Zagadnienie stosunku sztywności pomostu

Zagadnienie stosunku sztywności pomostu do sztywności sklepienia jest analogiczne do zagadnienia występującego w kształtowaniu mostów o pomostach zawieszonych do łuków (program uprawnienia budowlane na komputer). Poprzednio dowiedziono, że przy danej ilości tworzywa ustrój ma najmniejszy potencjał bądź wtedy, gdy pomost ma maksymalną sztywność w stosunku do sklepienia, bądź też odwrotnie - gdy sztywność sklepienia jest duża w stosunku do pomostu.

Do wyboru ustrojów o dużej sztywności pomostów i małej sztywności łyków lub sklepień skłaniają następujące argumenty:
- mniejsza wrażliwość na odkształcenia termiczne układów o gibkich sklepieniach,
- łatwość uzyskania dużej sztywności pomostu.

W ustrojach tak ukształtowanych sklepienia przenoszą przede wszystkim siły normalne; momenty zginające mają w nich wartości drugorzędne, nie wpływające w sposób zasadniczy na wielkość deformacji (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Dlatego też celowe jest nadanie przekrojom sklepienia zmienności dostosowanej do zmienności sił normalnych. Jest to jednak słuszne tylko wtedy, gdy grubość ta jest tak mała, że zwiększenie jej w wezgłowiach nie wpływa na momenty zginające wywołane zmianami temperatury lub skurczem betonu. Gdyby z jakichkolwiek względów grubość sklepienia miała wpływ na te siły, wówczas lepiej jest zbliżyć się do sklepienia dwuprzegubowego bądź przez zachowanie stałej grubości sklepienia na całej jego długości, bądź też przez zmniejszenie grubości przy wezgłowiach.

Dla uzyskania ustrojów jak najmniej wrażliwych na zmiany temperatury należy dążyć do zbliżenia ich do schematów izostatycznych. Dlatego też słupom i ścianom należy dawać jak najmniejszą grubość w płaszczyźnie ustroju, umożliwiającą jednak dostatecznie dokładne uzbrojenie i betonowanie. Łączniki powinny mieć dużą sztywność w poprzek, a małą wzdłuż mostu. Grubość ich przekrojów zachowujemy zazwyczaj jednakową wzdłuż przęsła bez względu na wysokość słupa lub ściany. Jedynie łączniki przypodporowe mogą mieć przekroje grubsze ze względu na spełnianą przez nie rolę ramownic podporowych. W mostach o dużej rozpiętości słupy i ściany mają niekiedy dużą wysokość i smukłość (uprawnienia budowlane).

Sposoby łączenia pomostu

W celu zwiększenia sztywności poprzecznej słupy jednego rzędu łączono stężeniami bądź w postaci zastrzałów, bądź też poziomych belek (program egzamin ustny). Oba te sposoby stężenia nie odpowiadają właściwościom konstrukcyj betonowych. Znacznie łatwiej jest uzyskać dostateczną sztywność poprzeczną przez poszerzenie tych elementów.
Właściwe ułożenie mostu nad częściami przyzwornikowymi sklepienia wpływa w sposób istotny na siły wewnętrzne. Im łuk jest bardziej płaski, tym dłuższy jest odcinek jego styku z pomostem. Złączenie łuku i pomostu zmienia schemat statyczny ustroju wskutek wzrostu sztywności przęsła w części środkowej (opinie o programie).

Założenie o ciągłej zmienności sztywności łuków i pomostu staje się nieprawdziwe
Odróżniamy trzy sposoby łączenia pomostu z łukami w części środkowej przęsła.
Pierwszy sposób polega na złączeniu obu elementów w jedną całość monolityczną, drugi - na oddzieleniu pomostu od łuków za pomocą płyt kauczukowych, trzeci - na odcięciu pomostu od sklepienia i na ustawieniu go na sklepieniu za pośrednictwem krótkich słupów (segregator aktów prawnych).
W pierwszym przypadku połączenia godzimy się z nieciągłością sztywności układu. Ten sposób połączenia stosował R. Maillart. Nieciągłość sztywności wzdłuż mostu jest tym mniejsza, im większa jest różnica sztywności pomostów i łuków.

Istotnie, jeżeli pomost ma wielką sztywność, a sklepienie jest cienkie, to dobetonowanie sklepienia do łuku nie powoduje wielkich zmian sztywności.
Inaczej jest, gdy pomost i łuk mają zbliżoną sztywność. W niektórych mostach sklepienie wpuszczano w zworniku w płytę pomostu tak, że grzbiet jego był styczny do górnej powierzchni tej płyty.
Drugie rozwiązanie, polegające na oddzieleniu pomostu od sklepienia przekładkami umożliwiającymi zniesienie sił statycznych, zapewnia rozdzielność obu elementów (promocja 3 w 1).