Zacisk klinowy

Przy strunach 0 2,5 mm, u nas rzadko stosowanych do nawijania, stosuje się zaciski śrubowe, klinowe i kołkowe oraz złącza owijane i zgrzewane. Zacisk śrubowy stosuje się jako kotwienie końcowe (program uprawnienia budowlane na komputer). Składa się on z klocka stalowego, z nagwintowanym otworem, wbetonowanego w ścianę oraz ze śruby M12 - której łeb przyciska z dwu stron dwa sąsiednie zwoje.

W zacisku klinowym, złożonym z płytki z wcięciem i 2 klinów, wykorzystuje się docisk struny w kierunku poprzecznym. Służy on jako zacisk pośredni i nie jest umocowany do ściany. W zacisku kołkowym mamy płytkę z wyżłobieniem i otworem oraz kołek klinujący. Wykorzystuje się tu przy kotwieniu struny jej poprzeczne przegięcia. Zacisk kołkowy używany jest jako kotwienie końcowe oraz do łączenia poszczególnych odcinków strun (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przy złączu zgrzewanym wykorzystuje się możliwości zgrzewania stali strunowej. Następuje jednak przy tym obniżenie wytrzymałości i w związku z tym trzeba proporcjonalnie zmniejszyć skok struny w pobliżu złącza. Połączenie strun przez owijanie napiętym (siłą około 8 kG) miękkim drutem 1 mm (Rr - 30 kG/mm2) stosowane jest przy nawijarce systemu BBRV. Struny 0 5 mm kotwi się między innymi za pomocą zacisków śrubowych różnego typu oraz kotwi klinowych. Zacisk śrubowy stosowany jest jako zacisk pośredni. W celu umocowania śrub zabetonowuje się pionową listwę z nawierconymi i nagwintowanymi otworami. Zacisk musi być zaopatrzony w 2 podkładki z wyżłobieniem dla uzyskania większej powierzchni docisku. Wadą tego systemu jest to, że listwa musi być wcześniej zabetonowana, a umocowanie struny następuje w i góry określonym miejscu (uprawnienia budowlane).

Korzystniejsze są niekiedy zaciski niezależne, nie połączone ze ścianą. Stosowana w Czechosłowacji kotew klinowa jest droga i w naszych warunkach najodpowiedniejsze okazały się zaciski śrubowe, w których dwie płytki z dwoma żłobkami są ściągane 3 śrubami. Wykonuje się je ze stali miękkiej handlowej o Rr = 43-50 kG/mm2. Mogą one być stosowane jako zaciski pośrednie oraz jako łączniki dla połączenia strun.

Inne systemy sprężania

Inne systemy sprężania polegające na nawinięciu struny z małym napięciem, a następnie naprężenie jej przez nasuwanie na stożkową ścianę, lub przez zmianę trasy prostej na łamaną wymagają także podobnych zakotwień i złączy.. Muszą jednak tu być stosowane złącza nie połączone ze ścianą (program egzamin ustny).
Przy większych średnicach drutu (5 mm) opłaca się stosować złącze. W konstrukcji silosów sprężonych najważniejszymi problemami są: rozwiązanie konstrukcji ścian, połączenie elementów między sobą, połączenie ściany z dnem i ściany z przekryciem.

Zbrojenie monolitycznej ściany silosu na cement, sprężonego przez owijanie. Układ kabli poziomych i pionowych w podobnym silosie, sprężonym kablami. Niektóre szczegóły połączeń silosu z prefabrykatów wygiętych. Dwa sposoby połączenia ściany silosu z dnem lub lejem rozwiązania połączenia ściany z przekryciem (opinie o programie).
czynnika pewności z uwagi na zniszczenie daje zawsze większą liczbę strun od warunku, ale o wiele mniejszą od warunku.

Ogólnie można zauważyć, że warunek uwzględniający szczelność, przy materiałach składowanych nie podgrzewanych daje zawsze mniejszą liczbę strun od warunku, natomiast przy wyższej temperaturze składowanego materiału w górnych pasmach silosu daje większe wartości (segregator aktów prawnych).

Warunek jest to właściwie warunek zaostrzony przyjęciem, że Rrb “ 0, co powinno się przyjmować dla elementów prefabrykowanych, łączonych spoinami pionowymi, nie zapewniającymi dostatecznej wytrzymałości na rozciąganie. Warunek ten uwzględnia teoretyczny wpływ nagrzania ściany silosu, natomiast rzeczywiste odkształcenia i naprężenia są o wiele mniejsze (promocja 3 w 1). Zakładając, że w ścianie nie pojawią się naprężenia rozciągające, otrzymamy naprężenie ściskające rzędu kilkunastu kG/cm2, co w pełni zapewnia szczelność.