Zaczyn nasączony wodą

Gdy zaczyn ulega samoosuszaniu, współczynnik rozszerzalności cieplnej ma wartość wyższą, ponieważ nie ma dostatecznie dużo wody do tego, aby po zmianie temperatury zachodziła swobodna wymiana wilgoci między porami kapilarnymi i gelowymi (program uprawnienia budowlane na komputer). Gdy zaczyn nasączony wodą jest podgrzewany, dyfuzja wilgoci z gelu do porów kapilarnych, przy niezmiennej zawartości wody gelowej, jest częściowo wyrównywana przez kontrakcję (kurczenie się), związaną z utratą wody przez gel i w efekcie pozorny współczynnik rozszerzalności cieplnej ma wartość niższą. Przeciwnie, w miarę oziębiania kontrakcja związana z dyfuzją wilgoci z porów kapilarnych do gelowych, przy niezmiennej zawartości wody gelowej, jest wyrównywana częściowo przez zwiększenie się objętości, występujące wówczas, gdy gel absorbuje wodę (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Rzeczywiste wartości współczynnika rozszerzalności cieplnej. Wynika z nich, że dla młodego zaczynu cementowego współczynnik ten osiąga maksimum przy wilgotności względnej ok. 70%. Wartość wilgotności, przy której występuje maksimum, maleje z wiekiem, aż do 50% w przypadku zaczynów bardzo starych. Podobnie sam współczynnik maleje z wiekiem, w związku z redukcją potencjalnego ciśnienia związanego z pęcznieniem co spowodowane jest przyrostem ilości materiału krystalicznego w stwardniałym zaczynie (uprawnienia budowlane). Tego rodzaju zmiany współczynnika rozszerzalności cieplnej nie występują w zaczynach pielęgnowanych w parze pod wysokim ciśnieniem, ponieważ nie zawierają one gelu (uprawnienia budowlane).

Skład chemiczny

Do czystych zaczynów cementowych, lecz podobne efekty widoczne są również i w betonie. W tym ostatnim przypadku zmienność współczynnika rozszerzalności cieplnej jest jednak mniejsza, ponieważ wiek i wilgotność względna wpływają jedynie na odkształcenia zaczynu. Jedynie wartości określone na próbkach nasączonych wodą lub wysuszonych można uważać za „prawdziwe” wartości rozszerzalności cieplnej, jednak w przypadku licznych betonów spotykanych w praktyce znaczenie mają właśnie wartości przy wilgotnościach pośrednich (opinie o programie). Jeśli wzrost temperatury między zimą a latem związany jest z pewnym wysychaniem, dołącza się skurcz i ostateczne rozszerzenie jest niższe niż wówczas, gdy beton nie traci wody.

Skład chemiczny i miałkość cementu wpływają na rozszerzalność cieplną tylko tak, że zależą od nich właściwości gelu w młodym wieku betonu. Obecność pustek powietrznych jest z uwagi na rozszerzalność cieplną bez znaczenia. Rozważane dotychczas dane dotyczyły jedynie temperatur poniżej Ok. 65°C. W pobliżu wylotu gazów silników odrzutowych na lotniskach oraz w konstrukcjach przemysłowych mogą jednak występować znacznie wyższe temperatury. Powyżej temperatury ok. 320°C współczynnik rozszerzalności cieplnej wzrasta, prawdopodobnie na skutek dehydratacji zaczynu cementowego (segregator aktów prawnych). Wartości tego współczynnika w temperaturach podwyższonych. Badania laboratoryjne wykazały, że betony o wyższym współczynniku rozszerzalności cieplnej są mniej odporne na zmiany temperatury niż beton o niższym współczynniku. Wyniki badań betonu ogrzewanego i oziębianego wielokrotnie w zakresie temperatur 4^60°C, z prędkością 2,2°C/min. Uzyskane wyniki nie wystarczają jednak do tego, aby współczynnik

rozszerzalności cieplnej uznać za ilościową miarę dla betonu poddanego częstym i gwałtownym zmianom temperatury. Niemniej przeto gwałtowne zmiany temperatury, szybsze na ogół niż te, które występują w warunkach zazwyczaj spotykanych, mogą prowadzić do niszczenia betonu (promocja 3 w 1). Efekty gwałtownego studzenia betonu po uprzednim nagrzaniu go do wskazanych temperatur.