne w złączach pionowych ma podstawowe znaczenie dla ich pracy. Przeciwdziała nie tylko rozspojeniu złącza na skutek pojawienia się rys (rys skurczowych lub rys w wyniku oddziaływających sił), lecz warunkuje również dalszą pracę złącza po zarysowaniu (promocja 3 w 1).