Zabezpieczenie konstrukcji

Dokładniejsze informacje o stanie naprężeń w konstrukcjach betonowych można uzyskać przez iterację, przyjmując w kolejnych przybliżeniach poprawione moduły sprężystości E, stosownie do naprężeń w danym punkcie, ocenianych w poprzednim przybliżeniu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zabezpieczenie konstrukcji przed szkodliwymi wpływami temperatury można osiągnąć w różny sposób, m.in. przez złagodzenie zmian temperatury, np. przez schłodzenie awaryjnych zrzutów gorącej wody w zbiorniku retencyjnym. Metoda ta może być stosowana głównie dla zabezpieczenia przed silnymi źródłami ciepła, przede wszystkim w obiektach przemysłowych. Drugi sposób zabezpieczenia polega na osłonięciu warstwą izolacyjną; można w ten sposób wydatnie zmniejszyć efekt periodycznych (głównie dobowych) zmian temperatury lub zmniejszyć różnice temperatury między powierzchniami konstrukcji. Izolacja będzie skuteczna jedynie, gdy umieści się ją od strony wyraźnych zmian temperatury, tj. od strony źródła ciepła lub od strony powietrza atmosferycznego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Do trzeciej grupy zabezpieczeń można zaliczyć rozwiązania konstrukcyjne, polegające na ułatwieniu odkształceń, np. przez zastosowanie dylatacji, zmniejszenie oporów lub rozwiązanie konstrukcji w postaci elementów jednoprzęsłowych. Rozpatrzmy pracę rurociągu ciepłowniczego. Jeżeli rozwiążemy go symetrycznie, osie kompensatorów winny pozostać w położeniu początkowym, niezależnie od zmiany temperatury. Odkształceniu kompensatora o AL towarzyszy powstanie w nim odpowiedniej siły Nl0.

Zmniejszenie siły można osiągnąć zarówno przez zmniejszenie odległości między podporami stałymi, jak i zmniejszenie sił tarcia, np. stosując łożyska wałkowe lub podpory wahliwe (uprawnienia budowlane).
Jeśli konstrukcja jest oparta nieprawidłowo, to można oczekiwać jej uszkodzenia podczas rozruchu, gdy występuje różnica temperatur między odcinkami rurociągu. Pokazaną konstrukcję rozwiązano jako belkę dwuprzęsłową rozpiętości 2x 10,0 m. Oparcie na podporach skrajnych (przesuwnych) wykonano przez zabetonowanie koryta wprost na ich głowicach (program egzamin ustny).

Skurcz betonu

Jednocześnie zaniedbano oczyszczenie szczelin dylatacyjnych między sąsiednimi odcinkami koryta. W wyniku tych błędów nastąpiło zarysowanie głowic słupów w okresie zimowym, natomiast latem wydłużenia poszczególnych odcinków sumowały się, poczynając od nieprzesuwnego przyczółka. W konsekwencji nastąpiło złamanie niektórych podpór stałych.
Podobne zjawiska mogą wystąpić w rurociągach ułożonych w gruncie.
Konstrukcje betonowe ulegają uszkodzeniu głównie w okresie zimy, gdy występują w nich naprężenia rozciągające. Uszkodzeniom tym można zapobiec za pomocą wstępnego sprężenia, przy czym cięgna umieszcza się zwykle w osi działania wypadkowej sił rozciągających (opinie o programie).

Występujące latem dodatkowe ściskania w tej strefie konstrukcji nie prowadzą do jej uszkodzenia, a jedynie można oczekiwać uszkodzenia sztywnych podpór.
Wpływ skurczu betonu
Skurcz betonu następuje w wyniku odparowania wody otaczającej ziarna kruszywa drobnego i przede wszystkim ziarna cementu (segregator aktów prawnych). Zmniejszenie grubości warstwy wody błon- kowej powoduje wzrost sił powierzchniowych, a w konsekwencji - zbliżenie ziarn ku sobie. W początkowej fazie twardnienia betonu proces skurczu jest odwracalny; przy nawilżeniu obserwuje się pęcznienie. W miarę wzrostu wytrzymałości (a więc wzrostu modułu sprężystości) obydwa zjawiska ulegają zanikaniu i praktycznie ustają.

Skurcz betonu zależy zarówno od składu granulometrycznego i modułu sprężystości kruszywa, jak i od warunków przechowywania. Szczególnie niekorzystnie wpływa szybkie wysychanie betonu w początkowym okresie twardnienia; obserwuje się wtedy powstawanie tzw. rys skurczowych na powierzchni konstrukcji. Według normy PN-82/B-03264 należy przyjmować w obliczeniach statycznych: ea = 3 • 10″4 dla konstrukcji betonowych (promocja 3 w 1)..