Zagadnienie zapasów materiałowych

Często przedsiębiorstwo stosuje różne gatunki tych samych materiałów lub różne materiały zastępcze, co również wpływa na ich cenę (program uprawnienia budowlane na komputer).
Z tych to powodów ceny materiałów nie są jednolite i każde przedsiębiorstwo musi przeprowadzić dokładną analizę cen własnych, ustalić jaki procent materiałów zakupuje po odpowiednich cenach, oraz wyliczyć dla odpowiednich rodzajów materiałów ceny średnie ważone.
Zagadnienie zapasów materiałowych ma dla gospodarki planowej pierwszorzędne znaczenie.

Jeżeli w składach i w magazynach znajduje się duża ilość materiałów, fakt ten ma bardzo ujemne skutki gospodarcze, materiałów tych bowiem brakuje w produkcji innym przedsiębiorstwom (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W naszym doświadczeniu znane są wypadki, że przyczyną braku materiałów w jednym przedsiębiorstwie były przeładowane nimi magazyny innych. Dlatego państwo wydało ostrą walkę przetrzymywaniu w magazynach dużych remanentów. Z drugiej strony jednak doświadczenie wskazuje, że każda produkcja wymaga odpowiednich zapasów materiałowych. Aby zapewnić ciągłość pracy, muszą znajdować się w magazynach na budowie pewne rezerwy na wypadek: zwiększonej wydajności pracy robotników, nierównomierności dostaw itd.

Każde więc przedsiębiorstwo musi ustalić maksymalne i minimalne wielkości zapasów w poszczególnych materiałach. Wielkości te muszą być uzasadnione aktualnymi warunkami, nie mogą one być ani za małe, ani za duże (uprawnienia budowlane).
Wskaźniki techniczno-ekonomiczne, stosowane w poszczególnych resortach, podają ilości i rodzaje materiałów, jakie muszą być użyte do wybudowania 100 m3 różnych typów budynków. Dzielą one całe budownictwo kubaturowe na cztery główne rodzaje:

a) budownictwo mieszkaniowe,

b) budownictwo użyteczności publicznej, jak szkoły, hotele, szpitale czy biurowce,

c) budownictwo przemysłowe,

d) budownictwo wiejskie (program egzamin ustny).

W ramach każdego rodzaju rozróżnia się typy, a więc np.: budynki mieszkalne, murowane, trzypiętrowe, o stropach prefabrykowanych, kryte dachówką, ogrzewane piecami. Przedsiębiorstwo, znając typy i kubatury budynków objęte programem produkcji, może na podstawie wskaźników opracować planowane zużycie materiałów.

Analiza i doświadczenia

Trudność polega na tym, że budynki, znajdujące się w programie produkcji przedsiębiorstwa, nie zawsze pokrywają się z typami podanymi w wykazach wskaźników. W tym wypadku na podstawie doświadczenia i analizy - przedsiębiorstwo musi dokonać korekty tych wskaźników, by dostosować je do własnego profilu robót (opinie o programie).
Jeżeli przedsiębiorstwo ustaliło już planowane zużycie materiałów na 100 m3 budynku, wówczas może przystąpić do opracowania wskaźnika przeliczeniowego, to jest zużycia materiałów na 1 milion złotych przerobu.

Obliczenia dokonuje się w sposób następujący: Jeżeli wiemy, że na 1 m3 określonego typu budynku trzeba 80 szt. cegieł, a koszt budowy 1 m3 wynosi 400 zł, wówczas na 1 milion przerobu potrzeba 80 = 200 000 sztuk cegieł. W ten sposób, mając wyliczone wskaźniki przeliczeniowe dla każdego materiału i znając wielkość przerobu rocznego, można ustalić planowane zużycie materiałów w ciągu roku (segregator aktów prawnych).
Zużycie materiałów planuje się oddzielnie dla produkcji podstawowej, pomocniczej, dla celów transportowych, dla eksploatacji sprzętu (paliwo, smary), dla potrzeb biurowych i kancelaryjnych; oddzielnie odzież roboczą i sprzęt bhp.

Po opracowaniu planu zużycia i planu zapasów przystępuje się do sporządzenia bilansu materiałowego, czyli porównania rozchodu z przychodem. Po stronie rozchodu znajduje się planowane zużycie, planowany zapas na koniec roku oraz planowana sprzedaż materiałów pochodzących z własnej produkcji. Po stronie przychodu zaś: zapas na początku roku, przychód z własnej produkcji i planowany zakup. Oczywiście wielkość planowanego zakupu musi być tak duża, aby zrównywał on obie strony bilansu (promocja 3 w 1).